บุญญกิริยาวัตถุ - ธัมมสวนะ และ ธัมมเทศนา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น.

ข้อความบางตอนจากหนังสือ บุญญกิริยาวัตถุ ๑๐ โดย อาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์

ธัมมสวนะ และ ธัมมเทศนา เป็นกุศล ขั้นภาวนา เพราะเป็นกุศลในขั้นของ "ปัญญา"การฟังธรรม และ การแสดงธรรมนั้น มีอุปการะแก่การเจริญกุศล ขั้นภาวนา เพราะถ้าไม่มีการฟังธรรม ไม่มีการศึกษาพระธรรมให้เข้าใจ เหตุ และ ผล ของการเจริญภาวนา "ปัญญา" ที่เป็นขั้นภาวนา ก็เกิดขึ้นไม่ได้ การเจริญวิปัสสนาเป็นการเจริญปัญญา ที่ละกิเลสอย่างละเอียดให้หมดสิ้น หากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ทรงตรัสรู้หนทางอบรมเจริญปัญญาขั้นนี้ และไม่ทรงแสดงธรรมเทศนา ให้ผู้อื่นได้รู้ตาม ก็ไม่มีใครสามารถเจริญปัญญาขั้นนี้ได้เลย

การฟังธรรมนั้น เป็นการฟังพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงแสดง แก่พุทธบริษัท และบุคคลต่างๆ ณ สถานที่ต่างๆ หลังจากที่พระองค์ทรงตรัสรู้ ตราบจนกระทั่งใกล้จะปรินิพพาน สมัยนี้ ไม่มีใครทราบว่า จะได้เคยฟังพระธรรมจากพระโอษฐ์ของพระองค์มาบ้างหรือไม่ ในอดีตชาติ เมื่อ ๒๕๐๐ กว่าปีมาแล้วหรือในอดีตชาติ เมื่อสมัยของพระพุทธเจ้าพระองค์ก่อนๆ แต่ถึงแม้เราไม่สามารถรู้ได้ว่า ในชาติก่อนๆ เราเป็นใคร อยู่ที่ไหนแต่ว่าปัจจุบันชาตินี้ การที่เรามีโอกาสได้ฟังพระธรรมที่พระองค์ทรงประทานไว้ เป็นศาสดาแทนพระองค์นั้นก็เป็นการได้ฟังสิ่งที่ประเสริฐ ยิ่งกว่าการได้ฟังสิ่งอื่นใดทั้งสิ้น.

ในขุททกนิกาย อสีตินิบาต มหาสุตโสมชาดก กล่าวว่า "ไฟไหม้หญ้า และ ไม้ ย่อมไม่อิ่มและ สาคร ก็ไม่อิ่มด้วยแม่น้ำทั้งหลาย ฉันใด แม้บัณฑิตเหล่านั้น ก็ฉันนั้น ได้ฟังคำสุภาษิตแล้ว ย่อมไม่อิ่มด้วยคำสุภาษิต "นั่นคือ การใคร่ที่จะฟังธรรมอยู่เสมอ นั่นเอง

ขออนุโมทนา