ความเมา...ในความเป็นหนุ่ม

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ข้อความต่อไปมีว่า "ก็และการที่เรา ผู้ซึ่งเป็นคนมีความ แก่เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความแก่ไปได้ ได้เห็นคนแก่เข้าแล้วพึงอึดอัด ระอา รังเกียจข้อนั้น ไม่เป็นการสมควรแก่เราเลย

ดูกร ภิกษุทั้งหลาย เมื่อเรานั้น สำเหนียกอยู่ ดังกล่าวมาย่อมละความเมาในความเป็นหนุ่มเสียได้โดยประการทั้งปวง"

นี่คือการละความเมา ซึ่งเมาอยู่เสมอเมาด้วยกิเลสอยู่ตลอดเวลา

เพราะฉะนั้น เวลาที่เห็นคนแก่ก็เกิดความอึดอัด ระอา รังเกียจแต่ผู้มีสติ อย่างพระผู้มีพระภาค ก่อนตรัสรู้เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์ ทรงระลึกได้ว่า ข้อนั้น ไม่เป็นการสมควรเลยและเมื่อสำเหนียกอยู่ ดังกล่าวมาย่อมละความเมา ในความเป็นหนุ่มเสียได้ โดยประการทั้งปวง

ความเมานี้ไม่ได้หายไปหมดสิ้น ตราบใด ที่ยังมีกิเลสอยู่อาจจะมีการระลึกได้นิดเดียว ประเดี๋ยวก็มาอีกแล้ว ถ้าเป็นผู้มีปกติ เจริญสติปัฏฐาน จะเห็นได้ว่า มีกิเลสมากมายเหลือเกิน มีมากจริงๆ ถ้าสติไม่ระลึกรู้ลักษณะของนามธรรม และรูปธรรม โดยทั่วจริงๆ จะดับกิเลสได้อย่างไร และถ้ายิ่งเห็นกิเลสมากๆ อย่างนี้ ก็ลองคิดดูซิคะ ว่า วันไหน จะดับกิเลสได้หมดสิ้นจริงๆ

ไม่ว่าจะเป็นขณะที่กำลังเห็นคนแก่สติเกิดไหม

ระลึกรู้ลักษณะ ของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏในขณะนั้นไหม

ปัญญาเจริญขึ้นบ้างไหม ที่จะรู้ชัดว่าไม่มีตัวตน ไม่มีสัตว์ ไม่มีบุคคล ได้จริงๆ เพื่อที่จะดับกิเลสได้ เป็นสมุจเฉท ตามลำดับขั้น

แนวทางเจริญวิปัสสนาบรรยายโดย อาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ถอดเทปโดย คุณย่าสงวน สุจริตกุล

ขออนุโมทนา