[เล่มที่ 58] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๔ - หน้า 568

๘. อนนุโสจิยชาดก

ทุกคนจะต้องตายควรเมตตากัน

[๖๑๒] อายุสังขารหาได้เป็นไปตามเฉพาะสัตว์ที่ยืน นั่ง นอน หรือเดินอยู่เท่านั้นก็หาไม่วัยย่อมเสื่อมไปทุกขณะที่ยังหลับตาและลืมตาอยู่.

[๖๑๓] เมื่อวัยเสื่อมไปอย่างนั้นหนอ ในตนซึ่งเป็นทางอันตรายนั้นหนอ ต้องมีความพลัดพรากจากกันโดยไม่ต้องสงสัย หมู่สัตว์ที่ยังเหลืออยู่ ควรมีเมตตาเอ็นดูกัน ส่วนที่ตายไปแล้ว ไม่ควรจะต้องเศร้าโศกถึง.

ทุกคนควรมีความให้อภัยกัน เข้าใจกันอดทน และมีเมตตากันครับ เพราะชีวิตเหลือน้อยแล้วครับ เริ่มต้นสิ่งดีๆ กันดีกว่าครับ

" ... การที่เกิดมาพบกันในแต่ละชาติ โดยสถานต่างๆ ในสังสารวัฏฏ์ บางชาติการพบกันในชาติซึ่งได้เกื้อกูลเป็นมิตรกันในพระธรรม หรือว่ามีส่วนร่วมกันเผยแพร่พระธรรม ชาตินั้นก็ต้องเป็นชาติที่ประเสริฐสุดในสังสารวัฏฏ์ยิ่งกว่าชาติอื่นๆ ซึ่งเกิดมาโดยสถานอื่น ... "

บารมีในชีวิตประจำวัน

ของขวัญที่ประเสริฐที่สุดคือการให้ธรรมะ

ขออนุโมทนาครับ

รู้ว่าจะต้องตาย ... แต่ก็มีอกุศลและปัญญาน้อย จึง ...

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาค่ะ