ผู้มีศรัทธาเลื่อมใส พึงรู้ได้โดยสถาน ๓ [ฐานสูตร]

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ติกนิบาต ฐานสูตร เล่มที่ ๑ ภาคที่ ๓ หน้า ๑๙๒

(๔๘๑) ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ผู้มีศรัทธาเลื่อมใส พึงรู้ได้โดยสถาน ๓ สถาน ๓ คืออะไรบ้าง? คือ เป็นผู้ใคร่ในการเห็นผู้มีศีลทั้งหลาย ๑ เป็นผู้ใคร่ที่จะฟังพระธรรม ๑ เป็นผู้มีใจปราศจากมลทินคือตระหนี่อยู่ครองเรือน มีการบริจาคอันปล่อยแล้ว มีมืออันล้างแล้ว (คอยจะหยิบของให้ทาน) ยินดีในการสละ ควรแก่การขอ พอใจในการให้และการแบ่งปัน ๑ ผู้มีศรัทธาเลื่อมใส พึงรู้ได้โดยสถาน ๓ นี้แล.

ข้อความตอนหนึ่งจากอรรถกถาฐานสูตรดังกล่าว แสดงถึงตัวอย่างบุคคลผู้มีศรัทธาในการฟังพระธรรม ดังนี้ "หญิงคนหนึ่ง เป็นชาวบ้านกาฬุมพระ อุ้มลูกไปยังจิตตลบรรพต ด้วยคิดว่าจักฟังธรรม จึงให้ลูกนอนพิงต้นไม้ต้นหนึ่ง ตนเองก็ยืนฟังพระธรรม. ในระหว่างรัตติภาค (ส่วนแห่งราตรี) งูตัวหนึ่งกัดเด็กที่นอนอยู่ใกล้ๆ นาง ทั้งๆ ที่นางดูอยู่ เข้าสี่เขี้ยว แล้วหนีไป.นางคิดว่า ถ้าเราจักบอกว่า ลูกของเราถูกงูกัด ก็จักเป็นอันตรายแก่การฟังธรรม เมื่อเรายังเวียนว่ายอยู่ในสังสารวัฏฏ์ เด็กคนนี้ ได้เป็นลูกของเรามาแล้วหลายครั้ง เราจักประพฤติธรรมเท่านั้น แล้วยืนอยู่ตลอดทั้ง ๓ ยาม ประคองธรรมไว้ ได้บรรลุโสดาปัตติผลเมื่ออรุณขึ้นแล้ว ทำลายพิษ (งู) ในบุตรด้วยการทำสัจจกิริยา แล้วอุ้มบุตรไป บุคคลเห็นปานนี้ ย่อมชื่อว่า เป็นผู้ใคร่ฟังธรรม.