เหตุที่ทำให้เกิดทุกข์
ทุกคนไม่อยากจะโกรธ เพราะเมื่อโกรธแล้วเป็นทุกข์ เวลาไม่สบายใจก็เป็นทุกข์ เวลาเศร้าโศก เสียใจ ขุ่นเคืองใจ ก็เป็นทุกข์ ทุกคนไม่อยากจะมีความทุกข์ แต่ที่จะไม่มีความทุกข์ได้นั้นต้องพิจารณาให้ละเอียด ถึงเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์ ไม่ว่าทุกข์นั้นจะเป็นทุกข์เล็กๆ น้อยๆ หรือว่าทุกข์ใหญ่ ก็จะต้องเกิดจากสาเหตุของทุกข์นั้น ซึ่งเหตุของทุกข์ย่อมมาจากความยินดีพอใจในรูป เสียง กลิ่น รส โผฎฐัพพะ
สหายธรรมทุกท่าน ท่านละค่ะ เหตุของทุกข์เกิดจากอะไร?
เชิญร่วมสนทนาเพื่อความเข้าใจในพระธรรมเพิ่มขึ้นค่ะ ขอขอบคุณค่ะ
เหตุของทุกข์ก็คือ ตัณหา ความติดข้อง ความต้องการ ความอยาก ฯลฯ ถ้าดับตัณหาเสียได้ทุกข์ย่อมไม่เกิดขึ้น
ขออนุโมทนาครับ
เข้าใจว่าทุกข์มี 2 อย่างทุกข์กายทุกข์ใจ ทุกข์ทางกายเกิดจากการรับผลของกรรมที่ได้กระทำไว้ ทุกข์ทางใจเกิดจากกิเลส โลภะ โทสะ โมหะ เหตุแห่งทุกข์คือตัณหา ทุกข์เพราะยังมีการเกิดดับ แม้เป็นพระอรหันต์ก็ยังมีทุกข์ทางกายดับทุกข์ทั้งสิ้นคือ ดับทั้งรูปและนาม..ปรินิพพาน..
ขออนุโมทนาคะ
ทุกข์ เพราะสภาพธรรมทั้งหลายไม่ยั่งยืน
ทุกข์ เพราะกิเลสของตัวเอง
ทุกข์ เพราะยึดถือในความเป็นสัตว์ บุคคล ตัวตน
และจะทุกข์ต่อไป ถ้าไม่ได้ศึกษาพระธรรม ฟังพระธรรม ที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงค่ะ
ขออนุโมทนาค่ะ
เหตุของทุกข์มาจากความไม่รู้คืออวิชชา ทำให้เราทำดี ทำชั่ว และเวียนว่ายตายเกิดอยู่ ในสังสารวัฏฏ์ จนกว่าจะรู้หนทางเจริญมรรคมีองค์แปด จึงจะออกจากสังสารวัฏฏ์ได้ค่ะ
โกรธ เพราะยังมีกามตัณหาเป็นปัจจัยให้โกรธ ถ้ายังมีความยินดีในรูป เสียง กลิ่นรส โผฏฐัพพะ เมื่อมีเหตุปัจจัยให้โกรธเกิด โกรธก็ย่อมเกิด เมื่อโกรธเกิดแล้วดับไปก็จะสะสมอยู่ในจิตทุกๆ ขณะ เป็นพืชเชื้อให้เกิดความโกรธได้อีก ทุกคนไม่อยากโกรธเพราะโกรธแล้วเป็นทุกข์ แต่ไม่อยากโกรธ ไม่ใช่ปัญญา ดับโกรธไม่ได้ เป็นเพียงการนึกถึงแล้วเป็นทุกข์ใจ ยังไม่รู้จักทุกข์และเหตุแห่งทุกข์จริงๆ จึงยากที่พ้นจากการประสบกับทุกข์เพราะความโกรธ ทุกข์จริงๆ คือสังขารธรรมที่กำลังเกิดดับอย่างรวดเร็ว สุดที่จะประมาณได้ ในขณะนี้เหตุแห่งทุกข์โดยนัยของอริยสัจจ์ ๔ คือตัณหา ถ้าไม่มีตัณหา ก็จะไม่มีการยินดีพอใจติดข้อง กำหนัด ในสังขารธรรมที่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา