อติอิฏฐารมณ์

อติ (ยิ่ง เกิน ล่วง) +อิฏฐ (น่าปรารถนา น่าพอใจ) +อารมฺมณ (สิ่งที่จิตยึดหน่วง)

อารมณ์ที่น่าปรารถนา น่าพอใจอย่างยิ่ง หมายถึง อารมณ์ที่ดีเลิศเป็นสภาพที่ประณีตเช่น สี เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ที่เป็นทิพย์ หรือสีที่เป็นรูปกายของพระผู้มีพระภาค เสียงของพระผู้มีพระภาค เป็นต้น

วิบากจิตที่มีอติอิฏฐารมณ์เป็นอารมณ์ จะต้องเป็นผลของกุศลกรรมที่มีกำลัง โดยเฉพาะวิบากจิตที่ทำสันตีรณกิจ จะต้องประกอบด้วยโสมนัสเวทนา แตกต่างจากวิบากจิตที่ทำสันตีรณกิจซึ่งมีอิฏฐารมณ์เป็นอารมณ์ซึ่งประกอบด้วยอุเบกขาเวทนา