สัตตาหกรณียะ

ตามหลักพระวินัยเรื่อง สัตตาหกรณียะ ในช่วงจำพรรษา ทรงอนุญาตให้พระภิกษุไปค้างแรมที่อาวาสอื่นได้ แต่ต้องกลับมาอาวาสเดิมภายในเจ็ดวัน การเดินทางไปค้างแรมในอาวาสอื่นได้ต่อเมื่อมีเหตุอันควร เช่น ไปในกิจของสงฆ์ เพื่อนสหธรรมิกป่วยหรือกระสันจะสึก หรือมีญาติโยมนิมนต์ไปแสดงธรรมหรือไปรับไทยธรรมหรือพ่อแม่ป่วย เป็นต้น ทรงอนุญาตให้ไปค้างแรมในอาวาสอื่นได้ แต่ในกรณีที่ท่านถามมา ส่วนตัวคิดว่าไม่น่าจะเข้าข่ายเหตุอันควรที่ทรงอนุญาตไว้ ถ้าไปเรียนพระธรรมวินัยที่กำลังเสื่อมสูญเพราะไม่มีใครสืบทอดยังพอได้ แต่การไปเรียนวิชาการทางโลกทั่วๆ ไป ก็ขัดกับพระวินัยแล้ว คือไม่สมควรเรียน เป็นอาบัติ ไม่ต้องพูดถึงการไปค้างแรมเพื่อเรียนหนังสือทางโลกครับ

กิจของพระภิกษุมี 2 อย่างคือ

1. คันถธุระ คือการศึกษาเล่าเรียนพุทธพจน์

2. วิปัสสนาธุระ คือการอบรมเจริญสติปัฏฐาน