กายและใจ ไม่ใช่ตัวเรา
เริ่มต้นต้องมีความเข้าใจถูกและต้องศึกษาธรระที่มีจริงๆ เช่น แข็งมีจริง เป็นธรรมะ เป็น
ธาตุ เป็นสภาพรู้ แข็งเกิดขึ้นแล้วก็ดับไปตามเหตุและปัจจัย ความรู้ต้องรู้ลักษณะของ
ธรรมะเหล่านี้ ต้องเป็นปัญญาเท่านั้นจึงจะละความยึดถือว่าเป็นตัวเราเป็นกายของเราค่ะ
เริ่มต้นต้องมีความเข้าใจถูกและต้องศึกษาธรระที่มีจริงๆ เช่น แข็งมีจริง เป็นธรรมะ เป็น
ธาตุ เป็นสภาพรู้ แข็งเกิดขึ้นแล้วก็ดับไปตามเหตุและปัจจัย ความรู้ต้องรู้ลักษณะของ
ธรรมะเหล่านี้ ต้องเป็นปัญญาเท่านั้นจึงจะละความยึดถือว่าเป็นตัวเราเป็นกายของเราค่ะ
แข็งเป็นสภาพรู้???.........จริงๆ หรอค่ะ
^
^
ถึงว่า.....คนเก่งอย่างท่านวรรณีไม่น่าพลาด
ข้าน้อยขออภัยที่ล่วงเกิน _/'\_
จะเห็น กาย และ ใจ ว่าไม่ใช่ตัวเราได้อย่างไร ครับ
เห็นได้ด้วยปัญญาครับ ถ้ายังเป็นเราเห็น ก็เห็นเช่นนั้นจริงๆ ไม่ได้
ปัญญาขั้นต้นเกิดจากการฟังสัทธรรม ซึ่งจะเห็นกายและใจว่าไม่ใช่ตัวเรา ด้วยการ
ศึกษาและเข้าใจตามพระธรรมที่ทรงแสดงไว้โดยละเอียด ว่าที่เห็นเป็นสัตว์ บุคคล
หรือสิ่งของต่างๆ นั้น แท้ที่จริงมีเพียงรูปธรรมและนามธรรม ที่ปรากฎทางทวารต่างๆ
ทีละทาง ทีละขณะ แต่การเกิดดับสืบต่อกันอย่างรวดเร็ว ทำให้มีการคิดเป็นรูปร่าง
สัณฐาน ชื่อ และเรื่องราว จนเป็นการยึดถือเป็นตัวตน ตั้งแต่เกิดจนตายครับ
เมื่อความเข้าใจจากการฟังมีมากพอ จะเป็นปัจจัยให้สติเกิดขึ้นระลึกศีกษาสภาพ
ธรรมที่ปรากฎทางตา ทางหู ทางลิ้น ทางกาย และทางใจ โดยสภาพที่เป็นเพียง
รูปธรรม (สภาพที่ไม่รู้อะไร) หรือเป็นเพียงนามธรรม (สภาพที่รู้อารมณ์) ทีละนิดทีละ
น้อย ทีละเล็กทีละน้อย จนกว่าความรู้จากการระลึกนั้นจะคมกล้า จึงจะรู้แจ้งใน
สภาพที่เคยยึดถือว่าเป็นกายและเป็นใจของเรา ว่าจริงๆ แล้ว เป็นสภาพธรรมที่เกิดขึ้น
ตามเหตุปัจจัยเพื่อทำกิจหน้าที่ของตนแล้วดับไปทันที ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา
และบังคับบัญชาให้เป็นไปตามความต้องการไม่ได้ครับ