หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๗๒๒]

ขณะนี้เป็นธรรม ไม่ต้องไปแสวงหาธรรมที่ไหน

เมื่อมีการฟังการพิจารณาก็เริ่มรู้ว่าขณะนี้เป็นธรรม (สิ่งที่มีจริง) ไม่ต้องไปแสวงหาธรรมที่ไหนเลย เวลาที่ไม่รู้ว่าเป็นธรรม จะมีการสนใจที่จะเข้าใจสิ่งที่มีจริงๆ ที่ปรากฏหรือเปล่า?

ถ้าไม่รู้ธรรมเลยชีวิตทุกคนก็เป็นไปตามโลภะ โทสะ โมหะ แต่พอรู้ว่าเป็นธรรม และประโยชน์ก็คือว่าจากที่ไม่เคยรู้เลย เป็นความรู้ที่ค่อยๆ รู้ขึ้นว่าจริงๆ แล้ว สิ่งที่มีชั่วคราว เห็นชั่วคราว ได้ยินชั่วคราว แล้วก็ไม่สามารถที่จะบันดาลให้สิ่งหนึ่งสิ่งใดเกิดได้เลย และสิ่งที่เกิดแล้วก็จะไม่ให้หมดไปก็ไม่ได้ นี่คือความเห็นถูกความเข้าใจถูก เป็นประโยชน์ไหมที่ได้รู้ความจริงอย่างนี้?

เพราะฉะนั้น ประโยชน์จะยิ่งมีมากขึ้นเมื่อมีความเข้าใจความจริงยิ่งขึ้น เพราะว่าเราพูดว่าเราบังคับบัญชาไม่ได้ แต่เราก็อยากให้เป็นอย่างนั้นอยากให้เป็นอย่างนี้ ทั้งๆ ที่รู้ว่าบังคับบัญชาไม่ได้ แต่ว่าถ้ารู้จริงๆ อะไรจะเกิดขึ้น เกิดแล้ว แสดงให้เห็นถึงความเป็นอนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้จริงๆ เมื่อเกิดแล้ว

เพราะฉะนั้น ความรู้ความเข้าใจของเราก็จะมาถึงสิ่งที่มีจริง ไม่ใช่เป็นการอยากไปรู้ว่าแล้วตอนนั้นจะเป็นอย่างไรแล้วตอนนี้จะเป็นอย่างไร แล้วประโยชน์ที่มากกว่านี้เป็นอย่างไร เพียงแต่ว่าประโยชน์ที่ได้เข้าใจ แต่ก็ยังไม่พอ เพราะเหตุว่ารู้ว่าธรรมไม่มีใครบังคับบัญชา เกิดแล้วก็หมดไปๆ แต่ยังติดข้องในธรรมทั้งหมด ด้วยความเป็นเราหรือว่าด้วยความเป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใด

เพราะฉะนั้น การเข้าใจธรรมยิ่งขึ้น ก็จะทำให้ละความเห็นผิดที่ยึดถือว่าเป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใด เป็นเราเป็นเขา เพราะเหตุว่า เป็นแต่เพียงสิ่งที่สามารถปรากฏทางตาบ้าง ทางหูบ้าง ทางจมูกบ้าง ทางลิ้นบ้าง ทางกาย และทางใจก็คิดนึก แล้วหมดไป

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

กราบอนุโมทนาค่ะ

กราบอนุโมทนาครับ