ศีล 5 กับเรื่องปลวก
เคยอ่านในกระทู้หนึ่งซึ่งถามเรื่องปลวก ที่ว่า
"พระพุทธองค์ทรงสอนให้สาวกเว้นจากปาณาติบาต ถ้าเป็นพระอริยะท่านไม่มีการล่วงศีล ๕ อีกเลย สำหรับปุถุชนไม่แน่นอนย่อมก้าวล่วงศีลข้อใดข้อหนึ่งได้เพราะเหตุต่างๆ เช่น เนื่องด้วยทรัพย์ ญาติ ชีวิต เป็นต้น"
กรณีจะพิจารณาว่าจะรักษาศีลหรือจะรักษาบ้าน ถ้าหลีกเลี่ยงได้ควรหลีกเลี่ยง แต่บังเอิญเป็นบ้านหลวง ซึ่งปกติก็ถึงกำหนดต้องรื้อถอนสร้างใหม่ตามอายุการใช้งาน ซึ่งเกิน ๒๐ ปีแล้ว ดิฉันเคยเลี่ยงไม่อยากผิดศีล เวลาเจ้าหน้าที่มาฉีดยากำจัดปลวก ก็ไม่อนุญาตให้ทำในบ้านพักของดิฉัน และพยายามแผ่เมตตาให้ปลวก ปรากฏว่าเมื่อเดือนที่แล้ว ปลวกยกขบวนขึ้นหัวเตียงนอนของดิฉัน (บริเวณตู้เก็บพระด้วยค่ะ รูปพระหนังสือสวดมนต์ถูกปลวกกินไปเยอะเพียงชั่วข้ามคืน) ดิฉันก็เพียงเคาะๆ ไล่ แล้วใช้ยาฉีดเพียงเพื่อไล่ให้พ้นจากหัวเตียง ตอนนี้กินไม้ปลายเตียงแล้วค่ะ กำลังคิดว่ารักษาศีล ๘ ท่าจะดีไม่ต้องกังวลเรื่องปลวกแทะเตียง แต่ก็มีข้อสงสัยว่าเรารักษาศีล แต่มีผลให้ทรัพย์สินของราชการเสียหาย ควรทำอย่างไรดีคะ
ในยุคปัจจุบันมีเครื่องสำหรับไล่ปลวก มด แมลงสาบ วางจำหน่ายทั่วไป ถ้าไม่ต้องการให้ปลวกหรือแมลงมารบกวน ควรซื้อเครื่องดังกล่าวมาติดไว้ป้องกันก่อนดีกว่า ส่วนที่ทรัพย์สินเสียหายไปแล้ว ถ้าเรามีกำลังชดใช้เพื่อซื้อของใหม่มา ก็ควรทำ ส่วนการเว้นการฆ่าสัตว์ เป็นสิ่งที่ดีเป็นกุศลศีล ผลของกุศลย่อมนำมาซึ่งกุศลวิบาก
การรักษาศีล มีค่ากว่าการเสียทรัพย์ เพราะว่าศีลยังประโยชน์ให้สำเร็จทั้งชาตินี้และชาติหน้า แต่ศีลของปุถุชนก็มีที่สุด เพราะทรัพย์ เพราะญาติ เพราะอวัยวะ เพราะชีวิต ถ้าเป็นพระอริยบุคคล ศีลไม่มีที่สุด แม้ชีวิตก็ยอมสละได้ค่ะ
มีคำพูดคำหนึ่งที่ชอบมาก ในกระดานสนทนานี้เองที่ว่า หลีกเลี่ยงได้ถ้ามีปัญญา
ขออนุโมทนา
ขอบคุณทุกท่านค่ะ
ที่ไม่ได้กำจัดปลวกที่ขึ้นแตียง ส่วนหนึ่งเพราะเตียงเป็นสมบัติส่วนตัวค่ะ ก็ยังคิดต่อว่าถ้ายอมให้ปลวกขึ้นเตียง จะได้ไม่ต้องไปทำลายแหล่งอื่นซึ่งเป็นทรัพย์สินราชการจะดีมั้ย แล้วค่อยยกเตียงออกจากบ้านไปทีหลัง
[เล่มที่ 75] พระอภิธรรมปิฎก ธรรมสังคณี เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้า 287
องค์ (ส่วนประกอบ) ของปาณาติบาตนั้น มี ๕ อย่าง คือ
๑. ปาโณ (สัตว์มีชีวิต)
๒. ปาณสญฺญิตา (รู้ว่าสัตว์มีชีวิต)
๓. วธกจิตฺตํ (มีจิตคิดฆ่า)
๔. อุปกฺกโม (มีความพยายาม)
๕. เตน มรณํ (สัตว์ตายด้วยความพยายามนั้น)
[เล่มที่ 37] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต เล่ม ๔ - หน้า 495
๑๐. สัพพลหุสสูตร
[๑๓๐] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ปาณาติบาตอันบุคคลเสพแล้ว เจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมยังสัตว์ให้เป็นไปในนรก ในกำเนิดสัตว์ดิรัจฉาน ในเปรตวิสัย วิบากแห่งปาณาติบาตอย่างเบาที่สุด ย่อมยังความเป็นผู้มีอายุน้อย ให้เป็นไปแก่ผู้มาเกิดเป็นมนุษย์.
