ธรรมะในการดำเนินชีวิตข้อใด

เรียนพระคุณเจ้า

ขออณุญาตสนทนา ไม่ใช่การตอบคำถามหรือเป็นคำแนะนำนะคะ

คงกล่าวว่า ใช้ธรรมะ ข้อใดข้อหนึ่งไม่ได้ค่ะ

นอกจากทราบตามความเป็นจริงว่า

วันๆ หนึ่ง ทุกชีวิตย่อมพบเจอทั้งเรื่องชอบใจและไม่ชอบใจ

ความอดทนต่ออกุศลทั้งมวล และเข้าใจสภาพของอกุศลธรรม

ที่กำลังเกิดขึ้น (กับตน) เท่าที่เข้าใจ เท่าที่เป็นไปได้ ก็พอที่จะดำเนินชีวิตไปได้ค่ะ

เพราะจริงๆ แล้ว ธรรมะ คือทุกขณะ แต่จะรู้ถูกเข้าใจถูกรึเปล่าเท่านั้น

จะห้ามคนชอบเอาเปรียบให้หยุดเอาเปรียบคงเป็นไปได้ยาก

แต่การเข้าใจว่าแต่ละชีวิตย่อมสะสมนิสัยดีเลวต่างๆ มาแตกต่างกันไป ก็จะอภัยได้

การพยายามระงับ ต่างกับการเข้าใจว่ากำลังมีความขุ่นใจ แล้วเห็นโทษของความโกรธ

จึงค่อยๆ โกรธน้อยลง เว้นระยะได้ห่างขึ้น แต่จะไม่ให้เกิดขึ้นเลยคงยังไม่ได้

และจะระงับความขุ่นใจได้จริงๆ ก็เมื่อเป็นพระอนาคามีเท่านั้นค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ที่ไม่สงบก็เพราะกิเลสของตนเอง หากไม่มีกิเลสแล้ว บุคคลอื่นใครเล่าจะทำอะไรได้ ไม่สงบเพราะกิเลส ธรรมที่จะทำให้สงบจากกิเลสคือความเห็นถูกนั่นคือปัญญา ซึ่งก็ต้องมีเหตุที่จะทำให้ปัญญาเจริญคือการศึกษาพระธรรม แต่ปัญญาจะเจริญขึ้นก็ทีละน้อยและไม่ใช่ใช้ระยะเวลาเล็กน้อย แต่ต้องอบรมเป็นเวลานานครับ

ธรรมและปัญญาคงไม่ใช่อาหารจานด่วนที่จะเรียกใช้และทานได้ทันทีหรือบอกให้

ทำตามแล้วจะทำได้ เพราะสะสมความไม่รู้และกิเลสมามากมาย กิเลสจึงต้องละเป็นขั้นๆ ด้วยปัญญา เพราะฉะนั้น คงเป็นไปไมได้ที่จะทำให้ใจสงบทันทีเพราะปัญญายังน้อย แต่ขอให้เริ่มศึกษาธรรมในหนทางที่ถูก โดยเริ่มจากคำว่าธรรมคืออะไร ให้เข้าใจความจริง เมื่อเข้าใจความจริงมากขึ้น ก็จะรู้ความจริงในสิ่งที่เกิดขึ้น แม้แต่ความไม่สงบก็เป็นธรรมไม่ใช่เรา แต่เพราะคุณยึดถือว่าเป็นเรา เป็นเขา เป็นเราที่ไม่สงบก็เพราะไม่รู้ความจริง จึงเดือดร้อนเช่นนี้

ไม่มีวันที่จะระงับความเดือดร้อนด้วยตัวเราที่ไม่รู้ แต่ระงับความดือดร้อนด้วยปัญ-

ญา เริ่มจากเข้าใจว่าเป็นธรรมไม่ใช่เรา ลองศึกษาในกระดานสนทนานี้ รวมทั้งไฟล์

ธรรมที่มีในเวปนะครับ ขออนุโมทนา อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ขออนุญาตสนทนาด้วยคนครับ ผมคิดว่าหากเมื่อเกิดเหตุการณ์ที่ไม่ดีครั้งหนึ่ง แต่

เราคิดถึงเหตุการณ์นั้นหลายครั้ง จนทำให้เศร้าเสียใจอย่างหนัก นี่คือการที่เราทำร้าย

ใจตนเอง ซึ่งเราก็บังคับความคิดตัวเองไม่ได้ แต่ถ้าหากได้ศึกษาพระธรรมจนเข้าใจ

ความจริงว่า ชีวิตคือแต่ละขณะสั้นๆ ขณะนี้ขณะที่ดับไปแล้วเป็นอันดับไปแล้ว และ

ขณะที่ยังไม่มาถึงก็ยังไม่มาถึง ดังนั้น จึงควรพิจารณาว่าขณะนี้กำลังมีเหตุการณ์ที่ไม่ดี

เกิดขึ้นจริงๆ หรือว่าเป็นเพียงความคิดของเราถึงเหตุการณ์ที่ไม่ดีนั้น ซึ่งจะช่วยให้เรา

รู้ว่า เรื่องที่ไม่ดีเหล่านั้นที่ดูเหมือนจะมาก และมีอยู่ตลอดเวลา แต่จริงๆ แล้วมีเมื่อเรา

คิดถึงมันเท่านั้นเองครับ (สำหรับท่านผู้มีปัญญามาก แม้แต่ในขณะที่กำลังเกิดเหตุ-

การณ์ร้ายกับท่าน ท่านเหล่านั้นก็ยังมีความคิดที่แยบคายและไม่โทษว่าความทุกข์ทั้ง

หลายเกิดจากผู้อื่นเลยครับ)

ให้มั่นคงในเรื่องของกรรม ทำดีได้ดี ทำขั่วได้ชั่ว ค่ะ

สาธุ กราบอนุโมทนา และขอขอบพระคุณในทุกความเห็นค่ะ

ขออภัยนะคะ ดิฉันเข้าใจผิด ด่วนคิดว่าเป็นภิกษุ