ขอพบพระธรรม

สนทนาธรรมที่มูลนิธิฯ
ปฏิบัติธรรม
วันอาทิตย์ที่ ๑๔ ก.ย. ๒๕๕๑

วนิดา อยาก..จะขอให้ท่านอาจารย์ อธิบาย เรื่อง อธิษฐาน สมัยก่อน เมื่อยังไม่ได้ศึกษาพระธรรม เวลากราบพระรัตนตรัย ก็จะอธิฐานเรื่อยๆ บางครั้งก็จะได้ บางครั้งก็ไม่ได้ แต่ทีนี้พอศึกษาพระธรรมแล้ว ก็เปลี่ยนเป็นขอพบพระธรรม ทุกภพทุกชาติ เลยจะขอเรียนถามท่านอาจารย์ ว่าจำเป็นหรือเปล่า จะต้องอธิษฐาน เช่นนี้ไปเสมอๆ

ท่านอาจารย์ ที่จริง..พระธรรม ทรงแสดงให้เข้าใจถูก แต่ว่าไม่มีกฎเกณฑ์ ใครจะทำอะไร ใครจะอธิฐาน หรือไม่อธิฐาน แต่ข้อสำคัญที่สุด คือความเข้าใจถูกว่า อธิษฐาน คือ อะไร

วนิดา ความ..ตั้งใจมั่น

ท่านอาจารย์ เพราะฉะนั้น..เดี๋ยวนี้กำลังตั้งใจมั่น หรือเปล่า

วนิดา กำลัง..ตั้งใจมั่นค่ะ

ท่านอาจารย์ ต้อง..พูดคำว่า อธิษฐาน หรือเปล่า

วนิดา ก็..ไม่จำเป็นค่ะ อันนี้เป็นคำตอบ

ท่านอาจารย์ ใคร..ตอบค่ะ ความเข้าใจค่ะ ธรรมคือความเข้าใจตามความเป็นจริง จะอธิษฐานหรือไม่อธิษฐาน เป็นเราหรือเป็นธรรม

วนิดา ตาม..ความเข้าใจที่ถูกต้อง ก็ต้องเป็นธรรม

ท่านอาจารย์ แต่..ขณะนั้น ไม่ได้รู้ใช่ไหมว่าเป็นธรรม

วนิดา ขณะ..อธิษฐาน ไม่รู้ค่ะ

ท่านอาจารย์ และ..ถ้ารู้ไม่ใช่เรา เป็นธรรมอะไร นี่คือตัวปัญญาจริงๆ ไม่ใช่ให้ไม่รู้ แล้วจะไปละ หรือไปทำ แต่ไม่ว่าจะคิด ก็ต้องมีปัจจัยให้คิด จะเข้าใจ ก็มีปัจจัยให้เข้าใจ แม้อธิษฐานนี้ จริงๆ แล้ว หวังอะไรหรือเปล่า หวังค่ะ จะหวังอะไรก็ตามแต่ ของใครก็ตาม

วนิดา หวัง..พบพระธรรม

ท่านอาจารย์ หวัง..ในสิ่งที่ดี เพราะฉะนั้นเพียงหวัง หรือรู้ว่าจะสมหวังได้อย่างไร อย่างหวังจะมีปัญญา ก็อธิษฐานขอให้มีปัญญาทุกค่ำคืนไป แล้วปัญญาจะเกิดได้ไหม? ไม่ได้ค่ะ เพราะฉะนั้น มีปัญญาถูกต้องว่า ปัญญาจะเกิดได้อย่างไร

วนิดา ก็..ต้องศึกษาพระธรรม และเข้าใจพระธรรมยิ่งๆ ขึ้น

ท่านอาจารย์ จริงๆ แล้ว ถ้ามีความเข้าใจยิ่งๆ ขึ้น เดี๋ยวนี้กำลังเห็นนี้ เพราะเราขอ อาจจะเป็นชาติก่อนๆ ขอให้อย่างนั้น หรือหวังว่าอย่างนี้ใช่ไหมค่ะ แต่เดี๋ยวนี้กำลังเห็น รู้ไหมที่กำลังเห็นนี้ เคยขอหรือเปล่า

