ความแตกต่างของลมหายใจที่เป็นจตุตถฌานจากการเจริญอานาปานสติ
เรียน อาจารย์ประจำมูลนิธิทุกท่านครับ
สืบเนื่องจากกระทู้เก่า หัวข้อ บุคคลผู้ไม่มีลมหายใจ
ที่กล่าวถึงบุคคลประเภทต่างๆ ที่ไม่มีลมหายใจ หนึ่งในจำนวนนั้นคือผู้ที่กำลังเข้าจตุตถฌานอยู่ จึงอยากจะทราบว่า
บุคคลที่เจริญอานาปานสติอยู่ จะทราบหรือสังเกตความแตกต่างได้อย่างไรว่าขณะที่ลมหายใจไม่ปรากฏ (ซึ่งมีสาเหตุอยู่ 2 ประการ คือ 1.เป็นการหลงลืมสติเนื่องจากเป็นอารมณ์ของพระมหาบุรุษ เจริญได้ยาก และ 2.เป็นการเข้าจตุตถฌานได้จริงๆ ) โดยผู้เจริญอานาปาณสติ จะทราบได้อย่างไรครับ เพราะการที่ลมหายใจไม่ปรากฏอาจจะสามารถเข้าจตุตถฌานได้จริงๆ
ซึ่งคำถามนี้จะเป็นประโยชน์ต่อผู้ที่เจริญอานาปาณสติอยู่โดยที่ไม่ได้ศึกษาพระธรรมอย่างเข้าใจก่อนอันนำไปสู่การเจริญในสิ่งที่เป็นอกุศล เพราะอานาปาณสติเป็นอารมณ์ของพระมหาบุรุษ ครับ
ขออนุโมทนาครับ
เป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้ครับสำหรับผู้ที่จะได้จตุตถฌานจริงๆ เพราะเริ่มต้นก็ผิดแล้ว
แม้การจะถึงระดับอุปจาระยังไม่ได้ ไม่ต้องกล่าวกุศลฌานขั้นต่างๆ เพราะขาดความ
รู้ความเข้าใจที่เป็นพื้นฐานอย่างถูกต้องครับ
ขอเชิญทุกท่านร่วมสนทนา
ในโลกมนุษย์ยุคกาลวิบัตินี้ แม้แต่พระอรหันต์ก็ไม่มี พระอรหันต์ที่ได้ฌานก็ไม่มี จะกล่าวไปใยถึงปุถุชน เป็นสิ่งที่เป็นไม่ได้แน่นอน พิสูจน์ได้ในขณะนี้ครับ หลังเห็นตอบได้อย่างชัดเจนอย่างละเอียดจนถึงขณะจิตแต่ละขณะได้ไหมว่า จิตเป็นไปกับกุศลหรือเป็นไปกับอกุศล ถ้ายังไม่มีปัญญาที่สามารถจะรู้ความต่างของขณะที่สงบกับขณะที่ไม่สงบของจิต รวมถึงอุบายที่จะข่มความไม่สงบของจิตโดยละเอียดแล้ว ก็ยากเหลือวิสัยที่เราจะเสียเวลาไปเจริญสมถภาวนาล้วนๆ ครับ ฉะนั้น สิ่งที่จะเป็นประโยชน์กว่าคือ การศึกษาพระธรรมคำสอนของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ให้เข้าใจตรง และถูกต้องในหนทางแห่งการดับทุกข์ ที่พระองค์ได้ทรงตรัสรู้และทรงพระมหากรุณาคุณแสดงไว้ให้สาวกได้ฟังให้เข้าใจ จนเกิดความรู้ชัดในความเป็นสัจจธรรมของทุกสิ่งทุกอย่างที่มีจริง ซึ่งล้วนแต่เป็นอนัตตาทั้งหมดครับ
