ตบยุง กับ มัชฌิมาปฏิปทา
ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย
ข้อความบางตอนจาก แนวทางเจริญวิปัสสนา ครั้งที่ ๕๒
บรรยายโดย ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์
ตบยุง กับ มัชฌิมาปฏิปทา
ถ นั่งสงบสติอารมณ์หาสมาธิ ยุงกัดเจ็บ ดูดเลือดผมไปเยอะ ตบตายบาปไหมครับ?
ท่าน อ. บาปค่ะ
ถ บาปหรือครับ
ท่าน อ. ปาณาติบาต
ถ ผมก็พอรู้ว่าศีลข้อที่ ๑ ทีนี้เราจะทนให้กัดตลอดไปแล้วก็ไม่บาป
ท่าน อ. ทำไมล่ะคะ? ก็ไปตบก็บาปแล้วนี่ ปาณาติบาต ก็ต้องไม่ตบ
ถ มัชฌิมาปฏิปทา เดี๋ยวก็จะสิ้นชีวิตไปเสียก่อนที่จะได้บรรลุมรรคผล ปล่อยให้ยุงกัดดูดเลือด เดี๋ยวก็จะเกิดโรคภัยไข้เจ็บ ก็พอดีไม่ได้บรรลุมรรคผล ต้องสิ้นชีวิตไปเสียก่อน เพราะว่าการเกิดเป็นมนุษย์นี้มีค่ามาก แม่อุ้มท้องตั้ง ๑๐ เดือน ผมไม่เข้าใจ ยุงกัดเรา เราก็เจ็บนะ ต้องทนให้กัด ตบก็ปาณาติบาต
ท่าน อ. มัชฌิมาปฏิปทาค่ะ
ถ ผมไม่เข้าใจครับ
ท่าน อ. หมายความว่า "ทางสายกลาง" ไม่ใช่ว่าอยู่ดีๆ ก็ไปนั่งตากให้ยุงกัดตอมเต็มตัว
ถ ก็นั่งสมาธิไงครับ จะหาสมาธิไงครับ สงบสติ
ท่าน อ. สิ่งใดดีก็เป็นกุศล การเบียดเบียน การทำร้ายทำลายชีวิตนั้นก็เป็นอกุศล ผู้ที่จะละทุจริตทางกาย ทางวาจา โดยมีศีล ๕ สมบูรณ์ก็เป็นพระอริยบุคคล
ถ ก็ผมถามว่า ตบตายก็ปาณาติบาต
ท่าน อ. บาปค่ะ
ถ บาปแล้วใช่ไหมครับ ถ้าไม่ตบผมก็แย่
ท่าน อ. ไล่ไปก็ได้ มีพัดอะไร ก็โบกไปเสีย แทนที่จะต้องทรมานตัว ตามปกติธรรมดาของทุกๆ คนนี้ที่มีชีวิตกันนี้ไม่ได้เคยปัองกันอันตรายหรือคะ ก็ป้องกันอันตรายตามปกติ
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า
[๖๑๕] ดูก่อนนายคามณี ก็พระตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ เสด็จไปดีแล้ว ทรงรู้แจ้งโลก เป็นสารถีผู้ฝึกบุรุษที่ควรฝึก ไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่าเป็นศาสดาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลายเป็นผู้เบิกบานแล้ว เป็นผู้มีโชค เสด็จอุบัติขึ้นในโลกนี้
ตถาคตนั้น ทรงตำหนิติเตียนปาณาติบาต และตรัสว่า จงงดเว้นจากปาณาติบาต ทรงตำหนิติเตียนอทินนาทาน และตรัสว่า จงงดเว้นจากอทินนาทาน ทรงตำหนิติเตียนกาเมสุมิจฉาจาร และตรัสว่า จงงดเว้นจากกาเมสุมิจฉาจาร ทรงตำหนิติเตียนมุสาวาท และตรัสว่า จงงดเว้นจากมุสาวาท โดยอเนกปริยาย
สาวกเป็นผู้เลื่อมใสในพระศาสดานั้น ย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า
พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงตำหนิติเตียนปาณาติบาตโดยอเนกปริยายและตรัสว่า จงงดเว้นจากปาณาติบาต ก็สัตว์ที่เราฆ่ามีอยู่มากมาย ข้อที่เราฆ่าสัตว์มากมายนั้น ไม่ดีไม่งาม เราแลพึงเดือดร้อนเพราะข้อนี้เป็นปัจจัยแท้ เราจักไม่ได้ทำบาปกรรมนั้นหามิได้
เขาพิจารณาเห็นดังนี้แล้ว ย่อมละปาณาติบาตนั้นด้วย ย่อมงดเว้นจากปาณาติบาตต่อไปด้วย เป็นอันว่าเขาละบาปกรรม ก้าวล่วงบาปกรรมได้ด้วยประการอย่างนี้ (ข้อความบางตอนจาก)
๘. อสังขาสูตร
ว่าด้วยพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงศีล ๕
สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค เล่ม ๔ ภาค ๒ - หน้าที่ ๒๐๒
คลิกเพื่ออ่าน -->
ขออุทิศส่วนกุศลแด่สรรพสัตว์
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
พระผู้มีพระภาคได้ทรงแสดง ได้ทรงพร่ำสอนพุทธบริษัทในเรื่องของการงดเว้นจากการฆ่าสัตว์ ซึ่งเป็นการเบียดเบียนสัตว์อื่น เป็นต้น นั้น มีเป็นจำนวนมาก ถ้าได้อ่านได้ศึกษาก็จะพบข้อความนี้อยู่เสมอๆ การที่แต่ละบุคคลจะน้อมไปในทางกุศลหรือในทางอกุศลนั้น เป็นไปตามการสั่งสมมาของแต่ละบุคคลจริงๆ ไม่ได้อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครเลย ถ้าเป็นผู้ที่ได้ฟัง ได้ศึกษาพระธรรมอยู่เป็นประจำบ่อยๆ เนืองๆ จิตใจย่อมน้อมไปในทางกุศลได้ ซึ่งเป็นการปรุงแต่งของสังขารขันธ์ฝ่ายดี ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป
สำหรับผู้ที่ฆ่าสัตว์เล็กสัตว์น้อยเป็นประจำ ถึงแม้ว่าจะเคยฆ่ามาก่อน แต่เมื่อได้ฟัง ได้ศึกษาพระธรรม ได้เห็นโทษของอกุศลประการต่างๆ ย่อมจะเป็นผู้กระทำตามพระดำรัสที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงไว้อย่างแน่นอน
ชีวิตของแต่ละบุคคลไม่แน่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ประการที่สำคัญ คือ อกุศล เป็นสิ่งที่ควรละ ควรงดเว้น ในทางตรงกันข้าม กุศลเป็นสิ่งที่ควรเจริญ ควรสั่งสมให้มีขึ้นเจริญขึ้นในชีวิตประจำวัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การสั่งสมปัญญาซึ่งเป็นความเข้าใจถูก เห็นถูก เพราะเหตุว่าถ้าไม่มีปัญญา ย่อมไม่สามารถที่จะดับกิเลสอะไรๆ ได้เลย ครับ
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
