ขอเรียนถามเรื่อง อันตรายิกธรรม และ อาณาวีติกกมะ

พยัญชนะในพระไตรปิฎกและอรรถกถา ใช้คำว่า เป็นอันตรายแก่สวรรค์และนิพพาน คำว่าสวรรค์ในที่นี้ควรจะรวมหมายถึงสวรรค์ทุกชั้น พรหมโลกทุกชั้น และรวมถึงภูมิมนุษย์ด้วย เพราะเป็นธรรมดาภิกษุผู้มีอาบัติติดตัว จิตจะเศร้าหมองเนืองนิจ ในสมัยใกล้มรณะ จิตเศร้าหมองทุคติเป็นอันหวังได้

ขอเชิญคลิกอ่านเพิ่มเติมที่...

ธรรมเป็นเครื่องกั้นมิให้บรรลุธรรม

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

พระวินัยปิฎก เป็นการรวบรวมสิกขาบทที่พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติสำหรับเพศบรรพชิต มีทั้งข้อที่พระองค์ทรงห้าม และข้อที่พระองค์ทรงอนุญาต เมื่อภิกษุใดล่วงละเมิดในข้อที่พระองค์ทรงห้าม หรือ ไม่ประพฤติปฏิบัติในข้อวัตรอันงดงามที่พระองค์ทรงอนุญาตไว้ ภิกษุนั้นย่อมเป็นผู้ต้องอาบัติ มีโทษทางพระวินัย ตามควรแก่สิกขาบทที่ตนได้ล่วงละเมิด การก้าวล่วงสิกขาบทของพระภิกษุ จึงชื่อว่า อาณาวีติกกมะ ซึ่งเป็นอันตรายเป็นเครื่องกั้น ตลอดระยะเวลาที่พระภิกษุไม่ได้กระทำคืน ตามควรแก่ประเภทของอาบัติ แต่เมื่อได้กระทำคืนแล้ว ย่อมไม่เป็นธรรมอันกระทำอันตราย ไม่เป็นเครื่องกั้น ดังข้อความที่ว่า "อาบัติ ๗ กอง ที่ภิกษุจงใจล่วงละเมิดแล้ว ชื่อว่า อันตรายิกธรรม คืออาณาวีติกกมะ แม้อาณาวีติกกมันตรายิกธรรมเหล่านั้น ย่อมกระทำอันตราย ตลอดเวลาที่ภิกษุต้องอาบัติแล้ว ยังปฏิญญาตนว่าเป็นภิกษุอยู่ก็ดี ไม่อยู่ปริวาสกรรมก็ดี ไม่แสดงอาบัติก็ดี เบื้องหน้าแต่นั้นหากระทำอันตรายไม่"

อาณาวีติกกมะ แยกศัพท์ได้ ดังนี้ คือ อาณา (โทษ) +วิ (วิเศษ) + อติ (ยิ่ง ล่วง) + กม (ก้าว ก้าวล่วง) แปลโดยความได้ว่า การก้าวล่วงละเมิดสิกขาบทที่พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติไว้แล้ว ทำให้มีโทษครับ

ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ

รู้สึกซาบซึ้งมากครับ ที่ได้กรุณาตอบคำถามให้อย่างรวดเร็วจริงๆ ครับ

ขออนุโมทนาในความเพียรและกุศลจิต

และขอให้กุศลธรรมของทุกๆ ท่านเจริญยิ่งๆ ขึ้นไปครับ

ขอบคุณครับ

อนุโมทนาคะ

ขออนุโมทนาครับ