[เล่มที่ 34] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ติกนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้า 206

ปฐมปัณณาสก์

จูฬวรรคที่ ๕

๙. ปัพพตสูตร

ว่าด้วยการพึ่งพาอาศัยเป็นเหตุให้เจริญ

อ่านหัวข้ออื่นๆ ... [เล่มที่ 34]

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ติกนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้า 206

๙. ปัพพตสูตร

ว่าด้วยการพึ่งพาอาศัยเป็นเหตุให้เจริญ

[๔๘๘] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ต้นไม้ใหญ่ทั้งหลาย ได้อาศัยขุนเขาหิมพานต์ ย่อมเจริญด้วยความเจริญ ๓ ประการ ด้วยความเจริญ ๓ คืออะไร คือ เจริญด้วยกิ่ง ใบอ่อน ใบแก่ เจริญด้วยเปลือกและกะเทาะ เจริญด้วยกระพี้และแก่น ภิกษุทั้งหลาย ต้นไม้ใหญ่ทั้งหลายได้อาศัยขุนเขาหิมพานต์ ย่อมเจริญด้วยความเจริญ ๓ นี้

ฉันเดียวกันนั่นแล ภิกษุทั้งหลาย อันโตชนได้อาศัยกุลบดีบุคคลผู้มีศรัทธา ย่อมเจริญด้วยความเจริญ ๓ ประการ ด้วยความเจริญ ๓ คืออะไร คือ เจริญด้วยศรัทธา เจริญด้วยศีล เจริญด้วยปัญญา ภิกษุทั้งหลาย อันโตชนได้อาศัยกุลบดีบุคคลผู้มีศรัทธา ย่อมเจริญด้วยความเจริญ ๓ นี้แล.

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ติกนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้า 207

ต้นไม้ใหญ่ๆ ได้อาศัยภูเขาหินในป่าสูง ย่อมเจริญ แม้ฉันใด บุตรภริยา พวกพ้อง เพื่อน หมู่ญาติ และบ่าวไพร่ ได้อาศัยกุลบดีบุคคลผู้มีศรัทธาถึงพร้อมด้วยศีล ย่อมเจริญในโลกนี้ ฉันนั้นแล

ชนเหล่านั้น ผู้ที่มีสติปัญญาเห็นอยู่ซึ่งศีล การบริจาค และสุจริตของกุลบดี บุคคลนั้นย่อมประพฤติตาม

ชนผู้ใคร่กาม (เหล่านั้น) ครั้นประพฤติธรรมอันเป็นมรรคาไปสู่สุคติในโลกนี้แล้ว (ละโลกนี้ไปแล้ว) ย่อมเป็นผู้มีความยินดีบันเทิงอยู่ในเทวโลก.

จบปัพพตสูตรที่ ๙

อรรถกถาปัพพสูตร

พึงทราบวินิจฉัยในปัพพตสูตรที่ ๙ ดังต่อไปนี้ :-

ต้นไม้ใหญ่ๆ ชื่อว่า มหาสาลา. ผู้เจริญที่สุดในตระกูล ชื่อว่า กุลปติบุคคล. ภูเขาศิลา ชื่อว่า เสโล. บทว่า อรญฺสฺมึ ได้แก่ ในสถานที่ไม่ใช่บ้าน. บทว่า พฺรหา แปลว่าใหญ่. บทว่า วเน ได้แก่ ดง. ต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุดในป่า ชื่อว่า วนัปปัตติ (เจ้าไพร). บทว่า อิธ ธมฺมํ จริตฺวาน มคฺคํ สุคติคามินํ ความว่า ประพฤติธรรม กล่าวคือ มรรคที่จะให้ดำเนินไปสู่สุคติ.

จบอรรถกถาปัพพตสูตรที่ ๙