ไหน.....ใครว่าใหญ่ค่ะ?

สาธุ

สาธุ

สาธุ

สาธุ

สาธุ

ขออนุโมทนาท่านผู้โพสท์ที่ได้นำภาพการเปรียบเทียบนี้มาให้ดู เป็นการเตือนตนเองได้อย่างดีครับ วันหนึ่งๆ เราหลงไปกับความยึดถือในความเป็นตัวตน ในลาภ ในยศในสักการะทั้งหลาย เพลินไปกับโลภะ โทสะ และความไม่รู้ วนเวียนอยู่ในสังสารวัฏฏ์ ดังฝุ่นธุลีในอากาศ ถูกกระแสลมคือโลภะนั้นพัดล่องลอยไร้จุดหมาย หาสาระอันใดมิได้เลย พระธรรมเท่านั้นที่จะทำให้ฝุ่นธุลีนี้ได้มีที่พึ่ง ที่ยึดเหนี่ยว เพื่อข้ามพ้นห้วงกระแสกิเลสอันเชี่ยวกรากนี้ได้ในวันหนึ่ง แม้จะแสนไกลก็อุ่นใจเมื่อมีธรรม

พูดไม่ออก จึงไม่มีความเห็นครับ

ขออนุโมทนาครับ

อ้างอิงจาก : หัวข้อ 13044 ความคิดเห็นที่ 5 โดย จำแนกไว้ดีจ๊ะ โลกบังพระอาทิตย์ได้ เกิดคติความเชื่อมากมาย บูชาพระราหู ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ ไม่มีใครดีกว่าตัวเรา สงสารเสียจริงเสียจัง รักอะไรก็ไม่เท่ารักตัวเอง

มงคลสูตรข้อที่ ๓........บูชาผู้ที่ควรบูชา........นี้เป็นอุดมมงคล

(หมายถึงบูชาในคุณธรรมของผู้นั้น)

ไม่ทราบว่า....พระราหูคือใคร? มีคุณธรรมเช่นใด? แล้วบูชาเพื่ออะไรค่ะ?

เทียบกับระบบสุริยะเดียว...ความเป็นเราที่แสนใหญ่...ยังเหลือขนาดเล็กเพียงเท่านี้

เกรงว่า...ขนาดหนึ่งเศษธุลี...ก็น่าจะยังใหญ่ไปค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ

จริงค่ะ, เพราะหน่วยที่เล็กที่สุดของรูปก็คือ "กลาป"

เมื่อหลายๆ กลาปมารวมกัน ก็บัญญัติขึ้นมาเป็นคน สัตว์ วัตถุ

ที่ว่าใหญ่แสนใหญ่ก็กลายเป็นเพียงแค่...กลาปได้

หากมองในมุมกลับ แม้จะเห็นด้วยตาว่าโลก (โอกาสโลก) และ "ตัวเรา" เป็นเหมือน

ฝุ่นผงเล็กๆ ในจักรวาล แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะละการยึดมั่นในความเป็นตัวตนได้

อยู่ดี เพราะถึงจะเล็กแสนเล็ก น่าดูหรือไม่น่าดูอย่างไร ตัวเรานี้ก็ยังเป็นสิ่งที่น่ารัก

น่าชอบใจของเราที่สุดครับ

ความเป็น "เรา" ถึงได้ยิ่งใหญ่ไงค่ะ

ไม่ว่าจะด้วยอำนาจของ........ตัณหา มานะ หรือทิฎฐิ

ทุกๆ ขณะของสภาพธรรมที่เกิดขึ้น และดับไปสืบต่อกันอย่างไม่ขาดสาย ด้วยกิเลส

ที่สะสมมาเนิ่นนานจึงยึดสภาพธรรมว่าเป็นเรา เป็นสัตว์ เป็นบุคคล แท้จริงแล้วไม่

มีเราแม้ขณะเดียว มีแต่จิต เจตสิก และรูปที่เกิดดับสืบต่ออย่างไม่ขาดสาย

ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ควรหรือที่จะยึดถือว่าเป็นเรา... กายนี้ที่ยึดถือว่าเป็นกายของเรา ที่แท้ก็เป็นเพียงรูปที่เกิดจากสมุฎฐานทั้ง ๔ เมื่อจุติจิต

เกิด...ตายจากภพชาตินี้...รูปต่างๆ ก็ดับหมดเว้นแต่อุตุชรูปซึ่งก็คือ...ผงธุลี

ไหน.....ใครว่าใหญ่ค่ะ?

