ธรรมสำหรับผู้บริหาร

ลองพิจารณาดูนะครับ เทียบเคียงในพระไตรปิฎกครับ

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๕ - หน้าที่ 297 กปิชาดก

๙. ว่าด้วยคุณธรรมของผู้บริหารคณะ [๑๐๒๘] ผู้จองเวรอยู่ ณ ที่ใด บัณฑิตไม่ควรอยู่

ณ ที่นั้น ในที่มีคนจองเวร อยู่คืนเดียวหรือ ๒ คืน ก็เป็นทุกข์.

[๑๐๒๙] คนที่เป็นหัวหน้าใจเบา เมื่อคนใจเบา คล้อยตามจะทำหน้าที่จองเวร เพราะเหตุแห่ง กระบี่ตัวเดียว เขาได้ทำความย่อยยับให้กระบี่ทั้งฝูง.

[๑๐๓๐] ก็คนพาลแต่สำคัญตนว่าเป็นบัณฑิตบริ- หารหมู่คณะลุอำนาจความคิดของตน คงนอน ตายเหมือนกระบี่ตัวนี้ฉะนั้น.

[๑๐๓๑] คนโง่แต่มีกำลังบริหารหมู่คณะก็ไม่ดี ไม่ เป็นประโยชน์แก่เหล่าญาติเหมือนนกต่อ ไม่ เป็นประโยชน์แก่นกทั้งหลายฉะนั้น. [๑๐๓๒] ส่วนคนฉลาด มีกำลังบริหารหมู่คณะดี เป็นประโยชน์แก่เหล่าญาติ เหมือนท้าววาสวะ เป็นประโยชน์แก่ทวยเทพชาวไตรทศฉะนั้น.

[๑๐๓๓] อนึ่ง ผู้ใดเห็นศีล ปัญญาและสุตะ มี ในตน ผู้นั้นย่อมประพฤติประโยชน์แก่คนทั้ง ๒ ฝ่าย คือทั้งแก่ตนเองและผู้อื่น.

[๑๐๓๔] เพราะฉะนั้น ธีรชนควรชั่งใจดูตัวเอง เหมือนชั่งใจดูศีล ปัญญาและสุตะฉะนั้นแล้ว จึงบริหารหมู่คณะบ้าง อยู่คนเดียวเว้นการ บริหารบ้าง. จบ กปิชาดกที่ ๙

ผู้บริหารควรรู้ธรรมของสัตบุรุษเชิญคลิกอ่าน...

ธรรมของสัตบุรุษ..สัปปุริสธรรม ๗

เจริญพรหมวิหาร 4 ครับ

1. เมตตา เป็นมิตรกับทุกท่าน

2. กรุณา ให้ความช่วยเหลือ ดูแลเอาใจใส่เวลามีปัญหาเรื่องงาน รวมถึง เรื่องส่วนตัว (ถ้าทำได้) แนะนำสิ่งใหม่ ที่จะทำให้เขาก้าวหน้าเรื่องงาน

3. มุทิตา ร่วมยินดีกับเขาเมื่อหัวหน้าและผู้ใต้บังคับบัญชา ได้รับผลตอบแทนที่ดีใน หน้าที่การงาน หรือ เรื่องส่วนตัว

4. อุเบกขา ไม่โกรธแค้นเมื่อผู้ใต้บังคับบัญชา ไม่เชื่อฟัง ควรพิจารณาว่าทำไมเขา จึงโกรธแค้น และไม่เชื่อฟัง

ขออนุโมทนาครับ