ผู้เคารพธรรม ย่อมประพฤติธรรม สมควรแก่ธรรม ผู้ไม่ประพฤติสมควรแก่ธรรม ย่อมเข้าใจผิด เมื่อเห็นผิด ย่อมปฏิบัติผิด (สีลัพพตปรมาสะ) ชื่อว่าไม่สมควร คือ ธรรมะมีปรากฏอยู่ ก็ไม่รู้จักว่าเป็นธรรมะ การเข้าใจสิ่งหนึ่ง เป็นอื่นไป เช่น เข้าใจว่า ให้เอกัคคตา (สมาธิ) เกิดกับจิต ที่มีอาการไม่รับรู้สภาวธรรมใดๆ ว่าเป็นการปฏิบัติ แล้วตัวตนก็จะยกจิตอีก เมื่อเป็นเช่นนี้ก็ทั้งประพฤติไม่สมควร และผิดธรรม (อื่นจากธรรม) จากผิดไม่มั่นคง ก็ผิดมั่นคงในที่สุด

แต่คนส่วนใหญ่ก็จะไปทำ (สมาธิ) เพื่อจิตจะได้ตั้งมั่น มีกำลัง ช่วยเข้าสู่วิปัสสนา ต่อไปได้ หวังปัญญาเกิด เพื่อพ้นทุกข์ หรือว่าเขาเหล่านั้นได้สะสมมาที่จะทำดั่งนี้

คนส่วนใหญ่ไปทำ โดยขาดการศึกษาพระธรรม ของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้ที่ศึกษาพระธรรม จนเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้ว ย่อมไม่ทำตามผู้อื่นโดยขาดเหตุผล

ขออนุโมทนาครับ