ผมเกิดรู้สึกเจ็บตา คันตา ก็พยายามเจริญวิปปัสนา แต่ระลึกรูปที่ทำให้ปวดตาไม่ได้ สิ่งที่มากระทบดวงตา เช่น เย็นร้อน อ่อนแข็ง ตึงไหว ไม่มี) ครับ แต่ระลึกรู้ได้ว่าเจ็บตา (เป็นนามธรรม) มีทรมาน ไม่สบายกาย เป็นเวทนา

โปรดแนะนำข้อสงสัยนี้ให้ผมด้วยครับ

ขอน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ไม่ใช่ตัวตนที่จะเลือกแต่อย่างใด เพราะการเจริญวิปัสสนาหรือสติปัฏฐาน เป็นธรรมที่เกิดขึ้นเป็นไปตามเหตุตามปัจจัย ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครทั้งสิ้น ซึ่งจะต้องมีรากฐานที่สำคัญจากการฟังเรื่องของสภาพธรรมที่มีจริง มีความเข้าใจอย่างถูกต้อง มั่นคง เมื่อเหตุปัจจัยพร้อม ไม่ว่าสภาพธรรมใดปรากฏ สติก็สามารถเกิดขึ้นระลึกตรงลักษณะของสภาพธรรมนั้น และปัญญาก็เกิดขึ้นทำกิจหน้าที่รู้ลักษณะของสภาพธรรมนั้น ที่กำลังปรากฏตามความเป็นจริง ดังนั้น ขณะที่เจ็บ / คัน แน่นอนว่าสภาพธรรมหลายอย่าง มีทั้งความรู้สึกที่เป็นทุกข์ทางกาย มีกาย มีสภาพธรรมที่กระทบกายซึ่งต้องมีแน่นอนในบรรดา ๓ ธาตุ ได้แก่ ธาตุดิน ธาตุไฟ และธาตุลม และที่ขาดไม่ได้เลยคือจิต สภาพธรรมที่มีจริง ที่เกิดขึ้นเป็นไป ทั้งหมด ก็สามารถเป็นอารมณ์ของสติปัฏฐานได้ เพราะเป็นสิ่งที่มีจริง มีลักษณะให้รู้ได้ ซึ่งจะต้องไม่ขาดฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมเป็นปกติในชีวิตประจำวัน เพราะการฟังพระธรรม จะเกื้อกูลให้ความเข้าใจถูกเห็นถูก คือ ปัญญา ค่อยๆ เจริญขึ้น นี้คือ จุดเริ่มต้นที่สำคัญที่สุด เป็นเรื่องเบาสบาย ถ้าเป็นตัวตนที่จะพยายามไประลึกหรือทำการจดจ้อง นั่น ไม่ใช่หนทางที่ถูกต้องเลย ครับ
... ยินดีในกุศลของคุณ Hrung@BangKhae และทุกๆ ท่านด้วยครับ ...

ยินดีในกุศลจิตครับ

ขณะที่รู้กำหนด สภาวธรรม เป็นอย่างไร

เรียนความคิดเห็นที่ ๓ ครับ
ในขณะนั้นปัญญาความเข้าใจถูกเห็นถูกเกิดพร้อมสติซึ่งเป็นสภาพที่ระลึกตรงลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังเกิด ที่กำลังมีในขณะนั้นแต่ละหนึ่งๆ ตรงตามความเป็นจริง เป็นกิจหน้าที่ของธรรม ไม่ใช่เรา ครับ