ช่วยโดยหวังผล ทำประโยชน์ให้เสื่อม

มิตรทุกวันนี้คบกันไม่หวังผลประโยชน์หาได้ยาก เช่น ไปเป็นเพื่อน อยู่เป็นเพื่อน ฯลฯ ค่ะ

สาธุ

"บุคคลอนุเคราะห์มิตรสหาย เป็นผู้มีจิตปฏิพัทธ์แล้ว ชื่อว่าย่อมยังประโยชน์ให้เสื่อม"

พระผู้มีพระภาค ไม่ทรงสนับสนุน ไม่ทรงส่งเสริมอกุศลธรรมใดๆ ทั้งสิ้น เพราะถ้าอกุศลจิตเกิดขึ้น เป็นปัจจัยให้กระทำความช่วยเหลือนั้นๆ ชื่อว่าย่อมยังประโยชน์ให้เสื่อม ผู้รับได้รับประโยชน์ แต่ผู้ให้ ทำไปด้วยอกุศลจิต เพราะกระทำไปด้วยความผูกพัน ด้วยจิตปฏิพัทธ์ ไม่ใช่ด้วยการอบรมเจริญกุศลอย่างแท้จริง

ขอถวายความนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

กราบอนุโมทนาท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์

พระพุทธดำรัส จริงแท้ ไม่ว่าจะเป็นยุคใดสมัยใด เพราะกิเลสของคนเราย่อมอนุเคราะห์ผู้อื่นด้วย รัก ใคร่ พอใจและหวังในผลที่จะเป็นการอนุเคราะห์ด้วยเมตตาโดยแท้นั้น เกิดได้ยากจริงๆ กระทำด้วยอกุศลจิต ย่อมได้รับผลเป็นอกุศลวิบาก ย่อมเสียประโยชน์ แต่เมื่อไหร่มีความเข้าใจในพระธรรมเพิ่มขึ้น การขัดเกลาเพิ่มขึ้น การอนุเคราะห์โดยความเข้าใจผิดว่าอกุศลเป็นกุศลคงค่อยๆ ลดลง และกว่าจะมั่นคงว่าไม่ใช่เราที่อนุเคราะห์หรือไม่อนุเคราะห์คงใช้เวลาอีกนาน

ขออนุโมทนาคุณสารธรรม

ขออนุโมทนาในกุศลจิตและกุศลวิริยะของทุกท่านค่ะ

เมื่อก่อนไม่ได้ฟังพระธรรมเวลาอนุเคราะห์พี่น้อง หรือ มิตรสหาย ทุกครั้งจะเป็นเพราะความผูกพันและความรักใคร่ แม้ได้ฟังพระธรรมแล้วก็ยังเป็นไปกับอกุศลจิตตามกิเลสที่ได้สะสมมานานแสนนาน แต่มีความเข้าใจขึ้นในพระธรรมว่าธรรมที่เกิดขึ้น ล้วนมาจากเหตุปัจจัย ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครได้ มีหนทางเดียวคือ การฟังพระธรรมให้เข้าใจ เมื่อมีความเข้าใจเพิ่มขึ้นๆ ก็จะเป็นปัจจัยให้กุศลจิตเกิดขึ้นแทนอกุศลจิต

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

พระธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงนั้น มีความละเอียด ลึกซึ้ง เป็นเครื่องอุปการะเกื้อกูลให้ผู้ที่ได้ฟัง ได้ศึกษา มีความประพฤติที่ดีงาม ทั้งทางกาย ทางวาจาและทางใจ เริ่มจากความดีประการต่างๆ ที่ควรมี ควรเจริญในชีวิตประจำวัน จนกระทั่งสูงสุดคือ การอบรมเจริญปัญญา มีปัญญาคมกล้า สามารถที่จะรู้แจ้งอริยสัจจธรรม บรรลุถึงความเป็นพระอริยบุคคล ถึงแม้จะได้ฟัง ได้ศึกษามาอย่างนี้ ว่าอกุศลธรรมควรละ กุศลธรรมควรเจริญ แต่ถึงอย่างนั้น ในชีวิตปกติประจำวันอกุศลจิตก็ยังเกิดบ่อยมาก เพราะคุ้นเคยกับอกุศลและได้สั่งสมมาอย่างเนิ่นนานในสังสารวัฏฏ์ซึ่งแสดงให้เห็นว่าขณะที่อกุศลจิตเกิดขึ้นนั้น ชื่อว่าย่อมยังประโยชน์ของตนให้เสื่อม ไม่ว่าจะเป็นอกุศลประเภทใดๆ ก็ตาม ไม่นำคุณประโยชน์อะไรมาให้เลย ดังนั้นจึงมีการฟัง มีการศึกษาพระธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดง เพื่อความเข้าใจที่ถูกต้อง ตามความเป็นจริงเพื่อขัดเกลากิเลสของตนเอง เมื่อมีอกุศล มีกิเลส แต่ถ้าขาดการฟัง การศึกษาย่อมไม่มีทางที่จะรู้ว่าตนเองมีอกุศล ตนเองมีกิเลส แล้วจะขัดเกลาให้เบาบางลงได้อย่างไร เพราะฉะนั้น จึงต้องฟังพระธรรมต่อไป ด้วยความไม่ท้อถอย ครับ

ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่...

เป็นผู้ฉลาดในการนำประโยชน์เข้าไปในที่ทั้งปวง [จริยาปิฎก]

อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

การช่วยเหลือหรืออนุเคราะห์ ง่ายที่จะทำกับบุคคลที่เราชอบหรือพอใจ โดยไม่รู้ว่ามีการหวังผลหรือไม่หวังผล จนกว่าบุคคลเหล่านั้นทำให้ไม่พอใจหรือผิดหวัง ก็จะโกรธหรือผิดหวังมากกว่าธรรมดา เจ้าอกุศลนั้นมักแอบแฝงจนบางครั้งไม่รู้ตัวจากการศึกษาธรรมะทำให้รู้ว่าหากเหตุเกิดจากุศลผลย่อมเป็นผลของกุศล หากทำโดยไม่หวังก็จะไม่มีการผิดหวัง และหวังมากก็ผิดหวังมาก หวังน้อยก็ผิดหวังน้อย

ขออนุโมทนาคะ

คำว่าจิตปฏิพัทธ์ใช่ระหว่างชายกับหญิงเท่านั้นหรือเปล่าคะ

ต้องเป็นผู้ตรงตั้งแต่ต้น จึงจะได้สาระจากพระธรรมคือการขัดเกลากิเลส ไม่เช่นนั้นก็จะเพิ่มพูนอกุศลมากขึ้น แทนที่จะเป็นการอนุเคราะห์ด้วยกุศลธรรมครับ

ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกท่านค่ะ