จะตัดใจจากคนรักได้อย่างไร
เมื่อรู้สึกว่าแฟนหลงกามคุณอย่างมาก จะตัดใจจากเขาได้อย่างไร
การจะให้ลืมบุคคลใดต้องอยู่ห่างจากบุคคลนั้น คืออย่าให้เห็น อย่าได้ยินเสียงเขา และไม่ติดต่อกับเขาอีกเลย ที่สำคัญคือเราต้องอย่าปล่อยให้มีเวลาว่าง ควรใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ทั้งโลกนี้ ประโยชน์โลกหน้า ประโยชน์อย่างยิ่ง ควรมีพระธรรมเป็นที่พึ่งไม่ควรประมาทในการเจริญกุศลทุกประการ ไม่ควรประมาทในการละอกุศล
การที่เราอยากจะตัดใจจากเขา เราก็คงเป็นทุกข์มากในช่วงนั้น เราก็พยายามทำกุศลมากกว่าปกติ เช่น ปล่อยปลา ปล่อยนก ปล่อยเต่า หรือให้อาหารสุนัข แมวหรือไปเยี่ยมเด็กกำพร้าที่บ้านราชวิถี ช่วยป้อนข้าวเด็ก ให้ความรักความอบอุ่นกับเด็กใส่บาตร ที่สำคัญอบรมปัญญาด้วยการฟังธรรม อ่านธรรมะ ขณะที่จิตเป็นกุศล ขณะนั้นเราก็ลืมทุกข์ได้ชั่วขณะ เพราะตอนที่เราทำกุศล จิตขณะนั้นจะมีความสุข เบิกบานที่ได้ช่วยเหลือเขา ส่วนการฟังธรรมก็ทำให้เราเกิดปัญญา รู้ว่าอะไรเป็นกุศลอะไรเป็นอกุศล เป็นต้น
ยิ่งอยากจะตัดใจ ก็ยิ่งจะลืมไม่ได้ ยิ่งอยากก็ยิ่งคิด ยิ่งคิดก็ยิ่งอยาก ยิ่งทุกข์มากขึ้น วิธีที่จะละคลายทุกข์ลงบ้างก็ต้องมาระลึกรู้ตามความเป็นจริงถึงความไม่เที่ยง ว่าเขาก็คือเขา เราจะให้เขาเป็นอย่างใจเราไม่ได้ ตัวเรายังบังคับตัวเราไม่ได้เลย และพยายามอยู่กับปัจจุบันขณะ เช่น เราทำกิจกรรมอะไรก็มีสติอยู่กับสิ่งนั้น
ฟังธรรมให้มากๆ และให้เข้าใจขึ้น ใจจะเบาและอิสระขึ้นเรื่อยๆ เพราะเป็นการปรุงแต่งของสังขารขันธ์ทั้งนั้น ทุกอย่างคือธรรม (จิต เจตสิก รูป) อย่าหลงติดอยู่กับความคิดแม้กระทั่งความคิดดีๆ จงอยู่กับปัจจุบัน ที่นี่ เดี๋ยวนี้ เจริญสติบ่อยๆ เอาใจช่วย
สาธุ
คนเรารักตัวเองที่สุดอยู่แล้ว หากรักเป็นทุกข์ เดือดร้อนใจทั้งกับตัวเราและคนที่เรารัก ทั้งรู้อยู่ก็ยังกอดไว้ แสดงว่ายังรักตัวเองไม่เป็น และทำให้รักผู้อื่นไม่เป็นด้วย ความรักเปรียบเหมือนดั่งไฟ แรกที่เพิ่งเข้าใกล้ ในระยะที่เหมาะจะรู้สึกเหมือนอบอุ่น แต่เมื่อละโมบ อยากอุ่นขึ้นกว่าเดิมอีก ขยับไปจนชิด กลายเป็นว่ากลับต้องโดนไฟเผาแสบร้อน และอาจมอดไหม้ได้ในที่สุดหากว่าไม่รีบออกมาให้พ้นจากไฟนั้น ชีวิตเป็นของน้อยและบางอย่างกระดาษ ไฟย่อมเผาให้มอดไปโดยง่าย โดยเฉพาะไฟที่ปุถุชนคนทั่วไปมักเห็นเป็นดั่งน้ำผึ้งพระจันทร์ คือ ไฟราคะ เมื่อน้ำผึ้งนั้นขมเพราะความแปรปรวนเป็นธรรมดา เป็นไฟโทสะ บุคคลชื่นชอบความสุขในกามคุณมากเพียงใด ย่อมประสบพบความทุกข์ใจ เพราะความสูญเสียไปมากเพียงนั้น ความสุขในกามคุณเป็นความสุขที่ไม่ยั่งยืน ไม่น่าชื่นใจเลย
ขออนุโมทนากับความคิดเห็นที่เป็นประโยชน์ของทุกท่านค่ะ
หมายเหตุ ดิฉันเคยโดนไฟ (คือ ความรัก) เผาแทบแย่ไปสองครั้ง กว่าจะพบความจริงในที่สุดว่า ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ และเพราะความจริงข้อนี้ ดิฉันสบายใจมาได้สี่ปีแล้ว ส่วนทุกข์ที่ยังกอดอยู่ในเรื่องของความรัก ก็คือ ลูกค่ะ เพราะเป็นห่วงที่แข็งแรงที่สุดในโลกจริงๆ สลัดทิ้งได้ยาก (เพราะความห่วงใยเป็นเหตุ)
ตัดได้ด้วยปัญญา แต่ต้องรู้ว่าเป็นธรรมเสียก่อน ไม่ใช่เรา แม้ความรัก
สุขหรือทุกข์ก็คือในปัจจุบันขณะนี้เอง ไม่ใช่ขณะอื่น ไม่ต้องคิดไปไกลเกินนัก และไม่ควรโหยหาอาลัยกับอดีต ปัจจุบันเป็นความจริงที่ปรากฎให้รู้อยู่ทุกๆ ขณะ ถ้าจะใช้ชีวิตให้ถูกต้องก็ต้องรู้ตรงนี้
