จุดเริ่มต้น ของการระลึก บ่อยๆ เนืองๆ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

สนทนาธรรมที่เขาเต่า ๑ - ๔ สิงหาคม ๒๕๓๗

ท่านผู้ฟัง อาจารย์สอนว่าปรมัตถ์ กับ บัญญัติ เกิดสลับกัน อย่างรวดเร็วมากที่สุดเลยไม่ใช่ว่า จะมีแต่ "สิ่งที่ปรากฏทางตา" เพียงอย่างเดียว

ท่านอาจารย์ จนกว่าสติจะเกิดค่ะ.!ขณะที่สติไม่เกิด ก็คือ ขณะที่หลงลืมสติ หมายความถึง ความพยายามที่จะ "เข้าใจให้ถูก" ตรง ลักษณะ ของสิ่งที่กำลังปรากฏ ใน ขณะนี้ตามปกติ ตามความเป็นจริง (แล้วแต่สภาพธรมใดจะปรากฏ คือไม่เลือกอารมณ์ จึง เป็นปกติ เป็นอนัตตา) ขณะที่ "กำลังเข้าใจ" ตรง "ลักษณะ" ของสภาพธรรมใดๆ ที่กำลังปรากฏ ในขณะนี้นี่คือ "สติ" เกิดแล้ว และค่อยๆ เข้าใจขึ้นๆ ต่อไปอีก ว่านี่เป็นเพียง สภาพธรรมที่กำลังปรากฏได้ เฉพาะทางๆ คือ ทางตา หรือ ทางหู หรือ ทางจมูก.....หรือ ทางลิ้น หรือ ทางกาย........หรือ ทางใจ ทางใด ทางหนึ่ง ทีละทางๆ ในหกทางซึ่ง จะต้องไม่ปะปนกัน

เข้าใจ "สิ่งที่กำลังปรากฏ" (แต่ละทาง ทางใดทางหนึ่ง) ให้ถูกต้อง และ "ความเข้าใจถูก" นี้เองที่เรียกว่า "สัมมาทิฏฐิ" และ นี่ ก็คือ จุดเริ่มต้น ของการระลึก บ่อยๆ เนืองๆ
จนกว่าจะชิน จนกว่าจะ ชิน ว่า ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ แยกขาดจากกัน คนละทางๆ เป็น คนละโลก ไม่ปะปนกันเลยแต่ เกิดดับ สลับกัน อย่างรวดเร็ว จนเสมือนว่า ไม่ดับ

นี่คือ "สติ" จริงๆ โดยไม่ต้องไปทำอะไรขึ้นมาเพื่อที่จะ "รู้" นอกจาก "รู้" และ "เข้าใจ" ลักษณะของ "สิ่งที่กำลังปรากฏ" ขณะนี้ เท่านั้น

ขณะใดที่ "เริ่มเข้าใจ" อย่างนี้ขณะนั้น ต้องมี "สติ" เกิดแล้ว ขณะที่ "มีสติ" จึงต่างกับ ขณะที่ "หลงลืมสติ" และ สภาพธรรม หรือ สิ่งที่ปรากฏ (ทางใดทางหนึ่ง) จะต้องเกิดดับ สืบต่อกันไป เรื่อยๆ สติเกิด ก็รู้สติไม่เกิด ก็ไม่รู้


ขออนุโมทนา ท่าน...ผู้เอื้อเฟื้อรูปภาพ ค่ะ

ขออนุโมทนา