บุญญกิริยาวัตถุ - ทิฏฐุชุกรรม [๒]

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

การสนทนาธรรมโดย อาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ และคุณวันทนา ทิพวัลย์ จากหนังสือ บุญญกิริยาวัตถุ ๑๐

คุณวันทนา ท่านอาจารย์ว่า กุศลที่เป็น ทิฏฐุชุกรรมมีหลายขั้น ใช่ไหมคะ

ท่านอาจารย์ ความเห็นถูกมีหลายขั้น กุศลจิตก็ต้องมีหลายขั้น ตามความเห็นถูกแต่ละขั้น

ความเห็นถูกว่า ธรรมใดดี ธรรมใดชั่ว เช่นเห็นว่า การพูดไม่จริง เป็นสิ่งที่ไม่ดี ความซื่อสัตย์ ความกตัญญู เป็นต้น เป็นสิ่งที่ดี ความเห็นถูกอย่างนี้ เป็นทิฏฐุชุกรรมขั้นหนึ่ง

ความเห็นถูกว่า ควรจะขัดเกลากิเลส ด้วยการให้ทาน เพื่อเปลื้องความตระหนี่ ความติดข้องในวัตถุออกเสียบ้าง ก็เป็นทิฏฐุชุกรรมขั้นหนึ่ง

ความเห็นถูกว่า ควรเป็นผู้มีศีล เว้นทุจริตทางกาย วาจา ซึ่งเป็นการขจัดขัดเกลากิเลส ความโลภ ความโกรธ ความหลง ให้เบาบางลง ก็เป็นทิฏฐุชุกรรมขั้นหนึ่ง

ความเห็นถูกว่า ควรระงับกิเลสที่ทำให้หัวใจเศร้าหมอง ก็เป็นทิฏฐุชุกรรมขั้นหนึ่ง

ความเห็นถูกว่า ควรเจริญปัญญา ดับกิเลสให้หมดสิ้น ก็เป็นทิฏฐุชุกรรมขั้นหนึ่ง

และเมื่อไม่สามารถที่จะรู้ลักษณะที่ดีหรือชั่วของธรรมแต่ละชนิดด้วยการคิดไตร่ตรองของตนเอง ก็จะต้องอาศัยการฟังหรือศึกษาธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงตรัสรู้ และทรงแสดงไว้ ใน ฑีฆนิกาย ปาฏิกวรรค สังคีติสูตร หมวด ๓ แสดงปัญญา ๓ คือ จินตามยปัญญา สุตามยปัญญา ภาวนามยปัญญา

เวลาที่มี ทิฏฐุชุกรรม ความเข้าใจถูกในลักษณะของสภาพธรรมแต่ละชนิด ก็เป็นเหตุให้กุศลอื่นๆ เจริญขึ้นด้วย. เช่น เมื่อรู้ว่าความจริงใจ ความซื่อสัตย์สุจริต เป็นสิ่งที่ดีงามก็จะทำให้รังเกียจการพูดเท็จ การหลอกลวง ทั้งทางกาย วาจา ใจ เมื่อรังเกียจความชั่ว ก็ย่อมละความชั่ว จนกระทั่งเคยชินเป็นปัจจัยแก่อุปนิสัยที่ดีงาม เช่น

ทานุปนิสัย อุปนิสัยในการให้ทาน

สีลุปนิสัย อุปนิสัยในการรักษาศีล

ภาวนุปนิสัย อุปนิสัยในการอบรมความสงบและปัญญา

ขออนุโมทนา