อยากได้อะไร
ปฏิบัติธรรม
อาทิตย์๑๙ ต.ค. ๕๑
นิรันด์ คือ ตั้งใจจะปรับปรุงตัวเอง สิ่งใดที่ไม่ดี เราศึกษาแล้วก็ควรแก้ไขและปรับปรุง ผมก็เห็นว่าจะไม่ได้ประโยชน์
อรรณพ ที่คุณนิรันด์พูดเกริ่นมาในตอนแรก ก็พอสรุปได้ว่ากุศลควรเจริญ อกุศลควรละ ทำดีโดยไม่ได้หวังอะไรทั้งสิ้น ไม่ได้หวังลาภ ยศสรรเสริญ สุข แม้จะเป็นบารมีอะไรอกุศลก็ไม่ควรจะมีใช่ไหม อันนี้เป็นความจริง ควรจะเป็นอย่างนั้นควรเจริญขึ้นในธรรมก็คือกุศลควรจะอกุศลควรละอันนี้ถูก แต่พอถึงเวลาถ้าจริงๆ อกุศลเกิดแต่กุศลไม่เจริญ เพราะมีเหตุปัจจัยที่เป็นอย่างนั้น แม้ว่าจะสะสมเหตุปัจจัยบ้างที่จะฟังธรรม และเตือนตัวเองอยู่เสมอว่ากุศลควรเจริญ อกุศลควรละแต่ถึงเวลายังมีเหตุปัจจัยให้อกุศลเกิด อย่างโทสะของพี่บุษกร ก็ไม่อยากให้โทสะเกิด แต่ถึงเวลา มีเหตุปัจจัยๆ ทั้งเหตุปัจจัยในอดีตที่สะสมมาเพราะเคยเกิดในอดีต โทสะแต่ละครั้งในอดีต โทสะแต่ละโทสะในอดีตที่สะสมที่เกิดนี้เกิดแล้ว ปกต ปกติหมายความว่าเกิดแล้วและสะสมแล้ว และมีกำลังขึ้นจนเป็นอุปนิสสัยที่เป็นปกติ ปกตูปนิสสัย ปกตูปนิสสัย คือการที่สะสมที่มีโทสะที่เกิดขึ้นแล้วในอดีตบ่อยๆ ในอดีตเสมอมา เป็นปกตูปนิสสัยปัจจัย เป็นการสะสมมาที่มีกำลัง
อุปนิสสัย คือมีกำลัง เป็นปัจจัยที่อาศัยที่มีกำลังที่สะสมไว้ที่ท่านกล่าวว่าอนุสัย พืชเชื้อของความโกรธ ปฏิมานุสัยสะสมมาเยอะแยะในอดีตปกตูปนิสสัยปัจจัยที่สะสมมาพืชเชื้อของอนุสัยเหล่านั้น อย่างเช่นโทสะที่สะสมมา ในที่นี้คงไม่มีใครเป็นพระอนาคามี เราก็ต้องมีความโกรธ แต่ว่าขณะนี้ไม่ได้โกรธ แม้ว่าจะมีปกตูปนิสสัยปัจจัยสะสมไว้ในอดีตจริงในจิต แต่ในขณะนี้ก็ยังไม่ได้โกรธยังไม่มีปัจจัยอื่น ยังไม่มีอารัมมณปัจจัย คนขับรถยังไม่แถมป้ายรถเมล์ให้ก็ยังไม่โกรธ แต่พอมีเหตุการณ์อย่างนั้นขึ้น ป กตูปนิสสัยปัจจัยที่สะสมมาแล้ว ก็มีเหตุการณ์ มีอารมณ์นั้น ซึ่งคุ้นเคยที่โทสะจะเกิดอารมณ์นั้นก็เป็นอารมณ์ที่ที่มีกำลังที่ทำให้เกิดโทสะขึ้นมาแล้ว เพราะฉะนั้น ก็ต้องมีเหตุปัจจัยหลายอย่าง เหตุปัจจัยที่สำคัญคือการสะสมอุปนิสสัยที่ไม่ดีนี้มา
เพราะฉะนั้น ก็ฟังธรรมต่อไปสะสมส่วนที่ดี มั่นคงที่จะเจริญกุศล และมั่นคงที่จะละอกุศลแต่ไม่ใช่ด้วยความเป็นตัวตน
นิรันด์ อาจารย์ว่าเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย และถ้าเราคิดว่า ถ้าเราปล่อยให้คนขับรถเขาทำอย่างนี้อีก เขาก็จะประพฤติอย่างนี้และไม่จอดตามป้ายก็จะไม่เป็นผลดีสำหรับตัวเขาเองหรือต่อใครๆ ต่อสังคม
