ดิฉันได้อ่านพระไตรปิฏกมาได้พบเรื่องหนึ่งที่ดิฉันยังมีข้อสงสัยอยู่ค่ะ

"อรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท มรรควรรคที่ ๒๐"

เนื้อความเกี่ยวกับ การให้กรรมฐานที่ไม่ถูกจริตของพระสารีบุตรที่มีต่อบุตรของนายช่างทอง

" ได้ยินว่า บุตรของนายช่างทองคนหนึ่งมีรูปสวย บวชในสำนักของพระเถระแล้ว.พระเถระดำริว่า "พวกคนหนุ่ม มีราคะหนา" แล้วได้ให้อสุภกัมมัฏฐานแก่ท่าน เพื่อกำจัดราคะ. แต่กัมมัฏฐานนั้นไม่เป็นที่สบายสำหรับท่าน เพราะเหตุนั้น ท่านเข้าไปสู่ป่าแล้วพยายามอยู่สิ้น ๓ เดือน ไม่ได้แม้ซึ่งคุณมาตรว่าความเป็นผู้มีจิตแน่แน่วแล้ว .."

ดิฉันมีข้อสงสัยว่า

1.ในช่วงเวลานี้ในบทนี้ พระสารีบุตรได้บรรลุเป็นพระอรหันต์แล้วหรือยังค่ะ

2.ถ้าพระสารีบุตรบรรลุเป็นพระอรหันต์แล้ว พระอรหันต์ให้กรรมฐานไม่ถูกจริตได้ไหมค่ะ

กราบขอบพระคุณล่วงหน้าในความเมตตาที่ให้ความรู้ค่ะ

ท่านพระมหาปํนทกเป็นพระอรหันต์ ให้น้องชายบวชแล้วให้ท่องถาคา 4 บาท แต่ล่วงไป 4 เดือนก็ท่องไม่ได้ สุดท้ายก็ไล่น้องชายไป แต่พระพุทธเจ้าทรงรู้อัธยาศัยของพระจูฬปันถกก็ให้กรรมฐาน ภายหลังท่านก็ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ค่ะ

ปัญญาของพระสารีบุตร กับปัญญาของพระพุทธเจ้าต่างกัน พระพุทธเจ้าย่อมทราบว่าธรรมใด สิ่งใดควรแสดงกับบุคคลใดตามการสะสมของบุคคลนั้นซึ่งเป็นปัญญาเฉพาะพระพุทธเจ้าเท่านั้นที่จะรู้การสะสมอัธยาศัยมาของสัตว์โลก

พระผู้มีพระภาค ทรงทราบอัธยาศัย อุปนิสัย และการสะสมของสัตว์โลกทั้งหมดในอนันตจักรวาล ครับ ไม่ว่าจะเคยทำกรรมใด เกิดเป็นอะไร ในกัปป์ไหน เพราะอะไร ไม่มีอะไรที่พระผู้มีพระภาคไม่รู้ ครับ