บันทึกสุดท้าย...จาก ผู้หญิงชื่อเพราะ...บุษบงรำไพ #1
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์นั้น
* * * * * * 
* * * * * *
บันทึกสุดท้าย...จาก บุษบงรำไพ พึ่งบุญ ณ อยุธยา พลวัฒน์
"เป็นเรื่องที่น่าติดตาม เพราะไม่รู้ถึงวันจบเมื่อไหร่?
แต่จบ...แน่ๆ !!!"
วันที่ 11 มกราคม 2551
ได้ไปหาหมอเพราะปวดท้อง เกรงจะเป็นไส้ติ่ง เพราะวันที่ 30 มกราคม 2551 จะเดินทางไปอินเดีย เพือถวายที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ พระสารีบุตร พระโมคคัลลานะ
หมอบอกว่าเป็นโรคกระเพาะ ให้ยามา เพราะฉะนั้น ในช่วงเดือนมกราคม ก็ไม่รับยา จนเดินทางกลับจากอินเดีย ที่โน่นเป็นหนักขึ้นเพราะอากาศหนาว มีอาการ ท้องโตดูผิดปกติ ก็รอพักผ่อนให้หายเหนื่อย จนวันที่ 11/02 จึงไปหาหมอ
การเดินทาง 30/01/51 ถึง 02/02/51 น้อยวันแต่ประทับใจ เพราะคิดว่าจะ ไปเป็นครั้งสุดท้าย ครบ 5 ครั้ง = ขันธ์ 5 ที่ต้องศึกษา
วันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2551 จันทร์
ไปโรงพยาบาลพระมงกุฏ รัชกาลที่ 6 มี คุณวีระ ไปเป็นเพื่อนเจ้าของไข้ พบ คุณแก้ว นางพยาบาลผู้ที่ พลเอก สพรั่ง กัลยาณมิตร แนะนำให้ช่วยดูแล เมื่อขึ้นไปชั้น 7 พบ นายแพทย์ พูลเกียรติ ท่านดูอาการจากท้องที่พองโต ก็บอกว่า ไม่ดี น่าจะเป็นเรืองไม่เล็ก การรักษาซับซ้อน ตกลงให้ตรวจเช็ค ทันที เจาะเลือด ultrasound รอผลประมาณไม่ถึง 2 ชม. ผลออกมาดังหมอ คาด ก็ไม่ตกใจอะไร เพราะรู้ตัวกันมาแล้ว อยากรู้มั้ย โรคอะไร...??? บอก ก็ได้ จะได้ติดตามอาการกันต่อไป จนหมดแรงเขียน
เฉลย...!!! มะเร็งตับ (แต่หลังจากทีหลัง ไม่ใช่ที่ตับ)
(...มีต่อ...)
ขออนุโมทนาคุณป้าบุษบงด้วยครับ การเล่านั้นแทรกธรรมไว้ตลอดให้คิด
ขออนุโมทนาคุณ pannipa.v ด้วยครับ ที่นำมาให้อ่านกันจะรออ่านต่อครับ
อชฺเชว กิจฺจมาตปฺปํ โก ชญฺญฺา มรณํ สุเวน หิ โน สงฺครนฺเตน มหาเสเนน มจฺจุนาควรทำความเพียร ในวันนี้ทีเดียวใครจะรู้ว่าความตายจะมีในวันพรุ่งนี้เพราะการผัดเพี้ยนความตายอันมีเสนาใหญ่นั้นของเราทั้งหลายมีไม่ได้เลย
00506 ใครจะรู้เวลาตาย
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อิติวุตตกเล่ม ๑ ภาค ๔ - หน้าที่ 320
ธรรมเตือนใจวันที่ : 25-07-2551
ขออนุโมทนาคุณ pannipa.v และขออุทิศบุญกุศลที่ได้บำเพ็ญแล้วในวันนี้แก่
คุณบุษบงรำไพ พลวัฒน์
ขออนุโมทนาคุณ pannipa.v ที่นำบันทึกนี้มาเล่าสู่กันฟัง
ข้อคิด ข้อเตือนใจ ข้อธรรมอันเป็นประโยชน์ เป็นสิ่งอันหวังได้จากบันทึกนี้
เพราะไม่ว่าร่างกายอ่อนล้าเพียงใด
คุณบุษบงไม่เคยขาดคำถามที่ช่วยเกื้อกูลความเข้าใจของสหายธรรมท่านอื่นๆ เลย
ขออนุโมทนาคุณบุษบงรำไพค่ะ
และ
ขออุทิศส่วนแห่งบุญกุศลใดๆ ที่ได้กระทำมาแล้วด้วยดี แต่อดีตชาติ จนปัจจุบันชาติ
แก่ คุณบุษบงรำไพ พึ่งบุญ ณ อยุธยา พลวัฒน์ ค่ะ
ขออุทิศส่วนบุญกุศลใดๆ ที่ได้กระทำมาแล้ว แต่อดีตชาติและปัจจุบันชาติแก่
คุณบุษบงรำไพ พึ่งบุญ ณ อยุธยา พลวัฒน์ ค่ะ และขออนุโมทนากับ
พี่ Pannipa V. ค่ะ
พี่บงเป็นตัวอย่างที่ดีค่ะ ทำให้รู้ว่าอะไรที่ไม่คิดว่าจะเกิดก็เกิด ไม่มีอะไรแน่นอน
ที่แน่ๆ ไม่ประมาทในการเจริญกุศล ทำความดีและสั่งสมปัญญาดีที่สุดค่ะ
ไม่ประมาทเจริญกุศลทุกประการจิรกาลภาวนา.ข้อความที่บันทึกไว้ของผู้ที่ศึกษาธรรมะแล้วเกิดปัญญา ความเห็นถูกแตกต่างจากไดอะรี่ที่พูดถึงแต่รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส บัญญัติ จริงๆ ครับ
...ขออนุโมทนาครับ...
ขอเป็นแรงใจให้กับพี่บงค่ะได้รู้จักกันที่เขาเต่า ประทับใจในการเจริญกุศลตลอดมา
และเสียงของพี่บงก็มีส่วนช่วยให้เข้าใจธรรมะยิ่งขึ้น อาการป่วยเป็นเพียงศรดอกที่หนึ่งเท่านั้นไม่สามารถทำลายกุศลจิตได้
ขออนุโมทนาในกุศลจิตของพี่บงค่ะ
สหายธรรมชาวประจวบฯ