ปฏาจาราภิกษุณี

ลำดับนั้น พระศาสดาทรงทราบว่านางมีความโศกเบาบางลงแล้ว จึงทรงเตือนต่อไปอีกว่า "ปฏาจารา ขึ้นชื่อว่าปิยชนมีบุตรเป็นต้น ไม่อาจเพื่อเป็นที่ต้านทาน เป็นที่พึ่ง หรือเป็นที่ป้องกันของผู้ไปสู่ปรโลกได้, เพราะฉะนั้น บุตรเป็นต้นเหล่านั้นถึงมีอยู่ ก็ชื่อว่าย่อมไม่มีทีเดียว ส่วนบัณฑิตชำระศีลแล้ว ควรชำระทางที่ยังสัตว์ให้ถึงพระนิพพานของตนเท่านั้น"

เมื่อจะทรงแสดงธรรม ได้ตรัสคาถาเหล่านี้ว่า

"บุตรทั้งหลาย ไม่มีเพื่อความต้านทาน, บิดาก็ไม่มี ถึงพวกพ้องก็ไม่มี, เมื่อบุคคลถูกความตายครอบงำแล้ว ความต้านทานในญาติทั้งหลาย ย่อมไม่มี; บัณฑิตทราบถึงอำนาจแห่งประโยชน์นั้นแล้ว พึงสำรวมในตน พึงชำระทางไปนิพพานโดยเร็วทีเดียว."

ในกาลจบเทศนา นางปฏาจาราเผากิเลสมีประมาณเท่าฝุ่นในแผ่นดินใหญ่ ตั้งอยู่ในโสดาปัตติผล

ชนแม้เหล่าอื่นเป็นอันมากก็บรรลุอริยผลทั้งหลาย มีโสดาปัตติผล เป็นต้น ดังนี้แล.

ฝ่ายนางปฏาจาราเมื่อได้เป็นพระโสดาบันบุคคลแล้ว จึงทูลขอบรรพชากับพระศาสดา. พระศาสดาทรงส่งนางไปยังสำนักของพวกภิกษุณีให้บรรพชา.

นางได้อุปสมบทแล้วปรากฏชื่อว่า "ปฏาจารา" เพราะนางกลับความประพฤติได้.

วันหนึ่ง นางกำลังเอาหม้อตักน้ำล้างเท้า เทน้ำลง น้ำนั้นไหลไปหน่อยหนึ่งแล้วก็ขาด. ครั้งที่ ๒ น้ำที่นางเทลง ได้ไหลไปไกลกว่านั้น. ครั้งที่ ๓ น้ำที่นางเทลง ได้ไหลไปไกล แม้กว่านั้น ด้วยประการฉะนี้.

นางถือเอาน้ำนั้นนั่นแลเป็นอารมณ์ กำหนดวัยทั้ง ๓ แล้ว คิดว่า

"สัตว์เหล่านี้ ตายเสียในปฐมวัยก็มี เหมือนน้ำที่เราเทลงครั้งแรก,

ตายเสียในมัชฌิมวัยก็มี เหมือนน้ำที่เราเทลงครั้งที่ ๒ ไหลไปไกลกว่านั้น,

ตายเสียในปัจฉิมวัยก็มี เหมือนน้ำที่เราเทลงครั้งที่ ๓ ไหลไปไกลแม้กว่านั้น."

พระศาสดาประทับอยู่ในพระคันธกุฎี ทรงแผ่พระรัศมีไปเป็นดังว่าประทับยืนตรัสอยู่เฉพาะหน้าของนางปฏาจารา แล้วทรงตรัสว่า "ปฏาจารา ข้อนั้นเป็นอย่างนั้น ด้วยว่าความเป็นอยู่วันเดียวก็ดี ขณะเดียวก็ดี ของผู้เห็นความเกิดขึ้นและความเสื่อมไปแห่งปัญจขันธ์เหล่านั้น ประเสริฐกว่าความเป็นอยู่ตั้ง ๑๐๐ ปี ของผู้ไม่เห็นความเกิดขึ้นและความเสื่อมไปแห่งปัญจขันธ์"

