ในภาษาบาลี คำว่า จิตตํ มโน หทยํ มานสํ ปณฺฑรํ มนายตนํมนินฺทฺริยํ วิญฺญาณํ ก็คือ "ใจ" ในภาษาไทย นั่นเอง ทุกคนรู้จักจิตโดยคำ แต่ยังไม่รู้ลักษณะของจิตจริงๆ ลักษณะของจิต คือ อารมฺมณวิชานนลกฺขณํ

จิต เป็นสภาพธรรมที่มีลักษณะรู้แจ้งอารมณ์

อารมณ์ คือสิ่งที่จิตรู้ เมื่อจิตเกิดขึ้นจะต้องรู้อารมณ์อย่างหนึ่งอย่างใด จะมีจิตที่รู้โดยไม่มีสิ่งที่ถูกรู้ (อารมณ์) ไม่ได้ ฉะนั้น คนเป็นจึงต่างกับคนตาย เพราะคนตายไม่มีจิต แต่ก่อนตายนั้น เมื่อจิตขณะสุดท้ายเกิดขึ้น ทำกิจเคลื่อนจากความเป็นบุคคลนี้ในชาตินี้ดับไป ร่างกายของคนตายที่เหลืออยู่ จึงเป็นแต่เพียงรูปซึ่งปราศจากจิต ไม่เห็น ไม่ได้ยิน ไม่ได้กลิ่น ไม่ลิ้มรส ไม่รู้สิ่งที่กระทบสัมผัส ไม่คิดนึก อีกต่อไป
เมื่อเปรียบเทียบลักษณะของคนเป็นกับคนตาย ก็ทำให้เข้าใจลักษณะของจิตขณะนี้ได้ว่า สภาพเห็นที่กำลังเห็นขณะนี้ เป็นจิตชนิดหนึ่งเพราะเป็นสภาพรู้ เป็นลักษณะรู้ เป็นอาการรู้ นี่คือ ลักษณะของจิต คือเป็นสภาพที่เกิดขึ้นรู้อารมณ์ และจิตก็อาศัยเหตุปัจจัยหลายอย่างเกิดขึ้นแล้วก็ดับไปอย่างรวดเร็ว

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