ฟังไหวก็ฟังต่อไป
ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย
ข้อความบางตอนจาก แนวทางเจริญวิปัสสนา ครั้งที่ ๑๐๘๕ บรรยายโดย ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์
... ฟังไหวก็ฟังต่อไป ...
ผู้ฟัง ฉันหรือฉันอายุ ๗๕ แล้ว ที่ได้มาฟังนี้ จึงทำให้เข้าใจบ้าง แต่จำไม่ได้เลย จำยากจริงๆ จำที่อาจารย์พูดไม่ได้เลย จะทำยังไง มิตกนรกตายหรือ จำไม่ค่อยได้เลย คล้ายๆ กับว่ามันแก่ .แล้วจะทำยังไงดีล่ะอาจารย์
ท่านอาจารย์ อย่าจำซิคะ เข้าใจค่ะ พยายามฟังพิจารณาให้เข้าใจ แม้เพียงเล็กน้อย ก็ยังจะเกื้อกูลให้เข้าใจขึ้นๆ แม้ว่าจะเข้าใจไม่หมด แต่เข้าใจนิดหนึ่ง ต่อไปก็จะทำให้เข้าใจขึ้น
ผู้ฟัง ฉันไม่ค่อยสบาย จะมาไม่ไหวอยู่แล้ว ๗๕ แล้ว ขึ้นรถไม่ไหวแล้วอาจารย์ มันงง เป็นโรคประสาทอะไรอย่างนี้
ท่านอาจารย์ แต่ฟังไหวใช่ไหมคะ
ผู้ฟัง ฟังวิทยุอยู่กับบ้าน ลูกเขาเปิดก็ฟังกับเขา
ท่านอาจารย์ ฟังไหวก็ฟังต่อไปค่ะ ฟังไปเรื่อยๆ นะคะเพราะมีผู้ฟังหลายท่านบอกว่า หลังจากฟังแล้ว ๗ ปี ก็เข้าใจขึ้นอีกๆ ๆ เรื่อยๆ เพราะฉะนั้น ก็ฟังไปเรื่อยๆ ก็ขออนุโมทนาค่ะ ที่สนใจอ่านและสนใจฟังแล้วต่อไปก็จะเข้าใจขึ้นอีกๆ แน่นอน แม้ว่าจะเป็นทีละน้อยๆ ก็ยังดี เพราะเป็นเรื่องซึ่งยากที่จะเข้าใจ น่าเห็นใจที่สุด ที่จะเข้าใจลักษณะของจิต และเจตสิก และรูป ซึ่งเป็นปัจจัยซึ่งกันและกันโดยละเอียด จนกระทั่งเห็นว่าไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน ต้องเป็นชีวิตประจำวันจริงๆ ซึ่งค่อยๆ เข้าใจและค่อยๆ พิจารณาขึ้น แม้แต่ในเรื่องของปัจจัย ไม่ใช่เรื่องง่าย เป็นเรื่องที่ยากที่สุด แต่แม้กระนั้นถ้าได้เข้าใจบ้างตามสมควรโดยที่ไม่ต้องห่วงเรื่องของตัวเลข เพียงแต่ให้เข้าใจพื้นฐานก่อน ก็จะเกื้อกูลให้เห็นว่า สภาพธรรมนั้นๆ ไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตนแม้ว่าจะเกิดดับอย่างรวดเร็วที่สุด ก็ยังมีความละเอียดของปัจจัยที่ทำให้สภาพธรรมนั้นๆ เกิดปรากฏ ซึ่งไม่ควรจะยึดถือว่าเป็นตัวตน
ในสมัยพุทธกาล ครั้งนั้น ผู้คนในกรุงสาวัตถีที่อยู่ในถนนสายเดียวกัน พร้อมเพรียงกันถวายทานรวมกันเป็นคณะ แล้วก็จัดให้มีการฟังธรรมตลอดคืนยันรุ่งแต่ก็ไม่อาจจะฟังได้ตลอดคืนยันรุ่งเพราะเหตุว่ายังเป็นผู้ที่อาศัยภพแล้ว ติดอยู่ในภพยังไม่ได้เป็นผู้ที่ถึงฝั่ง คือพระนิพพานบางพวกเป็นผู้อาศัยความยินดีในกามก็กลับไปเรือนเสียก่อน บางพวกเป็นผู้อาศัยโทสะไปแล้ว แต่บางพวกง่วงงุนเต็มทีนั่งสัปหงกอยู่ในที่นั้นนั่นเอง ไม่อาจจะฟังได้.
