การเจริญมรณสติในคัมภีร์วิสุทธิมรรค

ในวิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ ๕ เป็นต้นไป ท่านอธิบายแต่ละข้อไว้ทั้งหมดแล้วครับ ลองค่อยๆ อ่านจะค่อยๆ เข้าใจขึ้นครับ ตัวอย่างเช่น [อธิบายอาการที่ ๑ - วธกปจฺจุปฏฺฐานโต] ใน ๘ บทนั้น บทว่า วธกปจฺจุปฏฺฐานโต แปลว่าโดยปรากฏ (แห่งความตาย) ดุจเพชฌฆาต ความว่า พระโยคาวจรพึงระลึกว่าเพชฌฆาตคิดว่าจักตัดศีรษะคนผู้นี้ ถือดาบจ่อที่คอ ยืนประชิดตัวอยู่ ฉันใด แม้ความตายก็ปรากฏฉันนั้นเหมือนกัน ถามว่า เพราะอะไรตอบว่า เพราะมันมาพร้อมกับความเกิด และเพราะมันคร่าเอาชีวิตไปอุปมาเหมือนดอกเห็ด * ย่อมพาเอาฝุ่นติดตัวขึ้นมาด้วยฉันใด สัตว์ทั้งหลายก็พาเอาความแก่และความตายเกิดมาด้วยฉันนั้น จริงอย่างนั้นปฏิสนธิจิตของสัตว์เหล่านั้นก็ถึงซึ่งความแก่ในลำดับแห่งความเกิดขึ้นนั้นเอง แล้วก็แตก (ดับ) ไปพร้อมกับสัมปยุตขันธ์ทั้งหลาย ดังศิลาตกจากยอดเขาแตกไปฉะนั้น (นี่ว่าด้วย) ขณิกมรณะมาพร้อมกับความเกิดก่อน แต่แม้มรณะที่ท่านประสงค์เอาในมรณสตินี้ ก็จัดว่ามาพร้อมกับความเกิด เพราะความที่สัตว์ผู้เกิดมาแล้ว ต้องตายเป็นแน่ เพราะเหตุนั้น อันว่าสัตว์นั่น จำเดิมแก่กาลที่เกิดแล้วก็บ่ายหน้าสู่ความตายไปไม่กลับเลยแม้สักน้อยเดียว เปรียบดั่งดวงสุริยะที่ขึ้นแล้ว ย่อมบ่ายหน้าสู่ความตกไปท่าเดียว มิได้กลับแต่ที่ๆ ไปๆ แล้วแม้สักหน่อยหนึ่ง หรือมิฉะนั้น เหมือนลำธารที่ไหลลงจากภูเขา มีกระแสเชี่ยวพัดพาเอาสิ่งที่มันจะพาไปได้ไหลรุดไปท่าเดียว มิได้ (ไหล) กลับแม้สักนิดฉะนั้น เพราะฉะนั้น พระอโยฆรกุมารโพธิสัตว์จึงกล่าวว่า"สัตว์เผ่ามนุษย์ (เข้า) อยู่ในครรภ์ ในตอน กลางคืนๆ หนึ่ง ในขณะแรก (ปฏิสนธิ) ใด (จำเดิมแต่ขณะแรกนั้นไป) สัตว์ผู้ผุดเกิด เป็นตัวแล้วก็บ่ายหน้าไปทีเดียว เขาไปเรื่อย ไม่ กลับ" ดังนี้

จุดประสงค์ของการพิจารณาความตาย เพื่อละคลายความโกรธ ละคลายอกุศลต่างๆ

เพื่อให้เข้าถึงความสงบจากโลภะ โทสะ โมหะ ชั่วขณะสั้นๆ เพราะทุกสิ่งทุกอย่างเกิด

ขึ้นแล้วดับ ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม

เชิญคลิกอ่านเพิ่มเติมที่นี่ค่ะ .. การพิจารณาความตาย....

เป็นเรื่องของปัญญา พิจารณาความตายแล้วจิตต้องสงบจากอกุศล แล้วย่อมน้อมไปใน

การเจริญกุศลมากขึ้น เข้าใจความจริงของสภาพธรรมที่มีการแตกดับ เป็นการตายไป

ทุกขณะ ขออนุโมทนาครับ