หรือจะให้อภัยชาติหน้า

เมื่อพิมพ์คำบรรยายไปเรื่อยๆ ถึงครั้งที่ ๑๕๙๐ ท่านอาจารย์ได้กล่าวถึงความไม่แน่นอนของชีวิตว่า

“ทุกท่านทราบความไม่แน่นอนของชีวิตไหมคะ ทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นอาจจะเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน แม้แต่ความตาย เพราะฉะนั้น ก็ไม่ควรที่จะรอคอยวันเวลาที่จะทำกุศลไม่ว่าจะเป็นวัตถุทาน อภัยทาน ธรรมทาน หรือกุศลอื่นๆ และกุศลที่ควรจะง่าย และสะดวก ซึ่งไม่น่าจะต้องคอยกาลเวลาเลยก็คือ อภัยทาน กุศลอื่นยังต้องคอยกาลเวลาใช่ไหมคะ การใส่บาตร การทำบุญ ก็ยังต้องคอยกาลเวลา การตระเตรียม แต่อภัยทานไม่น่าที่จะต้องคอยกาลเวลาเลย ควรจะเป็นกุศลที่ง่ายและสะดวก แต่สำหรับบางท่านก็ยังรอไว้อีกได้ คือ ชาตินี้ยังไม่ให้อภัย อาจจะเคยได้ยินบางท่านกล่าวอย่างนี้ ว่าชาตินี้ยังไม่ให้อภัย แต่ก็ลองคิดดูว่า ชาติหน้าจะให้อภัยหรือ ถ้าชาตินี้ไม่ให้อภัย ชาติหน้าจะให้อภัยไหม นี่รอแล้วใช่ไหม รอไว้ชาติหน้า คิดว่าชาตินี้ไม่ให้อภัย ดูเสมือนว่าชาติหน้าจะให้อภัย แต่ก็ควรที่จะรู้ความจริงว่า ถ้าชาตินี้ไม่ให้อภัย ชาติหน้าก็ให้อภัยไม่ได้เหมือนกัน ในเมื่อความเป็นบุคคลนี้จบสิ้นลงไปในเฉพาะชาตินี้เท่านั้น ไม่มีความเป็นบุคคลนี้เหลือไปถึงชาติหน้าเลย แล้วจะไปให้อภัยใครที่ไหน ในเมื่อทุกอย่างจบหมดแล้ว เป็นบุคคลใหม่ เรื่องใหม่ พบเหตุการณ์ใหม่ จะให้อภัยไหมคะ ก็เป็นการที่ผลัดไปทุกชาติๆ

เพราะฉะนั้น ให้ทราบว่า ทุกชาตินี้จะกระทำเหมือนที่ได้กระทำมาแล้ว เพราะฉะนั้น ถ้าต้องการจะเป็นบุคคลใดในชาติหน้า ต้องทำตั้งแต่ชาตินี้ เพื่อว่าชาติหน้าจะได้เป็นผู้ที่เหมือนกับที่ได้เคยกระทำมาแล้ว แล้วก็ลองคิดดูว่า สิ่งง่ายๆ ดูจะง่ายที่สุดง่ายกว่าอย่างอื่น ยังทำไม่ได้ แล้วจะทำอะไรได้คะ สิ่งอื่นก็จะต้องยากกว่านี้ทั้งนั้นเพราะฉะนั้น กุศลทุกประการควรทำในชาตินี้ ไม่ควรที่จะรอคอยถึงชาติหน้า”

เมื่อฟังแล้ว ก็ถามตัวเองว่า “แล้วชาติหน้ายังอยากจะเป็นคนมักโกรธ ผูกโกรธให้อภัยไม่ได้เหมือนในชาตินี้หรือเปล่า” ตอบตัวเองอย่างหนักแน่นว่า “ไม่อยากแน่นอนอย่างนั้นก็ให้อภัยเสียซิ “ เงียบ ไม่ได้ยินเสียงตอบของตัวเอง