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า

พระมหากรุณาคุณของพระพุทธองค์แท้ๆ

จึงมีการสนทนากันเรื่องความใหญ่ เป็นเรา ไม่เป็นเรา

ทั้งที่ก็พอจะเข้าใจจากการฟังเรื่องราวของธรรมะว่า

ทั้งหมดเป็นเพียงแต่เพียงจิต เจตสิก และรูป

แต่ความยึดถือว่าเป็นเราก็ยังมีอยู่เต็ม ข้าพเจ้าเองก็ยึดอยู่เต็มเหนี่ยว

ท่านว่า ยิ่งศึกษาและเข้าใจมากขึ้นเท่าไหร่

ความเป็นเราก็จะยิ่งเล็กลงเท่านั้น

สงสัยจะยังไม่เข้าใจ เพราะยังรู้สึกว่าตัวข้าพเจ้าใหญ่มากอยู่เลย

ขอบคุณและขออนุโมทนา

ตอบ ความคิดเห็นที่ 7 คติความเชื่อขับเคลื่อนสังคม ใครรับผิดชอบปัญญาของสังคม

สาธุ

ที่นี่น่ารื่นรมย์

ใหญ่หรือไม่ใหญ่..เป็นแค่ความคิดเราใหญ่ (มีอำนาจเป็นผู้ยิ่งใหญ่) ..จริงๆ คนอื่นอาจมองว่าเล็ก (ไม่มีอำนาจเป็นผู้ยิ่งใหญ่) ความเป็นผู้มีอำนาจหรือความยิ่งใหญ่..ไม่คงที่เป็นไปตามโลกธรรมแปดแต่ตัวใหญ่ (อ้วน) เหมือนจะคงที่กว่า..จนคล้ายว่าเป็นสภาพธรรมที่ไม่เกิดดับ..เลย..ยย

เชิญคลิกอ่าน...ความเข้าใจสภาพธรรม ๐๑ ...... โลกธรรม ๘ ประการ

ขออนุโมทนาค่ะ

เพราะไม่รู้ความจริง และติดข้อง

จึงต้องอบรมปัญญาเพื่อเห็นถูก เข้าใจถูกในความจริง

ขออนุโมทนา

ท่านจำแนกลองกลับไปอ่าน ความเห็น ที่ ๑๘ อีกที่นะคะ........

" เกื้อกูลกันไปตามเหตุตามปัจจัยตามควร " เข้าใจประโยคนี้ว่าอย่างไรค่ะ?

เรียนคุณจำแนกไว้ดีจ๊ะ ขอสนทนาด้วยคนค่ะ ที่คุณกล่าวว่า

คติความเชื่อขับเคลื่อนสังคม ใครรับผิดชอบปัญญาของสังคม

>>เพราะความไม่รู้ เพราะความเห็นผิดจากความเป็นจริง จึงต้องวนเวียนอยู่ในวัฎฎะ

................................

แล้วประเทศชาติ ศาสนา สมณชีพราหมณ์ และประชาชนจะอยู่ได้อย่างไรเล่า จะด่วนหนีไปเป็นฤาษีชีไพรในป่าในเขากันหรือกระไรศาสนา และสาวกผู้เจริญควรตระหนักในการสร้างปัญญา อารยะชนพึงจรรโลงประเทศชาติ คุณไตรสรณคมน์ก็จรรโลงสังคมอยู่ใช่หรือมิใช่เล่า

