หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๘๒]

ทำไมถึงต้องเป็นเรา?

“สัตวโลกเป็นที่ดูบุญและบาป และ ดูผลของบุญและบาป” ชัดเจนใช่ไหม? ความต่างกัน ถ้าไม่ได้กระทำบุญระดับหนึ่งที่จะให้เป็นอีกอย่างหนึ่ง ก็จะเป็นอย่างนั้นไม่ได้ เพราะฉะนั้นในโลกนี้จึงมีความหลากหลายของทุกชีวิตที่แสดงให้เห็นถึงกรรมที่ได้กระทำแล้วในอดีต ซึ่งทำให้ผลเป็นอย่างนี้ และในขณะที่มีชีวิตอยู่ในโลกนี้ ก็ยังเห็นการกระทำของแต่ละคนจากการสะสมกุศล อกุศล ว่า ทำกรรมที่เป็นกุศลหรืออกุศล ซึ่งเป็นเหตุที่จะให้เกิดวิบากต่อไปข้างหน้า ข้อความในพระไตรปิฎก มีว่า ไม่เคยมีสักอย่างที่เราไม่เคยเป็น ไม่ว่าจะเป็นยาจก คนยากไร้ หรือว่าเป็นเศรษฐี เป็นพระราชามหากษัตริย์ เป็นคฤหบดี เป็นคนพิการ เคยเป็นมาแล้ว แล้วก็จะเป็นต่อไป ถ้าสังสารวัฏฏ์ยังไม่หมดสิ้น แล้วแต่ว่าจะเป็นกรรมอะไร แต่ถ้าเป็นพระอริยบุคคล เช่น พระโสดาบัน จะไม่เกิดในอบายภูมิ ๔ ไม่เกิดเป็นสัตว์ (ดิรัจฉาน) ไม่เกิดในนรก ไม่เป็นเปรต ไม่เป็นอสุรกาย ไม่อยู่ในภูมิต่ำ

ต่อไปนี้เห็นคน ก็เข้าใจได้เลยถึงกรรมที่ได้ทำแล้วที่จำแนกให้ต่างๆ กันไป แล้วถ้าใครกำลังทำกรรมอะไร อย่างใครที่กำลังฆ่าสัตว์ เราก็รู้เลย เจตนาความจงใจที่จะทำให้คนอื่นถึงกับสิ้นชีวิต หรือว่า การเบียดเบียนสัตว์อื่น เป็นเจตนาที่ต้องการให้คนอื่นเป็นอย่างนั้น แต่คนอื่นจะเป็นหรือไม่เป็นเมื่อไหร่ขึ้นอยู่กับกรรมที่เขาได้ทำแล้ว แต่ตัวผู้ที่กระทำจะเป็นเหตุให้จิตที่เป็นวิบากเป็นผลเกิดขึ้นรับผลของเจตนาหรือความจงใจที่ได้เกิดแล้วในอดีต

เพราะฉะนั้น ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ที่เคยมีคนชอบพูดว่า ทำไมถึงต้องเป็นเรา? คำตอบก็คือว่า เพราะต้องเป็นเรา จะเป็นอื่นไปไม่ได้ ในเมื่อทำกรรมใดมา ก็ต้องรับผลของกรรมนั้น จะเอากรรมที่เราทำแล้วไปให้คนอื่นได้รับได้ไหม? ไม่ได้เลย ถ้าลูกกำลังเจ็บป่วย แม่อธิษฐานอ้อนวอนขอร้องเจ็บแทนได้ไหม? ไม่ได้ กรรมของใครก็ทำให้เกิดผลของกรรมนั้นๆ แลกเปลี่ยนกันไม่ได้เลย ก็เป็นผู้ที่รู้ว่า ทุกอย่างที่จะเกิดกับตน ไม่ว่าจะทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย เป็นผลของกรรมที่ได้กระทำแล้วทั้งหมด เพราะฉะนั้น เราจะทำอะไร ถ้ารู้อย่างนี้? ก็ต้องทำดี ใช่ไหม? เพื่อจะได้ไม่ได้รับผลที่ไม่ดีต่อไปข้างหน้า

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

ขออนุโมทนาครับ