พระผู้มีพระภาคอันเหล่าภิกษุกราบทูลเรื่องนี้ให้ทรงทราบแล้วพระองค์จึงตรัสพระคาถาไว้ ดังนี้ "บรรดามนุษย์ ชนผู้ถึงฝั่งมีจำนวนน้อย ฝ่ายประชานอกนี้เลาะไปตามตลิ่ง (สักกายทิฏฐิ) อย่างเดียว ก็ชนเหล่าใดแล ประพฤติสมควรแก่ธรรมในธรรมที่เรากล่าวชอบแล้ว, ชนเหล่านั้น ล่วงบ่วงมารที่ข้ามได้ยากอย่างเอกแล้ว จึงถึงฝั่ง (พระนิพ-พาน) ."
๑๐. เรื่องการฟังธรรม [๖๙]
[เล่มที่ 41] ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ ๓๕๗
ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่...
ชนผู้ถึงฝั่งมีจำนวนน้อย [คาถาธรรมบท]
ขออุทิศส่วนกุศลแด่สรรพสัตว์
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ผู้ที่มีความสนใจ มีความตั้งใจที่จะฟังพระธรรม อันเป็นสัจจธรรม เป็นความจริงที่พระผู้มีพระภาคได้ทรงแสดงไว้นั้น ย่อมเป็นผู้ที่เห็นประโยชน์ของปัญญา ซึ่งเป็นความเข้าใจถูก เห็นถูก เพราะเหตุว่าถ้าไม่ได้ฟัง ไม่ได้ศึกษา ความรู้ความเข้าใจ ย่อมจะเกิดมีไม่ได้ เจริญขึ้นไม่ได้ และการที่จะไปถึงจุดหมายปลายทาง คือการดับกิเลส (ซึ่งมีมากเหลือเกิน) ได้อย่างเด็ดขาดนั้น ก็ยิ่งจะเป็นไปไม่ได้ ดังนั้น จากการที่ได้ฟังในแต่ละครั้ง ความรู้ความเข้าใจก็จะค่อยๆ เพิ่มขึ้น เจริญขึ้น เนื่องจากปัญญา เป็นพืชที่โตช้า จึงค่อยๆ สั่งสมความเข้าใจไปทีละเล็กทีละน้อย ชาตินี้ชาติเดียวไม่พอ ต้องอบรมเจริญไปเป็นระยะเวลาที่ยาวนานทีเดียว จนกว่าจะสามารถประจักษ์แจ้งได้จริงๆ ว่าทุกอย่างเป็นธรรม เมื่อเป็นธรรม จึงไม่ใช่เรา ไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ครับ
ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ
สาธุ
ธรรมบทที่คุณสารธรรม เชิญมาแสดง เหมาะแก่เรื่อง ไพเราะและประกอบด้วยประโยชน์
ขออนุโมทนาครับ
ฟังให้เข้าใจบ่อยๆ เนืองๆ ไม่ควรขาดการฟัง แค่ไหนก็แค่นั้น เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น ตามเหตุ ตามปัจจัย
ขออนุโมทนาค่ะ
ขออนุโมทนา ในกุศลจิตของคุณครูโอ และกุศลจิตของทุกท่าน ครับ
ขอถวายความนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย ที่พึ่งอันเกษมสูงสุดของข้าพเจ้า
กราบอนุโมทนาท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์
อ่านแล้วนึกถึง
ไม่มีอะไรเป็นที่พึ่งได้ นอกจากบุญ [ปฐมชนสูตร]
และนึกถึงตนเอง หากยังมัวทำตนเป็นผู้ประมาท คงได้ชื่อว่าเป็นผู้ชราเพราะเกิดมานาน แทนการเป็นผู้มีโอกาสได้อยู่นานเพื่อการสะสมอบรมเจริญปัญญา
ขออนุโมทนาคุณสารธรรม
ขออนุโมทนาในกุศลจิตและกุศลวิริยะของทุกท่านค่ะ
ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่...
จงมีตนเป็นเกาะ มีตนเป็นที่พึ่ง [มหาวารวรรค]
ขอกราบอนุโมทนาท่านอาจารย์ที่ให้สิ่งทีมีค่าที่แท้จริงและเป็นที่พึ่งที่ดีที่สุดไม่ว่าจะเป็นวัยใด พระธรรม..เท่านั้นดังนั้นหากฟังไหวก็ต้องฟังต่อไป
ในพระไตรปิฏกมีแสดงไว้ มีพราหมณ์ 2 คน อายุ 120 ปี ได้ฟังธรรมจากพระพุทธเจ้า เขาก็รักษาศีล 5 ตายไปเกิดในสวรรค์ และอีกคนหนึ่ง ท่านราธะบวชตอนชรา ท่าน เป็นผู้ว่าง่าย ไม่ประมาท ภายหลังท่านก็ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ เพราะฉะนั้นการฟัง ธรรมไม่จำกัดอายุมากหรือน้อย ไม่จำกัดวัย วัยไหนก็ได้ เพียงเป็นผู้ฟังที่ดีคือตั้งใจฟังค่ะ