ความวิบัติแห่งศีลและอาชีวะของอุบาสก

[เล่มที่ 17] พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ เล่ม ๑ ภาค ๑ หน้าที่ 336

ความวิบัติแห่งศีลและอาชีวะของอุบาสก

ที่ว่า มีวิบัติเป็นอย่างไร ได้แก่ ความวิบัติแห่งศีลและ อาชีวะของอุบาสกนั้นนั่นแลอันใด อันนี้เป็นความวิบัติของอุบาสกนั้น. อีกอย่างหนึ่ง อุบาสกนั้นเป็นคนจัณฑาลและเศร้าหมองด้วยมลทินต่างๆ ด้วยหนึ่ง อุบาสกนั้นเป็นคนจัณฑาล และเศร้าหมองด้วยมลทิน ต่างๆ ด้วยวิบัติอันใด แม้วิบัตินั้นก็พึงทราบว่า เป็นวิบัติของอุบาสก นั้นๆ และความเป็นคนจัณฑาลนั้น

เมื่อว่าโดยความหมาย ก็ ได้แก่ธรรม ๕ ประการ มีความเป็นผู้ไม่มีศรัทธา เป็นต้น เหมือนดังที่ พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อุบาสกผู้ประกอบด้วย ธรรม ๕ อย่าง ย่อมเป็นอุบาสกจัณฑาล เป็นอุบาสกมีมลทิน เป็นอุบาสกมีความเศร้าหมองและอุบาสกจัณฑาล เป็นอุบาสกมีมลทิน เป็นอุบาสกมีความเศร้าหมอง และเป็นอุบาสกต่ำช้า ธรรม ๕ ประการ อะไรบ้าง (คือ) เป็นผู้ไม่มีศรัทธา (ในพระรัตนตรัย) ๑ เป็นคนทุศีล ๑ เป็นคนถือมงคลตื่นข่าว คือ เชื่อมงคล (ฤกษ์ ยาม) ไม่เชื่อกรรม ๑ แสวงหาทักขิไณยบุคคลนอกจากศาสนานี้ (พุทธศาสนา) ๑ บำเพ็ญกุศลในศาสนานั้น ๑