พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกนิบาต เล่ม ๒ - หน้าที่ 431

มหาประเทศ ๔ [มหาปเทสสูตร]

พระอภิธรรม พระสูตร พระวินัย ทั้ง ๓ ปิฏก ที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงไว้ เพื่อเกื้อกูลกับเหล่าสัตว์ที่สั่งสมปัญญาและอินทรีย์มาแตกต่างกัน ธรรมทั้งหมดเป็นอนัตตา ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใคร เกิดขึ้นแล้วก็ดับไป ไม่มีสาระ ไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตนค่ะ

อนุโมทนาครับ

วันนี้ผมได้ไปฟังธรรมในที่แห่งหนึ่ง จะไม่ขอเอ่ยนาม ผู้บรรยายท่านกล่าวถึงธัมมะที่ควรละ และธัมมะที่ควรเจริญ ทั้งละและเจริญมี ๑ อย่างบ้าง ๒ ๓ ๔ และต่อไปเรื่อยๆ เช่น ที่ควรละ ถ้ามี ๕ อย่าง ก็เอานิวรณ์ใส่เข้าไป ที่ควรเจริญ เมื่อมี ๗ อย่าง ก็เอาโพชฌงค์ใส่เข้าไป มี ๘ อย่าง ก็เอามรรคใส่เข้าไป แล้วก็อธิบายตามหัวข้อ ผมก็ได้ฝึกหัวข้อธรรมไปด้วย แต่พอท่านสอนสมถและวิปัสนานี่สิ ทำให้ผมเข้าใจว่ามีตัวตนไปทำและมีหนทางไปปฎิบัติ และลงท้ายด้วยคำว่า ถ้าปฎิบัติถูกต้องก็จะรู้สภาพธรรมตามความเป็นจริง มันก็พูดยากนะอย่างไรจึงจะถูกต้อง ถ้าล้มเหลวก็ไม่ถูกต้องหรือ แล้วถ้าเริ่มด้วยมีตัวตนต่อไปจะถูกต้องได้ไหม เป็นคำถาม แต่ผมไม่ได้ถาม เพราะบรรยายจบ ก็หมดเวลาพอดี ผมฟังดู เขาก็เอามาจากพระไตรปิฏกเหมือนกับที่ผมเคยเข้าใจ ถึงแม้จากพระไตรปิฏกก็ยังต่างกัน แล้วจะฟังใครดี ตามหัวข้อกระทู้นี้ การอ่านพระไตรปิฏก แล้วเข้าใจถูกต้องตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นสิ่งที่สำคัญมาก ครับ

ขออนุโมทนนาค่ะ

และขอเชิญคลิกอ่านเพิ่มเติม.....

ครั้งแรกทีฟังธรรมะจากท่านอาจารย์สุจินต์

ขออนุโมทนาครับ