อาจิณณกรรม

อาจิณฺณ (สั่งสมทั่ว สม่ำเสมอ) +กมฺม (เจตนาซึ่งเป็นผู้กระทำ)

กรรมที่ทำสม่ำเสมอจนชิน หมายถึง กุศลกรรมหรืออกุศลกรรมที่กระทำบ่อยๆ เนืองๆ หรือกระทำเพียงครั้งเดียว แต่ส้องเสพ คือ ระลึกถึงบ่อยๆ เช่น ให้ทาน รักษาศีล ฟังพระธรรมเป็นประจำหรือฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์เป็นอาจิณ สภาพของอาจิณณกรรม ได้แก่ เจตนาเจตสิกที่เกิดกับอกุศลจิต ๑๒ และมหากุศลจิต ๘ ถ้าไม่มีครุกรรม ไม่มีอาสันนกรรม อาจิณณกรรมจึงให้ผลทั้งปฏิสนธิกาลและปวัตติกาล