วนิดา ก็..อาจจะเคยขอ

ท่านอาจารย์ ขอ..ว่าอย่างไร

วนิดา ขอ..ให้ได้พบท่านอาจารย์

ท่านอาจารย์ ขอพบ..ขอเห็น ขอฟังใช่ไหมค่ะ คิดว่าอย่างนั้นใช่ไหมค่ะ ต้องมีเหตุที่ได้กระทำแล้ว มิฉะนั้น สิ่งหนึ่งสิ่งใดก็เกิดขึ้นไม่ได้ แต่ข้อสำคัญก็คือว่า ขณะนี้เห็นแล้วค่ะ ไม่ต้องขอแล้ว สมหวังเพราะว่าไม่รู้หวังอะไรไว้ในชาติก่อนๆ แต่ก็คงจะไม่พ้นจากเห็น ได้ยิน ได้กลิ่น......รู้สิ่งกระทบสัมผัส เพราะฉะนั้น ขณะนี้ที่กำลังมีอะไรเกิดขึ้น ก็สมหวังแต่คงไม่ได้หวังว่า จะเห็นสิ่งที่ไม่ดี จะเป็นทุกข์ แล้วหวังหรือเปล่า จะเกิดความติดข้องในสิ่งที่เห็น เมื่อกี้นี้ขอนะค่ะ ขอเห็น ขอได้ยิน ขอพบหรืออะไรก็ตามแต่ และบัดนี้ก็เห็นแล้ว ได้ยินแล้ว แล้วต่อจากนั้นขอหรือเปล่าว่า เห็นแล้วขอให้ติดข้อง ขอหรือเปล่า ไม่ได้ขอ แต่ติดข้อง หวังหรือเปล่า หรือว่าเมื่อมีเหตุให้เกิด ก็เกิด

เพราะฉะนั้น ถ้ามีความเข้าใจธรรม ซึ่งเป็นธาตุเป็นธรรมจริงๆ ก็จะเข้าใจในเหตุและในผลว่า สิ่งนี้มีแล้วเกิดแล้ว ยังไม่ทันจะรู้ความจริงเลย สิ่งใหม่เกิดแล้ว สิ่งที่กำลังปรากฎนี้ หายไปไหน อย่างขณะนี้ที่เห็น มีเสียงเกิดขึ้นแล้ว และเห็นเมื่อกี้นี้หายไปไหน นี่คือไม่จำเป็นต้องขออะไรทั้งสิ้น เพราะสิ่งหนึ่งสิ่งใดก็ตาม ที่มีให้ทราบว่ายังไม่ได้เข้าใจถูก เห็นถูกในสิ่งนั้นตามความเป็นจริง

เพราะฉะนั้น ก่อนที่จะได้เข้าใจธรรม อาจจะมีหลายคนที่ขอ มีสติปัญญา แต่ขอนั้นมาจากไหน อยู่ดีๆ ก็ขอ หรือว่ามีกุศลเกิดขึ้นแล้ว ขอผลของกุศลนั้นหรือไม่มีกุศลเลยก็ขอ แต่เมื่อกุศลเกิดแล้ว เป็นเหตุที่จะให้สิ่งที่ดีเกิดขึ้น แต่สิ่งที่ดีที่ชาวบ้านหรือคนอื่นทั่วๆ ไปต้องการนี้ ก็คือเห็นสิ่งที่ดี ได้ยินเสียงที่ดี แต่ไม่ได้คิดที่จะ เข้าใจธรรม

แต่ถ้าเป็นผู้ที่เห็นประโยชน์ แล้วก็รู้ว่ากุศลทั้งหลาย ที่ได้ทำนี้ เป็นปัจจัยที่ทำให้ สามารถที่จะเข้าใจธรรม มีโอกาสที่จะได้ฟัง ได้ไตร่ตรอง ด้วยความแยบคาย ด้วยความละเอียดด้วยความถูกต้องด้วยความไม่ประมาท คิดอย่างนี้หรือเปล่า เวลาอธิษฐานให้เป็นผู้ละเอียด ไตร่ตรองพิจารณา เข้าใจธรรม โดยไม่มีปัจจัยที่จะทำให้เห็นผิด เพราะฉะนั้น จริงๆ แล้วแต่ละครั้ง ที่มีสัทธา เกิดขึ้น แล้วก็มีความเห็นถูก สัทธาและความเข้าใจถูกทีมี จะค่อยๆ เพิ่มขึ้น ปรุงแต่งจนกระทั่งสามารถ ที่จะรู้ลักษณะของสภาพธรรม ที่กำลังปรากฎ แล้วก็รู้ได้ค่ะว่า เป็นผลของการอบรม แต่ไม่ใช่เป็นแต่เพียง อยากได้แล้วขอ