ขอขยายความพระสูตรเรื่องการบรรลุธรรมในสติปัฏฐานสูตรด้วยครับ

ข้อความดังกล่าวมีแสดงอยู่ในตอนท้ายของมหาสติปัฏฐานสูตรจริง แต่ทรงหมายเอาผู้ที่มีปัญญามาก ที่สะสมญาณอันแก่กล้าแล้ว ไม่ใช่คนในยุคปัจจุบันดังข้อความบางตอนจากอรรถกถามหาสติปัฏฐานสูตร ว่า.. .................................พระผู้มีพระภาคเจ้าครั้นทรงแสดง ความที่คำสั่งสอนเป็นธรรมนำผู้ปฏิบัติออกจากทุกข์โดย ๗ ปี อย่างนี้แล้ว เมื่อจะทรงแสดงเวลา (ปฏิบัติ) ที่น้อยไปกว่านั้นอีก จึงตรัสว่า ติฏฺฐนฺตุ ภิกฺขเว ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ๗ ปี จงยกไว้ดังนี้เป็นต้น. ก็คำนั้นแม้ทั้งหมดตรัสโดยเวไนยบุคคลปานกลาง. แต่ที่ตรัสว่าบุคคลรับคำสั่งสอนเวลาเช้า บรรลุคุณวิเศษเวลาเย็น รับคำสั่งสอนเวลาเย็น บรรลุคุณวิเศษเวลาเช้า ดังนี้ ทรงหมายถึงบุคคลผู้มีปัญญาเฉียบแหลม.ขอเชิญคลิกอ่านข้อความจากพระสูตร อานิสงส์ของการอบรมเจริญสติปัฏฐาน

ขออนุโมทนาคุณเจ้าของกระทู้ที่ช่วยตั้งคำถามนี้ค่ะ มีหลายคนที่ชวนมาฟังธรรมก็

สงสัยแบบนี้เหมือนกัน เพราะส่วนใหญ่จะอ่านพระสูตรซึ่งทรงตรัสสอนท่านผู้มีปัญญา

ซึ่งสะสมมานานมากๆ หลายโกฏิกัปป์ ตรัสสอนเป็นท่านๆ ไป เมื่อศึกษาประวัติท่านเหล่า

นั้นก็มิอาจหาญกล้ามั่นใจได้เลยว่าจะฟังแล้วเข้าใจง่ายๆ ไม่มีผลเช่นท่านเพราะไม่มี

เหตุที่สมควร

ปกิณกธรรม แผ่นที่ 7 ตอนที่ 0365

ประมาณนาทีที่8ขึ้นไป ท่านอาจารย์สุจินต์กล่าวถึงเรื่องหนังสือพระอภิธรรม (ปรมัต

ถธรรม) เปรียบเหมือนยาขม ที่คนป่วยใกล้ตายไม่ยอมทาน ทั้งๆ ที่รู้ว่าเป็นโรคร้ายแรง

มาก แต่ก็เอายาทิ้งไป เพราะทนไม่ได้ที่จะกลืนยา

และกล่าวถึงพระไตรปิฎก ถ้าจะอ่านแล้วเข้าใจประจักษ์เลยทันทีเหมือนท่านผู้มีปัญญา

ในสมัยพุทธกาลย่อมเป็นไปไม่ได้

หากใครจะศึกษาพระสูตร โดยไม่ศึกษาพระอภิธรรม (ปรมัตถธรรม) เป็นพื้นฐานมาก่อน ก็

จะเข้าใจข้อความในพระสูตรผิดแน่นอน

ส่วนท่านผู้มีปัญญาที่บรรลุธรรมขณะฟังพระธรรมในสมัยพุทธกาล ก็ล้วนเคยฟังพระ

ธรรม ศึกษาลักษณะสภาพธรรมที่กำลังปรากฏในชีวิตประจำวันมาก่อน เป็นเวลานาน

แสนนานก่อนจะถึงสมัยพุทธกาลเช่นกัน ฯลฯ

ขออนุโมทนาด้วยครับ