...เมื่อถึงเวลาตาย !

เมื่อนึกถึงความตาย

ทำให้คิดนำคำบรรยาย ของอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์มาเขียนเตือนใจไว้ ดังนี้
"การตาย" พรากทุกสิ่ง จากชาตินี้ไปหมดสิ้น ไม่มีอะไรเหลือ เป็นของบุคคลนี้อีกต่อไปแม้แต่ "ความทรงจำ" ชาตินี้ เกิดมาแล้ว จำได้ไหมว่า ชาติก่อนเป็นใคร อยู่ที่ไหน ทำอะไร หมดความเป็นบุคคลในชาติก่อนสิ้นเชิง ฉันใด แม้ชาตินี้ จะได้สร้างบุญ ทำกรรมใด มาแล้ว จะมีมานะ ในชาติ ตระกูล ยศศักดิ์ใดๆ ก็ตาม ก็จะต้องหมดสิ้นไม่มีเยื่อใยในชาตินี้ ภพนี้เหลืออยู่อีกเลย ฉันนั้น

"การตาย"พรากจากทุกสิ่ง โดยสิ้นเชิง ทั้งความคิด ความจำ ความยึดถือใดๆ ทั้งสิ้น ที่เคยเกาะเกี่ยว ผูกไว้ ตั้งแต่เกิด จนเดี๋ยวนี้นั้น ก็จะผูกพัน ยึดถือ ว่าเป็น "ตัวเรา" อีกต่อไป ไม่ได้

จาก "ธรรมทัศนะ"

... ขออนุโมทนา ...

เรียนรู้ว่า จะตายอย่างไร

เพื่อจะรู้ว่า จะอยู่อย่างไร

เรียนรู้ว่า จะอยู่อย่างไร

เพื่อจะรู้ว่า จะตายอย่างไร

ความตายเป็นสิ่งธรรมดา-ธรรมชาติ ที่ทุกคนต้อง พบ แน่นอน

สิ่งสำคัญ คือ ทำอะไรเมื่อยังมีชีวิตอยู่ ก่อนตาย?

กราบอนุโมทนาค่ะ

สาธุ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ เมื่อเช้าได้ฟังคำบรรยายของท่านอาจารย์มีว่า เมื่อเกิดมาแล้วก็มี ความทุกข์ตั้งแต่อยู่ในครรภ์จนกระทั่งคลอดออกจากครรภ์มารดาขณะนั้นสัญญาความ จำในภพนี้มีแต่เพราะเหตุใดจึงไม่สามารถจำหรือรับรู้เรื่องราวเหตุการณ์ความรู้สึกเจ็บ ปวดในขณะนั้นได้ ค่ะ

สัญญาเจตสิกเกิดกับจิตทุกดวงแต่ที่จำไม่ได้เพราะจำแล้วว่า จำไม่ได้ดังนั้นจึง มีเรื่องมากมายที่เราจำไม่ได้ค่ะ

ขออนุโมทนา

อ้างอิงจาก : หัวข้อ 12294 ความคิดเห็นที่ 8 โดย saifon.p

สัญญาเจตสิกเกิดกับจิตทุกดวงแต่ที่จำไม่ได้เพราะจำแล้วว่า จำไม่ได้ดังนั้นจึง มีเรื่องมากมายที่เราจำไม่ได้ค่ะ

ขออนุโมทนา

คำถามของคุณสุภาพร น่าสนใจและข้าพเจ้าก็สงสัย รอฟังคำตอบอยู่เหมือนกันค่ะ

อ่านแล้ว เข้าใจขึ้นบ้างเล็กน้อย ขอทบทวนความเข้าใจกรุณาแนะนำด้วยนะคะ

ท่านหมายความว่า ปัญญารู้ "ปัจจุบัน" สำคัญกว่า และที่เราจำอดีตที่นานแล้วขนาดนั้นไม่ได้ เพราะไม่ใช่ปัญญาระดับธรรมดา และถ้าสมมติว่า จำได้จริงๆ ขณะที่ว่านั้น ว่า น่ากลัวอย่างนั้นเราคง "รู้จริง" ว่า การเกิดมานี้ น่ากลัวอย่างนี้ ใช่ไหมคะ ซึ่งจริงๆ แล้ว เราไม่มีทางรู้ได้แบบธรรมดาๆ (ถ้าเข้าใจคลาดเคลื่อน กรุณาแนะนำด้วยนะคะ)

ขอบพระคุณค่ะขออนุโมทนา

ขอขอบพระคุณและอนุโมทนาค่ะ ว่าไม่ใช่ปัญญาที่เราจะรู้ได้

ขอเสนอความเห็นให้อ่านกันเล่นๆ เรื่องการตายและการเกิด ความเห็นที่ว่าทุกข์แล้วตั้งแต่อยู่ในครรภ์ แล้กก็แก่เจ็บตายล้วนเป็นทุกข์ แต่ธรรมสอนว่าสิ่งที่เกิดแล้วดับเป็นทุกข์ สองอย่างนี้มีความต่างกันอยู่นะครับ ทุกข์แล้วตั้งแต่อยู่ในครรภ์ทำให้คิดไปว่า เมื่อเรียนธรรมก็มี่แต่เรื่องทุกข์แล้วก็หาทางดับทุกข์ ทุกวันก็ยุ่งอยู่กับการเรียนดับหรือพ้นทุกข์ เลยทำให้ชีวิตมี่แต่ทุกข์ แล้วเวลายิ้ม ดีใจ หัวเหราะ มีความสุกข์ ซึ่งทนอยู่ง่ายหายไปไหมหมดในชีวิตนี้ มีคนบอกว่าการเกิดเป็นสิ่งที่สวยงาม เด็กเกิดไหม่ฝรังบอกว่าเป็นสิ่งที่สวยงาม เป็นศิลปะ ทุกคนดีใจ ขอบคุณต่อการที่ได้มา การที่มีเห็นได้ ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส ถูก เย็นร้อนอ่อนแขง ก็เป็นสิ่งอัสจรรย์ รูปต่างๆ ที่แปลกๆ ก็เป็นที่น่ามีประสพการ เมื่อมีตาหูจมูกลิ้นกายใจ เกิดขี้งได้ยังไง เป็นไปได้ยังไง เกิดมาจากไหน ดับไปไหน เป็นของขวันจากธรรมชาติ เพราะฉะนั้นชีวิตก็ไม่ใช่มีแต่เรืองทุกข์ แล้วก็ยังต้องมีชีวิตต่ออยู่กับสิ่งเหล่านี้ จนกว่าจะประจักษแจ้งสภาพธรรมตามความเป็นจริงและละได้ ครับ ที่นี้รู้หรือยังว่าจะตายตายอย่างไร จะอยู่อยู่อย่างไร เขียนมาให้อ่านเล่นๆ ครับไม่จริงจัง

ขออนุโมทนาครับ