การขออภัยหรือยกโทษให้

๑. กรรมที่กระทำสำเร็จไปแล้วก็สำเร็จไปแล้ว แต่ถ้าเราไปขอขมาโทษ จะมีผลต่อจิตใจของเรา คือทำให้สบายใจขึ้นคลายความกังวลลงได้บ้าง

๒. ตามหลักคำสอนแสดงว่า ผู้ที่จะดับกรรมวิบากทั้งหมดไม่ให้มีอีกเลย มีเพียงวิธีเดียว คืออบรมเจริญปัญญาจนบรรลุความเป็นพระอรหันต์ ไม่ต้องกลับมาเกิดอีกเลย เมื่อขันธ์ไม่เกิดอีก วิบากกรรมย่อมไม่มีโอกาสส่งผลอีกเลย

ขอนอบน้อมแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาติคัดข้อความบางส่วนของกระทู้ค่ะ

"ได้เคยล่วงเกินด้วยวาจา ต่อผู้มีพระคุณ ทำให้ท่านต้องเสียใจ ผมรู้ว่าเป็นกรรมไม่ดีที่กระทำไป แต่กรรมนั้นมันผ่านไปแล้วครับ ผมได้แต่เสียใจครับที่ได้ทำพลั้งพลาดไป "

ไม่ควรคำนึงถึงสิ่งที่ล่วงไปแล้ว

หากรู้โทษก็อบรม สะสมใหม่ เพื่อเป็นอุปนิสสยปัจจัย สังสารวัฏฏ์ยังอีกยาวไกลค่ะ

แต่ผมมานึกอีกที ปัจจุบันเราพูดอะไรก็ไม่ค่อยมีใครเชื่อ และก็ทำกิจการใดมักติดขัดอาจมาจากกรรมนี้ก็ได้ หรือเป็นกรรมในอดีตก็ได้

นึกคิดค่ะ

ทุกๆ คนมีกรรมเป็นของๆ ตน

และสังสารวัฏฏ์อันยาวนาน อย่างเราๆ มิอาจทราบได้ว่าผลนี้เกิดจากกรรมใด แต่ศึกษาธรรมด้วยความเห็นถูก

เห็นโทษในอกุศลธรรม และเห็นประโยชน์ในกุศลธรรม อบรม สะสมสัมมาทิฏฐิ ด้วยความมั่นคงและอดทน หนทางเดียวจริงๆ ค่ะ

ขออนุโมทนาในกุศลจิตทุกๆ ท่านค่ะ

ตราบใดที่เรายังเป็นปุถุชนทุกคนก็มีโอกาสทำผิด แต่บัณฑิตทำผิดแล้วสำนึกแก้ไข ไม่ทำอีก เช่น ในอดีตพระโมลลัคคลานะเคยตีพ่อแม่ ภายหลังสำนึกผิด ขอขมาพ่อแม่

ขออนุโมทนาครับ