>>ถ้าหากว่า สมณชีพราหมณ์ และประชาชน ได้มาศึกษาพระธรรม มีความเข้าใจถูก

เห็นถูกในสภาพธรรมความจริงทั้งหลาย ว่าเกิดขึ้นตามเหตุปัจจัย ไม่ต้องหนีไปในป่า

ค่ะ อยู่กับชีวิตประจำวันเป็นปกติด้วยความเข้าใจถูกเห็นถูกในพระสัทธรรม ศาสนา

สอนให้รู้ความจริงในสิ่งที่มีอยู่จริงที่กำลังปรากฎในชีวิตประจำวันค่ะ ขออนุโมทนาค่ะ

อัตตา

ใหญ่อย่างเป็นประโยชน์ก็ ดี

เล็กอย่างเป็นประโยชน์ก็ ดี

มีก็มีให้เป็น

ไม่มีก็ไม่มีให้เป็น

เมื่อมีใหญ่ก็มีเล็ก

เมื่อมีเล็กก็มีใหญ่

เกิดแล้ว ปัจจัยปรุงแต่งแล้ว ก็หมดไป

อนัตตา

ทุกสิ่งเกิดขึ้นตามเหตุและผลเสมอ

..........................................

สาธุ

กษัตริย์เป็นผู้ประเสริฐที่สุด ในหมู่ชนผู้รังเกียจด้วยโคตร

ท่านผู้ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะเป็นผู้ประเสริฐที่สุด ในหมู่เทวดาและมนุษย์.

ปรมัตถ์ (จิต เจตสิก รูป) และบัญญัติ ก็ยังมีเชื้อเหลือปัจจัย กรรมสั่งสมในจิต ส่วนที่อาศัยรูปทวารในภพก็มี ส่วนที่ไม่อาศัยทวารในภพก็มี จุติจิต ปฏิสนธิจิตนี้แหละที่ไม่ต้องอาศัยตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจในภพ กรรมจึงตามไปในวัฏสงสาร ความดับเสียได้ด้วยเหตุนิพพานนั้น เป็นประการใด ดับสัญญาเจตสิกใช่ไหม?

กษัตริย์เป็นผู้ประเสริฐที่สุด ในหมู่ชนผู้รังเกียจด้วยโคตร

ท่านผู้ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะเป็นผู้ประเสริฐที่สุด ในหมู่เทวดาและมนุษย์.

(ผมชอบข้อความนี้อะครับ)

^

^

นานๆ จะเข้ามาที.....มีแซวนะ ;D

มิน่า..... 3 วันที่ผ่านมารู้สึกหนังตากระตุก (555)

ข้าน้อยต้องขอกราบอนุโมทนา มูลนิธิฯ และสหายธรรมแนวร่วมมากกว่าค่ะ ที่ได้เปิด

โอกาสให้ธรรมทานนี้เกิดขึ้นเป็นไปและสำเร็จลงด้วยดี

ขอกราบบูชาพระคุณของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ด้วยการช่วยเผยแพร่พระธรรม

รัตนะอันมีค่ายิ่งนี้......จนกว่าจะหมดเหตุปัจจัย จนกว่าชีวิตจะหาไม่ค่ะ

ภาพประกอบนี้ทำให้ละคลายความปรารถนาในชื่อเสียงและสรรเสริญ

มีอะไรที่ใหญ่กว่าโลกมนุษย์ใบนี้อีกมากมาย จนมองเห็นโลกเป็นแค่จุดๆ เดียว

โลกของชื่อเสียงและสรรเสริญ เล็กน้อยยิ่งกว่านั้น

ขออนุโมทนาทุกท่านครับ

ไตรสรณคมน์. ความคิดเห็นที่ 32.

อวิชชาอยู่ที่ไหน ดับอย่างไรครับ?

ความมืด ตรงข้ามกับความสว่าง ความไม่รู้ก็ตรงข้ามกับความรู้ จะดับอวิชชาได้ด้วยวิชาค่ะ

ต้องรู้ก่อนจึงละได้

ถ้ายังไม่รู้ ก็ละไม่ได้

จึงมีพุทธวจนะว่า ปัญญาเป็นแสงสว่างในโลก ยังไงละครับ