ธรรมแลย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม

[เล่มที่ 41] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒

"ธรรมแล ย่อมรักษาผู้มีปกติประพฤติธรรม" ธรรมที่ประพฤติดีแล้ว ย่อมนำสุขมาให้ นี้เป็น อานิสงส์ในธรรมที่เขาประพฤติดี ผู้ประพฤติ ธรรมเป็นปกติ ย่อมไม่ไปสู่ทุคติ.

บุญในประโยคมีอาทิว่า ธมฺโม หเวรกฺขติ ธมฺมจารี มีความว่า บุญแล ย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม.

[เล่มที่ 70] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๑

จริงอยู่ ชื่อว่า ธรรมนี้ย่อมรักษาคนผู้รักษาตน. ด้วยเหตุนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า ธรรมแลย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม ธรรมที่บุคคลประพฤติ ดีแล้วย่อมนำความสุขมาให้ นี้เป็นอานิสงส์ในธรรมที่ประพฤติดีแล้ว ผู้มีปกติประพฤติธรรมย่อมไม่ไปสู่ทุคติ ดังนี้.