เสน่ห์อินเดีย 16 วัดป่า ไทยพุทธคยา

วัดป่า ไทยพุทธคยา

ออกจากบริเวณพระเจดีย์เพื่อหนีพระแขกและเด็กที่ตามมาขายใบโพธิ์ เดินไปข้างนอก เห็นป้ายภาษาไทย “วัดป่าไทยพุทธคยา” ไปเดินดูดีกว่า อยู่เลยกำแพงพระศรีมหาโพธิ์ไปเล็กน้อย ฝั่งตรงข้ามเป็นโบสถ์มุสลิม ด้านหลังออกไปเป็นทุ่งนา ดูเงียบสงบมาก ก่อนไปคิดเอาเองว่า วัดป่าคงมีต้นไม้มาก และปลูกกุฎิพระเล็กๆ ไว้ใต้ต้นไม้แต่เมื่อเห็นของจริง ก็ผิดไปจากจินตนาการมากมาย เพราะเมื่อเลี้ยวเข้าไปในวัด ก็เห็นอาคารก่อสร้างสวยงามหลายหลัง เริ่มตั้งแต่ทางเข้า เป็นอาคารห้องน้ำใหญ่โตสวยงามที่สุดในอินเดีย (เท่าที่ควรเห็นมา) มีรายชื่อผู้มีชื่อเสียงในสังคมชั้นสูงหลายท่านบริจาคเงินก่อสร้าง ต้องขออนุโมทนาค่ะ ไม่น่าแปลกใจเลยว่า ทำไมท่านเหล่านี้จึงร่ำรวย เพราะคงสะสมการบริจาคทานมามาก นอกจากนั้นทางวัดกำลังทำพิธีวางศิลาฤกษ์ก่อสร้างอาคารหลังใหม่ด้วย ดีเหมือนกัน ชาวโลกจะได้รู้ว่าคนไทยนั้นมีศรัทธามากแค่ไหน แต่ทางที่ดีไม่ควรให้ชื่อว่า “วัดป่า” เลย เพราะทำให้ผิดคาด ชมวัดเพียงเล็กน้อย เพราะมีผู้คนพลุกพล่าน เนื่องจากกำลังจะมีการทำพิธีวางศิลาฤกษ์ จึงเดินกลับ

ถ้าย้อนกลับไปได้ในอดีต สถานที่เราเดินอยู่นี้เรียกว่า อุรเวลาเสนานิคม ซึ่งเคยเป็นที่อยู่ของชฎิล ๓ พี่น้อง ท่านทั้งสามเป็นผู้บูชาไฟ มีบริวารรวมกัน ๑,๐๐๐ คนเมื่อพระผู้มีพระภาคทรงแสดงปฐมเทศนาที่ป่าอิสิปตนมฤคทายวันแล้ว ภายหลังได้ทรงโปรดชฎิลทั้ง ๓ ทรงแสดงอาทิตตปริยายสูตร เมื่อจบพระธรรมเทศนา ท่านก็บรรลุอรหัตทั้งหมด ซึ่งสูตรนี้มีใจความโดยย่อว่า ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เป็นของร้อน รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธัมมารมณ์เป็นของร้อน ผัสสะ คือ การกระทบอารมณ์ทางตา เป็นต้น เป็นของร้อน เวทนาเป็นของร้อน ร้อนเพราะไฟคือราคะ โทสะ โมหะ ร้อนเพราะความเกิด ความแก่ ความตายความเศร้าโศก ความพิไรรำพัน ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ และความขัดใจเมื่ออริยสาวกผู้ได้สดับเห็นได้เช่นนี้ ย่อมเบื่อหน่ายในสิ่งเหล่านี้ เมื่อเบื่อหน่ายก็คลายกำหนัด เพราะคลายกำหนัดย่อมหลุดพ้น เมื่อพ้นแล้วก็มีญาณรู้ว่าพ้นแล้ว รู้ว่าสิ้นความเกิด ได้อยู่จบพรหมจรรย์แล้ว ที่ท่านสามารถบรรลุได้เมื่อฟังพระธรรมเทศนาจบ เพราะท่านสามารถระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏกับท่านในขณะนั้น ตามความเป็นจริง และเห็นความเป็นของร้อนด้วยราคะ โทสะ โมหะของสิ่งทั้งหลายเหล่านั้น จึงเบื่อหน่าย และคลายกำหนัด หลุดพ้นจากอาสวะกิเลสได้ ซึ่งท่านต้องบำเพ็ญบารมีมาเต็มเปี่ยม ด้วยการฟัง การเข้าใจ และเจริญสติปัฏฐาน พร้อมที่จะตรัสรู้เช่นกัน มิฉะนั้นแล้ว ฟังเรื่อยๆ อย่างเรา ก็คงไม่มีทางแม้แต่จะเข้าใจได้

ดูเวลาแล้ว ยังมีเวลาเหลือที่จะเข้าชมพระศรีมหาโพธิ์อีกครั้ง คราวนี้เดินชั้นบนสุด จนถึงสระมุจลินท์จำลอง เดินเลยไปทางด้านหลังสระ มีต้นโพธิ์ใหญ่ มีคนนั่งทำสมาธิล้อมรอบต้นโพธิ์อยู่หลายคน เราค่อยๆ เดินย่องผ่านไป กลัวจะทำเสียงรบกวนปรากฏว่าพอเดินผ่าน คนหนึ่งก็ร้องตะโกนพร้อมกับโยกตัวไปมาอย่างรุนแรง เหมือนมีการเข้าทรง และคนอื่นๆ ก็ส่งเสียงร้องตาม เราตกใจคิดว่าเขาโกรธที่เดินผ่าน แต่เมื่อมองดีๆ พวกเขาก็ยังหลับตากันอยู่ นี่แหละ มิจฉาสมาธิ ที่อาจทำให้คนเสียจริตได้เพราะปฏิบัติโดยไม่ได้ศึกษาให้ดีเสียก่อน เดินด้านหลังจนรอบ มีสระน้ำและเจ้าแม่กวนอิม สระน้ำก็แห้งผาก ซึ่งดูรกร้างเพราะไม่มีคนดูแล อีกฝั่งหนึ่งมีสวนสวยงาม พอเดินไปข้างหน้า จึงเห็นป้ายบอกว่า “Meditation Park” จะเข้าไปเดินชม ก็ปิดประตูใส่กุญแจไว้ ได้เวลากราบลาพระศรีมหาโพธิ์จริงๆ เสียที เมื่อมีเหตุปัจจัยที่สมควร ก็คงจะได้มีโอกาสมากราบนมัสการอีกครั้ง