แต่ตัณหามีได้ก็เพราะ มีอวิชชาเกิดร่วมด้วยเสมอ ติดข้องด้วยความไม่รู้เสมอ แสวงหาสิ่งที่ติดข้องด้วยความไม่รู้เสมอ ยิ่งกว่านั้นก็คือเป็นปัจจัยให้เกิดการยึดถือสังขารธรรมต่างๆ ด้วยความเห็นผิดว่าเป็นเรา เป็นของเรา เป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใด เพราะฉะนั้น ก็ย่นจากการที่จะดับเหตุให้เกิดทุกข์ซึ่งเป็นสิ่งที่แสนไกลลงมา เป็นการเริ่มเข้าใจพระธรรมเพื่อให้เกิดการค่อยๆ ละคลายความเห็นผิด ด้วยการเริ่มรู้ในสภาพของทุกข์ ซึ่งก็ได้แก่ สังขารธรรมที่กำลังปรากฏในขณะนี้ก่อนครับ
ขออนุโมทนาครับ
เหตุที่ทำให้เกิดทุกข์ ก็คือกิเลสที่เกิดจากตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ นั้นเอง
ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย 
เหตุที่ทำให้เกิดทุกข์ก็สามารถอธิบายได้หลายนัย เพราะกิเลสมีอวิชชาและตัณหา เป็นต้น แต่ที่เรามีทุกข์กายและทุกข์ใจได้ หากไม่เกิดแล้วก็คงไม่มีทุกข์เหล่านี้ ดังนั้น ท่านพระสารีบุตรได้กล่าวถึงเหตุของสุขและทุกข์ไว้ว่า (ปฐมสุขสูตร) การเกิดเป็นเหตุให้เกิดทุกข์ การไม่เกิดเป็นเหตุแห่งความสุข เพราะเกิดจึงต้องประสบทุกข์มีหนาว ร้อน เจ็บปวด เป็นต้น แต่เมื่อไม่เกิดจึงไม่ต้องประสบทุกข์ประการต่างๆ การไม่เกิดจึงเป็นความสุข อย่างไรก็ตามเมื่อรู้เหตุ สิ่งที่สำคัญคือ อบรมเหตุเพื่อดับทุกข์คือ การฟังพระธรรมเพื่อเข้าใจความจริงของทุกข์ที่มีในขณะนี้ สภาพธรรมต่างๆ ที่เกิดขึ้นเป็นทุกข์เพราะเกิดขึ้นและดับไป ไม่ใช่เราแต่ยังไม่รู้ความจริง เมื่อไหร่ที่รู้ความจริงก็ย่อมสามารถดับเหตุแห่งทุกข์คือ กิเลสและไม่ต้องเกิดอีกนั่นคือ สุขอย่างยิ่ง อบรมเหตุคือ การฟังพระธรรมต่อไปครับ
ขออนุโมทนา
อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์
เหตุให้เกิดความทุกข์ คือโลภะ ความผูกพัน ความติดข้อง ความยึดมั่น ขณะใดที่ยังไม่เข้าใจไม่มีปัญญาก็ยังเป็นทุกข์
กราบอนุโมทนาท่านอาจารย์ สุจินต์ บริหารวนเขตต์คะ
กราบนอบน้อมพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น
เหตุของทุกข์ขณะนี้ คือยึดติด ผูกพัน ในสิ่งที่ไม่มีจริง เพราะยังไม่มั่นคงในความจริงว่าทุกสิ่งที่ยึดถือนั้น แท้จริงคือไม่มี แล้วมี แล้วก็หามีไม่ ต้องฟังพระธรรมเพื่อสะสมความมั่นคงในความเข้าใจความจริงต่อไป
กราบขอบพระคุณท่านอาจารย์ สุจินต์ บริหารวนเขตต์
และขออนุโมทนาขอบพระคุณทุกท่านด้วยค่ะ
