สภาวธรรม

สภาวธรรม หมายถึง ธรรมะที่มีจริง และมีสภาวลักษณะเป็นของตน ได้แก่ จิต เจตสิก รูป นิพพาน หรือจะกล่าวโดยนัยของทวาร สภาวธรรมได้แก่ รูป

เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ และธรรมารมณ์

ธรรมชาติก็เป็นชื่อ ต้นไม้ สัตว์ ภูเขา ก็เป็นชื่อ ภาษาบาลีเรียว่า บัญญัติธรรมไม่ใช่หมายถึงตัวธรรม (สภาวธรรม) ยกตัวอย่างต้นไม้หากใช้ภาษาอื่นไม่เรียกต้นไม้จึงไม่เรียกว่าธรรม (สภาวธรรม) แต่เพราะอาศัยสีสันวัณณะทางตามีจิตเห็นสิ่งที่ปรากฏจึงปรากฏได้ทางตาซึ่งคนตาบอดเห็นไม่ได้ ขณะที่เห็นสิ่งทีกำลังปรากฏทางตาอยู่แม้ไม่ต้องเรียกภาษาใดๆ เลยก็เห็นได้อยู่แล้ว เพราะฉะนั้น ธรรม (สภาวธรรม) จึงพิสูจน์ได้ว่าไม่ไช่สัตว์ บุคคล ตัวตนใดๆ ซึ่งไม่ใช่ชื่อ หรือ บัญญัติอารมณ์