อนิจจตารูป

อนิจฺจตา (ความไม่เที่ยง) +รูป (สภาพที่แตกดับ สภาพที่ไม่รู้อารมณ์)

รูปในขณะที่ดับ หมายถึง อสภาวรูปซึ่งเป็นอาการหรืออายุของสภาวรูป คือ ขณะที่สภาวรูปเริ่มเกิดขึ้นอาการของสภาวรูปที่เกิดขึ้นในอุปาทขณะนั้นเรียกว่า ชาติรูป (คืออุปจยรูปและสันตติรูป มีอายุเท่ากับ ๑ อนุขณะของจิต) ในขณะที่สภาวรูปเกิดขึ้นแล้วตั้งอยู่ อาการที่ตั้งอยู่เป็นฐีติขณะนั้นเรียกว่า ชรตารูป มีอายุเท่ากับ ๔๙ อนุขณะของจิต ในขณะที่สภาวรูปกำลังดับ อาการที่ดับเป็นภังคขณะนั้น เรียกว่า อนิจจตารูป ซึ่งมีอายุเท่ากับ ๑ อนุขณะของจิต สภาวรูปทุกรูปมีอายุเท่ากับ ๑๗ ขณะจิต หรือ ๕๑ อนุขณะ (จิต ๑ ขณะใหญ่มี ๓ อนุขณะย่อย) ฉะนั้น อนิจจตารูป จึงมีอายุเท่ากับภังคขณะของจิตดวงที่ ๑๗