เมื่อระลึกถึงความไม่มีตัวตน

เมื่อระลึกถึงความไม่มีตัวตน เป็นชั่วขณะสั้นๆ ที่สติเกิดระลึกหรือคิดนึกสลับกัน การ

ดำเนินชีวิตก็เป็นปกติธรรมดา ไม่ว่าจะเดิน ยืน นั่ง นอน หรืออยู่ร่วมกับผู้อื่น ในขณะ

นั้นก็มีเห็น มีได้ยิน มีคิดนึก มีเย็น ร้อน อ่อนแข็ง ตึงหรือไหว ทั้งหมดเป็นธรรมะเกิดดับ

ตลอดเวลา แต่ปรากฏต่อเมื่อปัญญาเกิดระลึกรู้ว่าเป็นธรรมะอย่างหนึ่งที่ไม่ต้องเรียกชื่อ

ขณะที่ระลึกถึงความไม่มีตัวตนเป็นการคิดนึก..ขณะนั้นยังมีตัวตน...ยืน เดิน นั่ง นอน การทำกิจกรรมต่างๆ เช่น การเรียน การทำงาน และการอยู่ร่วมกับผู้อื่นเป็นปกติ แต่ถ้าประจักษ์ความไม่มีตัวตน.........สงสัยอยู่เมือนกันคะว่าจะเป็นอย่างไร..?

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

การดำเนินชีวิตตามปกติของปุถุชนคืออยู่ด้วยความไม่รู้ในสภาพธรรมที่มีในขณะนี้ว่า

เป็นธรรมไม่ใช่เรา การดำเนินชีวิตของผู้ที่เป็นพระอริยบุคคลดับความเห็นผิดได้แล้ว เป็นการดำเนินชีวิตด้วยปัญญา ความเห็นถูก สภาพธรรมที่เกิดขึ้นกับพระอริยบุคคลและปุถุชนไม่เปลี่ยนไปเลย มีเห็น ได้ยินมีการ

คิดนึก มีการเดิน ยืน นั่ง นอนตามปกติแต่ต่างที่ปัญญาความเห็นถูก ดังนั้นการดำเนิน

ชีวิตของผู้มีปัญญาย่อมเป็นไปในทางที่ถูกต้อง เห็นตามความเป็นจริงว่าเป็นธรรมจึงไม่

เบียดเบียนผู้อื่นมีการฆ่า เป็นต้น เพราะเข้าใจว่าเป็นธรรมไม่ใช่เรา จึงไม่ได้หมายความว่าเมื่อรู้ว่าไม่ใช่เราจะไม่ทำอะไรหรือละเลยหน้าที่ควรทำ แต่ว่า

ตรงกันข้ามปัญญานั้นเองที่เห็นถูกว่าเป็นธรรม จึงทำให้รู้ว่าสิ่งใดเป็นสิ่งที่ควรไม่ควร

ตามความเป็นจริงและไม่ได้ยึดถือว่าไม่ใช่เราด้วยครับ การดำเนินชีวิตจึงเป็นปกติแต่เป็นไปเพื่อความเห็นถูกและเจริญในกุศลธรรมมากขึ้น

เพราะเกิดจากปัญญาความเข้าใจว่าเป็นธรรมไม่ใช่เรา ขออนุโมทนาครับ อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ขออนุโมทนาค่ะ