ข้อสอบนี้ ผ่านไหม ฟังกันมาตั้งนาน
ท่านอาจารย์ มีใครอยากสอบบ้างไหม ฟังกันมาตั้งนาน 5 ปีบ้าง 2 เดือนบ้าง มีใครอยากสอบบ้างไหมคะ แล้วก็จะสอบเอาคะแนนหรือว่าจะสอบรู้ความจริง อยากสอบบ้างไหม
ผู้ฟัง อยากสอบรู้ความจริง
ท่านอาจารย์ ขออนุญาตที่จะสอบนะคะ ในห้องนี้มีคนเท่าไหร่ เป็นมิตรกับใครบ้าง สอบแล้วใช่ไหม
ผู้ฟัง การที่จะเป็นมิตรกับใครบ้าง ตรงนี้ไม่ทั้งหมดค่ะท่านอาจารย์
ท่านอาจารย์ ทำไมหละคะ เป็นไม่ได้หรือคะเมตตา ความเป็นมิตร ความเป็นเพื่อน ยิ่งมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเป็นประโยชน์ ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนเลยแม้แต่ใจของบุคคลนั้นเอง
ผู้ฟัง ท่านอาจารย์คะ คือบางครั้งก็ถามใจตัวเองว่าทำไมถึงไม่เป็นมิตรทั้งหมด บาง ครั้งเห็นแล้วก็มีโทสะบ้างบางครั้งก็เฉยๆ บ้าง
ท่านอาจารย์ ไม่ชอบหนึ่งขณะที่คิดว่าน้อยมากที่เกิดความขุ่นเคืองที่เกิดแล้วดับไป นะคะสะสมอยู่ในจิต ที่จะเป็นปัจจัยทำให้ไม่มีใครต้องทำอะไรให้ แค่เห็นก็ไม่ชอบ คิดดู แล้วฟังธรรมทำไม
ผู้ฟัง ฟังเพื่อขัดเกลาค่ะท่านอาจารย์ เพื่อที่จะละตรงนี้ค่ะ
ท่านอาจารย์ เพื่อที่จะรู้ว่า ขณะใดที่ไม่ชอบ ขณะนั้นไม่ใช่มิตร ถ้าทุกคนเป็นมิตร เพียงแค่เห็นกันนะคะ พร้อมที่จะทำประโยชน์เกื้อกูล ไม่ใช่ว่าต้องการอะไรจากมิตร แต่ จะทำอะไรกับเขาที่เป็นประโยชน์กับเขาที่มีโอกาสได้พบกันที่เป็นเพื่อนกัน สามารถจะ ทำอะไรให้เขาให้เป็นประโยชน์กับเขาบ้าง นั่นคือพร้อมที่จะเป็นประโยชน์เกื้อกูล จิตอ่อนนะคะ ผ่านไหม ข้อสอบนี้ ข้อสอบนี้ยากไหม
เมตตา ความเป็นมิตร ความเป็นเพื่อน ยิ่งมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเป็นประโยชน์ ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนเลยแม้แต่ใจของบุคคลนั้นเอง สอบผ่านแน่นอน แต่ ถ้ายังเมตตาไม่ได้ สอบไม่ผ่านค่ะ ยังเข้าใจพระธรรมไม่พอ
ขออนุโมทนาค่ะ
รู้ว่ากิเลสยังหนามากๆ ๆ ๆ ๆ
ต้องอบรมเจริญปัญญาอีกเยอะ
จึงพอสอบได้บ้าง แต่ยังคงไม่ผ่านค่ะ
ขออนุโมทนา
แม้ปกติจะเฉยๆ ไม่ค่อยโกรธ แต่ก็ยังสอบไม่ผ่านค่ะ เพราะเมื่อใดหากได้โกรธ แม้สั้นๆ ไม่นาน แต่มักมีกำลังแรง ความเมตตา ความเป็นมิตร มีน้อย เพราะ...ยังฟังไม่พอ ยังเข้าใจไม่พอ ยังอดทน...ไม่พอ ค่ะ ต้องฟังอีก สะสมความเข้าใจอีก และอดทนต่อไปอีก
จิรกาลภาวนา...กว่าจะสอบผ่าน
ขออนุโมทนาคุณ paderm
ขออนุโมทนาในกุศลจิตทุกท่านค่ะ
การให้คะแนนทางโลกกับการให้คะแนนทางธรรมะ..น่าจะไม่เหมือนกันทางโลก...50 %จาก 100% ถือว่าผ่านในทางธรรมอกุศลกรรมที่กระทำโดยบุคคลที่ต่ำก่วาโสดาบัน..แม้เล็กน้อยสามารถนำเกิดในอบายภูมิได้ (สอบตกแน่นอน) 
ข้อความจากพระไตรปิฎก...
[เล่มที่ 42] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๓-หน้าที่ 2
“บุคคลไม่ควรดูหมิ่นบาปว่า บาปมีประมาณน้อย จักไม่มาถึง แม้หม้อน้ำ ยังเต็มด้วยหยาดน้ำที่ตกลง (ทีละหยาดๆ) ได้ฉันใด ชนพาลเมื่อสั่งสม บาปแม้ทีละน้อยๆ ย่อมเต็มด้วยบาปได้ ฉันนั้น”
อนุโมทนาคะ
ขณะใดที่เมตตาไม่ได้ ขณะนั้นก็สอบตก แต่ขณะใดที่ไม่รู้สภาพธรรมตามความเป็นจริง ขณะนั้นแม้เป็นกุศลแต่ไม่รู้ก็สอบตก ตกเพราะไม่รู้และยึดสภาพธรรมว่าเป็นตัวตน
ขออนุโมทนาครับ
ถ้าพิจารณาถึงความตายบ่อยๆ คิดถึงว่าชีวิตนี้เหลือน้อยแล้ว พร้อมที่จะจากทุกขณะ เห็นกันตอนนี้อาจจะไม่เห็นกันอีก สิ่งที่ดีที่สุดคือให้อภัยและทำประโยชน์ให้คนอื่นค่ะ
