สัมมัปปธาน ๔ [ปธานสูตร]

[เล่มที่ 35] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกนิบาต เล่ม ๒ - หน้าที่ 39

๓. ปธานสูตร

ว่าด้วยสัมมัปปธาน ๔

[๑๓] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัมมัปปธาน (ความเพียรชอบ) ๔ นี้ สัมมัปปธาน ๔ คืออะไร คือ ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้

๑. ยังฉันทะให้เกิดพยายามทำความเพียร ประคองจิตตั้งใจมั่นเพื่อยังอกุศลบาปธรรมที่ยังไม่เกิดมิให้เกิดขึ้น

๒. ยังฉันทะให้เกิดพยายามทำความเพียร ประคองจิตตั้งใจมั่นเพื่อละอกุศลบาปธรรมที่เกิดแล้ว

๓. ยังฉันทะให้เกิดพยายามทำความเพียร ประคองจิตตั้งใจมั่นเพื่อยังกุศลธรรมที่ยังไม่เกิดให้เกิดขึ้น

๔. ยังฉันทะให้เกิดพยายามทำความเพียร ประคองจิตตั้งใจมั่น เพื่อให้กุศลธรรมที่เกิดแล้วคงอยู่ไม่เลือนหายไป ให้ภิยโยภาพไพบูลเจริญเต็มที่ ภิกษุทั้งหลาย

นี้แล สัมมัปปธาน ๔. ภิกษุเหล่านั้น มีความเพียรชอบย่อม ครอบงำเสียได้ซึ่งแดนมาร ภิกษุเหล่านั้น เป็นผู้อันกิเลสไม่อาศัยแล้วพ้นภัย คือ เกิด ตายแล้ว ถึงฝั่ง (คือพระนิพพาน) ภิกษุ เหล่านั้นสบายใจ ชนะมารกับทั้งพลพาหนะมารแล้ว ภิกษุเหล่านั้นเป็นผู้ไม่ หวั่นไหว ล่วงเสียซึ่งมาร และพลมาร ทั้งปวง ถึงซึ่งความสุข

จบ ปธานสูตรที่ ๓