หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๒๖๒]

ไม่ลืมความเป็นอนัตตา

การศึกษาธรรม ถ้าละเอียดก็จะมีความเข้าใจว่าเพื่อเห็นถูกต้องตามความเป็นจริงว่าเป็นธรรมที่เป็นอนัตตา ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใคร ไม่ใช่ของใครด้วย เพียงเกิดขึ้นปรากฏแล้วก็หมดไป ถ้าไม่รู้อย่างนี้ จะคลายการยึดถือร่างกายทั้งตัวว่าเป็นเราได้ไหม ติดข้องเหลือเกินในร่างกายนี้ บำรุงตั้งแต่เช้าตลอดไปค่ำคืนตื่นมาก็เป็นเรื่องของการที่ยังคงยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใด แต่ต้องมีความละเอียดที่จะรู้ว่าแม้เห็นถูกแล้ว ร่างกายก็ยังจะต้องมีการเลี้ยงดูต่อไปจนกว่าจะถึงกาลซึ่งเป็นพระอรหันต์ พระอรหันต์ยังต้องเลี้ยงดูร่างกายที่ยังต้องเห็นต้องได้ยินไหม? จนถึงจิตขณะสุดท้ายที่จะทำให้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เพราะเห็นแล้วว่ามีแต่ความว่างเปล่า เพราะเหตุว่าไม่ว่าอะไรทั้งสิ้น เกิดแล้วก็หมดไปๆ

ชาตินี้ สำคัญมากไหม? เหตุการณ์ต่างๆ สำคัญมากไหม? หรือแค่คิดแล้วก็ว่างเปล่า ทุกขณะ แม้คิด ก็ดับ ทุกอย่างก็ว่างเปล่าทั้งนั้น ถ้ามีความเข้าใจอย่างนี้มั่นคงขึ้น จะเดือดร้อนมากเหมือนเคยไหม? ทำไมสิ่งนี้ไม่เป็นอย่างนั้น สิ่งนั้นไม่เป็นอย่างนี้ ลืมคำว่า อนัตตา และลืมว่าไม่มีอะไรเลยที่เป็นของใคร เป็นธาตุ (สภาพที่ทรงไว้ซึ่งลักษณะของตน) แต่ละหนึ่งซึ่งเปลี่ยนแปลงลักษณะของธาตุนั้นๆ ไม่ได้เลย

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาในกุศลค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