ปลวกที่บ้านก็เยอะค่ะ ดิฉันเอาไม้ไปแหย่มันทุกวันบนหลังคามันก็ทำใหม่ทุกวันเหมือนกันค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย
[เล่มที่ 41] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้า 172
"หม่อมฉันตัดคอแม่แพะตัวเดียว ไหม้อยู่แล้ว (ในนรก) ด้วยการนับขน (แพะ) ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นกษัตริย์ พระองค์ตัดคอของมนุษย์เป็นอันมาก จักกระทำอย่างไร".
โลกนี้ไม่ใช่ของเราคนเดียว แม้แต่ชีวิตนี้ก็ไม่ใช่ของเรา เพราะไม่มีเรา ความเสื่อมทรัพย์ เป็นผลของอกุศลกรรมที่ได้กระทำแล้ว ถ้าฆ่าปลวกก็เท่ากับเป็นการสร้างกรรมใหม่เพิ่มขึ้นไปอีก
ใครใคร่ฆ่า ไม่ว่าแล้วแต่กรรม ใครไม่ทำอนุโมทนาเพราะเป็นกุศล ใครบอกว่ารักตัวเองและรักตน แต่ใครฆ่าไม่ใช่คนรักตัวเอง
ขออนุโมทนาคุณ pdoun เมื่อฟังและศึกษาธรรมเข้าใจแล้ว กุศลอื่นๆ ก็เจริญขึ้นค่ะ
ขออนุโมทนาคุณวรรณีค่ะ ที่มีเมตตาต่อสหายธรรม เสมอต้นเสมอปลาย.
ขอตอบคำถามเจ้าของกระทู้นะครับ
ขอแยกเป็นประเด็นนะครับ
อย่างแรกเลยก็คือ อย่างที่ทุกท่านได้ตอบมาเลยนะครับ ละเว้นการฆ่าทุกกรณี เพราะฉะนั้น เรื่องการที่จะใช้วิธีกำจัดนั้น ไม่ทำเด็ดขาด
ประเด็นที่สอง งั้นจะทำอย่างไรดี ปลวกไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น การที่เรามีจิตใจเมตตาต่อปลวก มันไม่เพียงพอที่จะทำให้ปลวกพวกนั้นไปที่อื่น และเลิกทำลายข้าวของ โอเค ผมรู้ว่าถ้าต้องเสียบ้าน เสียทรัพย์สิน หรือแม้แต่เสียชีวิตก็ต้องยอม ยังดีกว่าที่เราต้องไปยุติชีวิตอื่น ความจริงผมว่าในส่วนนี้ เจ้าของกระทู้ก็ทราบอยู่แล้ว แต่สิ่งที่เจ้าของกระทู้อยากทราบจริงๆ ก็คือ ทำอย่างไรถึงจะทำให้ปัญหาปลวกหมดไปโดยไม่ต้องฆ่ามัน ผมเองก็อยากทราบเหมือนกัน ผมใช้ google search หาวิธีที่แก้ปัญหาปลวกโดยไม่ต้องฆ่ามัน search ไปๆ มาๆ ก็มาเจอกระทู้นี้แหละครับ ผมเชื่อว่าในธรรมชาติ มันต้องมีอะไรสักอย่างที่ปลวกมันไม่ชอบและอยู่ใกล้ๆ ไม่ได้ แต่ไม่ถึงกับฆ่ามัน มีใครพอจะทราบบ้างไหมครับ หรือมันกินอย่างอื่นหรือเปล่านอกจากไม้ จะได้ไปหาให้มันกินและค่อยๆ ล่อให้มันออกไปที่อื่น