อรรณพ ถ้าคุณนิรันด์เห็นว่าการกระทำอย่างนั้นเป็นการกระทำที่ไม่เหมาะสม อยากจะให้มีการแก้ไขก็ทำได้โดยที่เราไม่จำเป็นต้องเกิดโทสะก็ได้เขียนบอกไปโทรแจ้งไป แต่ไม่ต้องเป็นไปด้วยโทสะก็ได้ และธรรมก็จะขัดเกลาให้เรามีโทสะน้อยลงแม้ว่ายังมีพืชเชื้ออยู่กำลังของโทสะจะได้น้อยลงไปบ้างเพราะมีกุศลเกิดแทรกแซงคั่นบ้าง
นิรันด์ เหตุที่ผมเป็นอย่างนี้บ่อยๆ เพราะผมคิดว่า สมมติว่าผมไปติดต่อใคร ถ้าใครทำอะไรที่ไม่ถูกใจ หรือไม่ยุติธรรมผมก็จะโวยวายแรงๆ ต่างๆ เพราะรู้ว่าถ้าทำอย่างนั้นผมจะได้รับสิ่งที่ผมต้องการ เพราะไม่มีใครที่ชอบอะไรที่แรงๆ โวยวายอะไรต่างๆ พอผมโวยวายปุ๊บ ผมต้องการอย่างนี้เขาจะจัดให้ผมทันทีเลย ถ้าใครทำอะไรให้ผมไม่พอใจ ผมไปหาผู้อำนวยการเลย ผมจะฟ้อง ผมไปติดต่อหน่วยเคหะเขาไม่อุดหลังคาให้ผม เขาไม่ยอมอุด ผมบอกว่าผมจะไปฟ้องหนังสือพิมพ์พอถึงวันนั้นเขาก็รีบมาจัดการให้ผมเลยทีเดียว ผมก็เลยคิดว่าเพราะผมอย่างนี้แหละทำให้ผมได้ในสิ่งที่ผมต้องการ
อรรณพ แสดงว่าคุณนิรันด์ก็ลืมว่ากุศลควรเจริญ อกุศลควรละแต่ขณะนั้นคิดตรงข้ามควรเป็นอกุศลให้เยอะๆ จะได้สิ่งที่ต้องการ
อาจารย์ ขอถามนิดหนึ่งได้อะไร?
นิรันด์ ผมไปรักษาเขาไม่รักษาผมเขาก็รักษาดูแลอย่างดีให้ยาอย่างดี
อาจารย์ ทั้งหมดนี้ได้อะไร
นิรันด์ ได้รับรูป---สัมผัส ที่เราต้องการ
อาจารย์ อยากได้ ได้โลภะ โทสะ โมหะ
นิรันด์ เขาแถมมาด้วยล่ะครับ
อาจารย์ ไม่ใช่แถมแล้วค่ะได้จริงๆ ได้แล้วได้โลภะ โทสะ โมหะ ตามที่ต้องการ ไม่ยังประโยชน์ของตนให้เสียไป แม้ประโยชน์ของคนส่วนใหญ่หรือส่วนมาก อะไรเป็นประโยชน์ตน
นิรันด์ ถ้าประโยชน์ในโลกนี้ ก็มีชีวิตที่อยู่รอดไปวันหนึ่งๆ
อาจารย์ ยังไงก็ยังไม่จากโลกนี้ไป ถ้ายังมีเหตุปัจจัยที่ยังจากไปไม่ได้ ไม่ต้องห่วง
นิรันด์ ถ้าผมคิดอย่างนี้ แสดงว่าผมเป็นคนพาล โง่ เขลาใช่ไหม เพราะผมคิดว่า เอาตัวรอดไปวันๆ ให้ได้ในสิ่งที่เราต้องการเท่านั้น
อาจารย์ แล้วได้อะไร คิดดีๆ
นิรันด์ ก็ได้ในสิ่งที่เราต้องการ
อาจารย์ พอได้แล้วเป็นยังไง จิตที่ได้นั้นน่ะ ได้อะไร ถ้าไม่คิดก็เป็นอย่างนี้ไปตลอดชีวิต
นิรันด์ ผมอยากจะปรับปรุงแก้ไข
อาจารย์ ก็ต้องมีแสงสว่างค่ะที่จะทำให้เห็นถูกต้องว่าอะไรคือประโยชน์ที่แท้จริงไม่อย่างนั้นคงไม่ฟังธรรมประโยชน์ที่แท้จริงคืออะไร เกิดแล้วก็ต้องตาย เกิดแล้วยังตายไม่ได้ เมื่อมีเหตุปัจจัยที่จะให้เป็นอยู่และในระหว่างที่เป็นอยู่ปกติเป็นอะไรกุศลหรืออกุศล
นิรันด์ อกุศลครับ แล้วก็เป็นอีกๆ ๆ อยู่เรื่อยๆ