ดังนี้แล้ว เมื่อจะทรงสืบอนุสนธิแสดงธรรม จึงทรงตรัสพระคาถานี้ว่า :-

"ก็ผู้ใด ไม่เห็นความเกิดขึ้นและความเสื่อมอยู่ ถึงแม้เป็นอยู่ตั้ง ๑๐๐ ปี, ความเป็นอยู่วันเดียว ของผู้เห็นความเกิดและความเสื่อม พึงประเสริฐกว่าความเป็นอยู่ของผู้นั้น."

ครั้นจบพระธรรมเทศนานี้ นางปฏาจาราบรรลุพระอรหัตตผลพร้อมด้วยปฏิสัมภิทาทั้งหลาย ดังนี้.

จากหนังสือ "ธรรมานุภาพ" เรียบเรียงโดย มูลนิธิอภิธรรมมหาธาตุวิทยาลัย ๑ มกราคม ๒๕๒๗

ขออนุโมทนา

ขออุทิศกุศลแด่ คุณพ่อ คุณแม่และสรรพสัตว์


"อาศัยเรา ผู้เป็นกัลยาณมิตร เหล่าสัตว์

ผู้มีชาติ เป็นธรรมดาก็พ้นจากชาติ

ผู้มีชรา เป็นธรรมดาก็พ้นจากชรา

ผู้มีมรณะ เป็นธรรมดาก็พ้นจากมรณะ

ผู้มีโสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส และอุปายาส เป็นธรรมดา

ก็พ้นจากโสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส และอุปายาส"

ขออนุโมทนา

"ปฏาจารา ขึ้นชื่อว่าปิยชนมีบุตรเป็นต้น ไม่อาจเพื่อเป็นที่ต้านทาน เป็นที่พึ่งหรือเป็นที่ป้องกัน ของผู้ไปสู่ปรโลกได้ เพราะฉะนั้น บุตรเป็นต้นเหล่านั้น ถึงมีอยู่ก็ชื่อว่าย่อมไม่มีทีเดียว ส่วนบัณฑิตชำระศีลแล้ว ควรชำระทางที่ยังสัตว์ให้ถึงพระนิพพานของตน เท่านั้น"

ขออนุโมทนาครับ

สาธุ

โลภะเป็นเหตุแห่งทุกข์ เป็นสมุทัยอริยสัจจ์ผู้ที่ไม่ใช่พระอรหันต์ย่อมมีเหตุให้ประสบกับทุกข์เพราะโลภะได้อยู่เพราะโลภะจะนำมาซึ่งการเกิดในสังสารวัฏฏ์อีกยาวนานผู้ที่ยังต้องเกิด ... ก็ย่อมจะต้องประสพกับทุกข์มิใช่น้อยมีการพลัดพราก สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก เป็นต้น ผู้ที่สั่งสมปัญญามามาก เมื่อได้ฟังพระธรรมอีกครั้ง ย่อมได้สติโดยเร็วเข้าใจธรรมโดยเร็ว ประจักษ์แจ้งธรรมโดยเร็วถึงความดับแห่งกิเลสโดยเร็วตามเหตุตามปัจจัย

... ขออนุโมทนาครับ ...

ธรรมช่วยให้มนุษย์ได้พ้นจากทุกข์ ทำให้เป็นผู้อยู่เหนือทุกข์

ขออนุโมทนาค่ะ

"ก็ผู้ใด ไม่เห็นความเกิดขึ้น และความเสื่อมอยู่ถึงแม้เป็นอยู่ตั้ง ๑๐๐ ปีความเป็นอยู่วันเดียวของผู้เห็นความเกิด และความเสื่อมพึงประเสริฐกว่าความเป็นอยู่ ของผู้นั้น"

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ . . .

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอกราบอนุโมทนาครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