[เล่มที่ 41] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๒ -หน้า ๒๘๘

พระสารีบุตรเถระพาท่านพระราธะ (ผู้บวชเมื่อแก่) หลีกไปสู่ที่จาริกแล้ว กล่าวสอนพร่ำสอนท่านเนืองๆ ว่า "สิ่งนี้ คุณควรทำ, สิ่งนี้ คุณไม่ควรทำ" เป็นต้น. ท่านพระราธะได้เป็นผู้ว่าง่าย มีปกติรับเอาโอวาทโดยเคารพแล้ว เพราะฉะนั้นเมื่อท่านปฏิบัติตามคำที่พระเถระพร่ำสอนอยู่โดย ๒-๓ วันเท่านั้น ก็ได้บรรลุพระอรหัตแล้ว (เป็นพระอรหันต์) . พระเถระพาท่านไปสู่สำนักพระศาสดา ถวายบังคม นั่งแล้ว. ลำดับนั้น พระศาสดาทรงทำปฏิสันถารกะท่านแล้ว ตรัสว่า “ดูก่อนสารีบุตรอันเตวาสิก (ลูกศิษย์) ของเธอ เป็นผู้ว่าง่าย แลหรือ?”

พระสารีบุตรเถระ กราบทูลว่า “อย่างนั้น พระเจ้าข้า เธอเป็นผู้ว่าง่ายเหลือเกิน เมื่อโทษไรๆ ที่ข้าพระองค์แม้กล่าวสอนอยู่ ไม่เคยโกรธเลย” พระศาสดา ตรัสถามว่า "ดูก่อนสารีบุตร เธอเมื่อได้ลูกศิษย์เห็นปานนี้ จะพึงรับได้ประมาณเท่าไร?"

พระสารีบุตร กราบทูลว่า "ข้าพระองค์พึงรับได้แม้มากทีเดียว พระเจ้าข้า".

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