หนทาง คือ ศึกษาให้เข้าใจขึ้น

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

สนทนาธรรมที่ วัดดงเทวี อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่ โดย อาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ พ.ศ. ๒๕๔๔

ที่ตั้งของสติ คือ สติปัฏฐานเป็นหนทางที่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระอริยบุคคลทุกท่านได้ดำเนินแล้ว ความหมายของคำว่า ธรรมะ ที่เราได้ยินได้ฟังทั้งหมด ก็อยู่ตรงนี้ความเข้าใจชัดเจนในพระธรรมที่ได้ยินได้ฟังได้ศึกษามาทั้งหมด จะเข้าใจชัดเจนมากขึ้นๆ เมื่อสติเกิดระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมตามความเป็นจริง ความเข้าใจชัดในอริยมรรคหรืออริยสัจจ์ ๔ คือ ความเข้าใจว่าทุกข์ คือสภาพธรรมที่เกิดดับและไม่สามารถประจักษ์ทันที ขณะที่สติระลึก

แต่โดยการศึกษา ต้องเกิดดับ แต่ปัญญาที่ยังไม่สมบูรณ์ ไม่สามารถประจักษ์การเกิดดับได้ ขณะใดที่สติไม่ได้ระลึกขณะนั้นก็หมดหนทางที่จะรู้การเกิดดับ เพราะฉะนั้น จึงต้องทราบว่าผู้ที่เป็นพระอริยบุคคลทุกท่าน ต้องระลึกรู้ต้องอบรม เจริญสติปัฏฐานซึ่งเป็น มรรคมีองค์ ๘ (ปกติจะเป็น มรรคมีองค์ ๕ เพราะว่าไม่มี วิรตี ๓) เมื่อความเข้าใจมั่นคงขึ้น แล้วรู้ว่า "โลภะ" เป็นสมุทัยและทราบว่า ถ้าตราบใดที่ยังมี "โลภะ" ก็ไม่มีทางที่จะถึง "นิโรธสัจจะ" เพราะว่า "โลภะ" เข้ามาแทรกอีก เช่น ความต้องการให้สติเกิด

เพราะฉะนั้น ขณะที่กำลังฟังด้วยดีและเข้าใจละเอียดขึ้น ขณะนั้น ละ "โลภะ" คือความต้องการเพราะว่า ไม่มีอะไรที่จะละ "โลภะ" ได้ นอกจาก "ความเข้าใจถูก" ความเข้าใจถูกเพิ่มขึ้น และทราบว่าไม่มีหนทางใด ที่ "ความเป็นตัวตน" จะไปทำให้เกิด "ปัญญา" ขึ้นมาได้การที่จะไปทำอะไรขึ้นมาด้วยความต้องการ ไม่ใช่หนทาง

"หนทาง คือ ศึกษาให้เข้าใจขึ้น"

ขออนุโมทนา

ขออุทิศกุศลแด่ คุณพ่อคุณแม่ ครูบาอาจารย์และสรรพสัตว์