สัมมัปปธาน๔ [ปธานสูตร]

[เล่มที่ 35] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกนิบาต หน้าที่ 39

๓. ปธานสูตร

ว่าด้วยสัมมัปปธาน ๔

[๑๓] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัมมัปปธาน (ความเพียรชอบ) ๔ นี้ สัมมัปปธาน ๔ คืออะไร คือ ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้

๑. ยังฉันทะให้เกิด พยายามทำความเพียร ประคองจิต ตั้งใจมั่นเพื่อยังอกุศลบาปธรรมที่ยังไม่เกิดมิให้เกิดขึ้น

๒. ยังฉันทะให้เกิด พยายามทำความเพียร ประคองจิตตั้งใจมั่นเพื่อละอกุศลบาปธรรมที่เกิดแล้ว

๓. ยังฉันทะให้เกิด พยายามทำความเพียร ประคองจิตตั้งใจมั่นเพื่อยังกุศลธรรมที่ยังไม่เกิดให้เกิดขึ้น

๔. ยังฉันทะให้เกิด พยายามทำความเพียร ประคองจิตตั้งใจมั่นเพื่อให้กุศลธรรมที่เกิดแล้วคงอยู่ไม่เลือนหายไปให้ภิญโญภาพไพบูลย์เจริญเต็มที่

ภิกษุทั้งหลาย นี้แล สัมมัปปธาน ๔ ภิกษุเหล่านั้นมีความเพียรชอบ ย่อมครอบงำเสียได้ซึ่งแดนมารภิกษุเหล่านั้นเป็นผู้อันกิเลสไม่อาศัยแล้วพ้นภัย คือเกิด ตายแล้วถึงฝั่ง (คือพระนิพพาน) ภิกษุเหล่านั้นสบายใจ ชนะมารกับทั้งพลพาหนะมารแล้วภิกษุเหล่านั้นเป็นผู้ไม่หวั่นไหว ล่วงเสียซึ่งมารและพลมารทั้งปวง ถึงซึ่งความสุข

จบปธานสูตรที่ ๓